Rotterdam report WTJ 592
VRIJDAG – Voor de gemiddelde Rotterdammer was het een doordeweekse vrijdag, waarin hij/zij wellicht foeterend zich een weg door de stad baande. Voor de triatleten was het meer dan een Hoogmis. De eerste wedstrijddag op het WK triathlon is vrijwel vlekkeloos verlopen. Met dank aan de weergoden, die besloten de sluizen vandaag dicht te houden. Een enkele bui daargelaten. Het bijzondere in zo’n WK zit hem toch in het ongelofelijk aantal nationaliteiten (78) dat meedoet. Een Tunesisch meisje in de wisselzone wat aan de microfoon uitlegt dat er soms eens in het jaar een triathlon in Tunis is. Uruguayanen in de achterhoede, maar Israëlieten die weer verrassen.
Met een beetje geluk is deze WTJ overbodig en leest u zaterdag in elk ochtendblad een fraaie reportage over de eerste WK-dag. Omdat een dubbelrol ook niet ideaal is, houden we het kort. De echte overpeinzingen komen later wel. De dag begon met de paratriatleten. Er waren al heel wat Britse, Franse, Finse, Japanse medaillewinnaars binnen vooraleer er Neerlands succes gloorde.
Daniel Knegt gaf met guide Koen de Leeuw het goede voorbeeld door als tiende te eindigen bij de visueel gehandicapten. Daarna kwam er enige ruimte in het programma, wat overigens een uur later begon vanwege de weersomstandigheden.
Maar toen kon het eerste Oranje-feest dan ook echt losbarsten met Jetze Plat en Geert Schipper in die volgorde over de finish in de PTWS. Een herhaling van Rio, een verbetering van Rotterdam 2016, waar Geert nog derde werd. De mannen zijn superieur aan de rest van de wereld en werden na afloop direct gecomplimenteerd door prinses Margriet beschermvrouwe van de gehandicaptensport.
Jammer dat Margret Ijdema materiaalpech kreeg. Ze lag op zilver, maar toen brak haar stuur af en bleek ook haar band lek. Op karakter zette Margret door, maar bleef nu steken op een vijfde plaats. Brons had zeker gekund.
De juniores kwamen in de middaguren in actie. Het werd een sublieme race voor Rani Skrabanja, resulterend in een daverende veertiende plaats. Quinty Schoens werd 32e, Rianne de Croock 54e. Later meer over de Limburgse meisjes, die er hard aan trokken op de fiets en Rani die gewoon een superrace deed. Leuk dat we haar tevoren nog konden interviewen, waarbij ze toen zei over het lopen weinig te kunnen zeggen. De winst ging voor de tweede keer naar Taylor Knibb, ooit ook winnares in Holten. De mannen U23 zege ging ook naar een oud-Holten winnaar: Raphael Montoya onderstreepte de Franse hegemonie in deze categorie. Hij sprintte landgenoot Dorian Coninx eruit. Derde werd Luke Willian, die wel een tijdstraf moest uitzitten.
Tja, en waar was Jorik van Egdom dan? Helaas kon Jorik niet dezelfde rush maken als vorig jaar in Cozumel. Zijn achterstand na het zwemmen was exact hetzelfde, maar de omstandigheden in Rotterdam waren er niet naar om vanuit de achterhoede naar voren te karren. Jorik bleef steken op een 27e plaats. Ook Menno Koolhaas had moeite het fietstempo bij te benen. Hij zakte af naar een derde fietsgroep en eindigde uiteindelijk 43e.
Ons realiserende dat het wel een sec verslag geworden, moeten we toch de nachtrust op gaan zoeken. De volgende wedstrijden kondigen zich immers om acht uur morgenvroeg al weer aan. Zo’n WK gaat je niet in de kouwe kleren zitten.
