Rotterdam report – WTJ 593
MAANDAG – Het staat hier wel vaker op zondag of maandag. Terugblikkend op het weekeinde verzuchten we dat het allemaal te veelomvattend, te groots of te overweldigend is geweest. Dat zal ook nu gebeuren. Hoe sceptisch er soms ook tegen dat WK werd aangekeken, het stond er uiteindelijk wél. Die twijfels zijn wel verklaarbaar. Organisatiebureau TIG Sports was de afgelopen dagen pas toe aan haar tweede triathlon ooit. En van het nog relatief eenvoudige testevent vorig jaar naar ineens de ITU Grand Final, leek een hele grote stap. ,,Waarom niet eerst twee jaar World Triathlon Series en dan pas de finale?’’, zo luidde de kritiek samengevat.
Maar na de overweldigende week Rotterdam overheerst een euforisch gevoel. Nederland heeft de hele triathlonwereld over de vloer gehad. Rekenen we Almere ook nog even mee, dan geldt dat helemaal. Vanaf dinsdag mochten we het van dichtbij meemaken. Hoewel er dagen bij waren, waarop je vanwege het weer liever niet buitenkwam, zag je de stad gekleurd worden door steeds meer triatleten. Over de parcoursverkenningen, het ITU-congres met Hall of Fame en de openingsceremonie hebben we het al gehad.
We gaan terug naar vrijdagmorgen, het sportieve begin van het WK. Een valse start, want hoewel we vanuit de Maassociëteit waar het perscentrum zit tegen een bewolkte hemel aankijken, is de eerste wave met de paratriatleten met een uur uitgesteld. Atleten en organisatie worden meteen op de proef gesteld. Ook het koninklijk bezoek moet verwittigd worden, maar prinses Margriet schijnt het niet te deren dat ze een uurtje langer in Rotterdam zal zijn. Hare Koninklijke Hoogheid komt speciaal voor Jetze, Geert, Margret en Daniël naar de Maasstad, aan het VIP-programma heeft ze geen boodschap. Mooi hoe ze onder begeleiding van onder meer Rob Barel en ETU-bestuurder Martin Breedijk op verschillende plekken langs het parcours de wedstrijden volgt. In de finishfuik geeft ze ook schrijver dezes nog een hand en complimenteert ons voor het goede werk. Gek, dat zoiets dan toch bijzonder is. Bij Jetze en Geert staat de prinses uiteraard wat langer.
Margret heeft de pech dat haar stuur is afgebroken onderweg. Daarbovenop kreeg ze nog een lekke band. Het werpt haar terug van een vrijwel zekere zilveren plak naar de vijfde plaats. Geert komt steeds dichterbij Jetze. Het verschil zit ‘m nog in het zwemmen. Overigens werkte het WK paratriathlon voor TeamNL naar een hoogtepunt toe.
De eerste Nederlander(s), die binnenkomen zijn Daniël Knegt samen met guide Koen de Leeuw. Ze worden tiende in de PTVI waarin de onderlinge verschillen het kleinst zijn. Ook de finish van voormalig wereldtopper Michellie Jones als guide van Olympisch kampioene Katie Kelly spreekt tot de verbeelding. Net als de aankomst van Sebastian Klee uit Guatemala met een flink vergroeid lichaam, maar dolgelukkig met de vlag van zijn land over de streep.
Vervolgens is het aan de juniores. In de wisselzone krijgen we de gelegenheid om met Rani Skrabanja en Quinty Schoens een voorgesprekje te hebben, maar ook met de Tunesische Ons Lajili, die in eigen land maar één wedstrijdje kan doen. Taylor Knibb kennen we nog van haar winst in Holten. Ze verdedigt haar wereldtitel van Cozumel met verve. De wedstrijd pakt grandioos uit voor Rani. Ze zit in de achtervolgende groep, doet haar werk en verliest ook bij lopen niet veel terrein. Veertiende van de wereld, zevende van Europa. Rani is een toptalent! Quinty en ook Rianne de Croock fietsen door fris, maar inmiddels droog Rotterdam in de derde groep. Quinty loopt beter en wordt 32e, Rianne heeft moeite met haar 54e plaats.
De eerste dag moet in een hoogtepunt eindigen. De spanning stijgt als om 18 uur de U23 op de Kop van Zuid vanaf het ponton duiken. Jorik van Egdom is immers titelverdediger. Maar het ene WK (35 graden Cozumel) is het andere (Rotterdam amper 15 graden) niet. ’s Avonds koelt het snel af en het is haast donker als de laatste beloftes binnen druppelen. Het blijft droog, maar het lijkt wel herfst. Jorik weet zich gesteund door Menno Koolhaas, maar hij mist het hele seizoen de macht om echt mee te kunnen. Ook nu moet hij bij het fietsen lossen uit de tweede groep, maar daar zit Jorik dan niet eens in. Hun beider peletons komen samen maar ze kijken tegen ruim drie minuten achterstand aan. In Cozumel had Jorik na het zwemmen bijna twee minuten achterstand, maar die rush kan hij nu niet maken. Vooraan schudden de Fransen stevig aan de boom. We spraken tevoren hun coach Philippe Fattori, die bij zijn junioren merkten hoe euforisch ze waren dat Parijs de Spelen van 2024 krijgt. Eerst zijn Leo Bergère en Dorian Coninx weg, bij het lopen maakt oud-Holten winnaar Raphael Montoya het koelbloedig af, Coninx wordt tweede en Luke Willian haalt brons op. De Ozzie loopt nog een tijdstraf van 15 seconden op, omdat hij een tweede badmuts niet in de box gedeponeerd heeft. Regels zijn regels. Geen tijdstraf voor onze jongens, Jorik schuift nog tien plaatsen op bij lopen (10e looptijd), maar hij blijft toch vier minuten verwijderd van titelprolongatie. Een 27e plaats is niet waar je voor in Rotterdam bent. Menno kan geen vuist maken en finishte 43e. Arubaan Renze Postma valt ver terug bij het lopen. De man van Squadra loopt als 59e en voorlaatste de Veerdam op.
Zaterdag begint rampzalig. Nat, koud. Niks aan. Maar we hebben geen keus, er is geen weg terug. Een kwartiertje uitstel kan nog, maar verder biedt het programma geen ruimte. NOS, BBC en ITU gaan immers vanaf 13 uur live de lucht in. Het zwemmen was alle dagen zwaar en zeker bij dit weer. Wie wat meer spiermassa had komt nog het verst. Matthew Hauser in dit geval. De Australiër is de voornaamste exponent van het nieuwe trainingssysteem onder leiding van oud-wereldkampioen Miles Stewart. Met Miles nog oude koeien uit de (Zundertse) sloot gehaald trouwens. Hauser is beter dan Europees kampioen Vasca Vilaca uit Portugal. Een klein Oranje-lichtpuntje volgt zodra Ben Dijkstra als derde binnenkomt en zijn uit Friesland komende supporters bij de Friese vlag begroet. Maar ja, Ben heeft toch GBR op zijn pak staan. In de strijd om de beste Nederlander is het net als op het EK toch weer Finn Timmermans: 43e. Niek Heldoorn volgt meteen erna en Youri Keulen die gelukkig nog een wildcard kreeg, moet een minuut later genoegen nemen met een 53e plek.
Het wordt natter en natter. De beloftes krijgen het van alle deelnemers het zwaarst te verduren. Kirsten Nuyes komt redelijk goed uit de Rijnhaven, maar krijgt vanwege de kou haar wetsuit amper los. Marije Dankelman volgt vijftien seconden later. Verkleumde koppies, het is afzien in optima forma. Tamara Gorman, de Amerikaanse juniorenwereldkampioene van Londen 2013, houdt zich het langst staande. Opnieuw behaalt Portugal zilver, nu met Melanie Santos, de Britse Sophie Coldwell doet haar achternaam eer aan en scoort brons. Voor Kirsten is het na 14 kilometer fietsen einde oefening. Ze rijdt lek, is net voorbij een materiaalpost en had dus nog zo’n twee kilometer op een platte band en de glibberige keitjes door gemoeten.
Marije finisht wel: op een 37e plaats. Naar verwachting, kunnen we wellicht stellen.
De nervositeit nam toe naarmate het middag werd. De TeamNL VIP-boot wordt aan de Veerhaven volgeladen met sponsors en genodigden. Met Raymond Pet als gastheer vaart het gezelschap naar de overkant voor de zwemstart van de mannen. Kippenvel als de 66 wereldtoppers van het ponton duiken in het dan 16,3 graden koude water duiken. Natuurlijk is Richard Varga weer eerst op de landlap en later aan wal. Samen met regerend wereldkampioen Mario Mola is 24 tellen later ook Marco van der Stel klaar met zwempartij, waarbij de atleten uitwaaieren in vier groepen. Vooraan kwam eerst een groep van vijftien samen, maar snel genoeg sluit een groter pak aan. Het is dan al zonder Jelle Geens, die vroeg ten val komt op het spekgladde parcours.
Marco zit erbij en de oersterke Noor Kristian Blummenfelt weet nog aan te sluiten. Marco’s aanvalslust spreekt zijn Rotterdamse publiek erg aan, maar hij weet dan al dat z’n lijf niet echt meewerkt voor een sterke slotrun. Die hebben Vinent Luis (eerste WTS-zege ooit), Kristian en Mario Mola wel in de benen. Zijn derde plaats garandeert de Spanjaard titelprolongatie. Alleskunner Javier Gomez wordt vierde en dan pas volgen topfavorieten Jonathan en Richard Murray. Die moet helaas zijn derde positie in de ranking afstaan aan Kristian. De Spaanse dubbelslag met Mario en Javier in de WK-eindstand maakt diepe indruk. Javi nota bene zes dagen na zijn wereldtitel 70.3 in Chattanooga. En Marco wordt onder een daverend applaus van de werkelijk duizenden toeschouwers als 35e verwelkomd. Gegokt en verloren misschien, maar toch met opgeheven hoofd. In de top tien eindigen trouwens negen Europeanen. En eigenlijk is Richard dat natuurlijk ook. In mijn top drie stonden Kristian, Mario en Marten van Riel. De Belg kan lang mee. Hij wordt uiteindelijk dertiende.
Rotterdam kolkt als om negen voor vier ook de vrouwen van start gaan. Rachel Klamer moet onze dag goed maken. Zij is kansrijk voor een podiumplaats. Maar Flora Duffy denkt daar anders over. De Bermudaanse ploegt samen met de Britse Jessica Learmonth door het water. In de wisselzone kan Katherine Zaferes nog aansluiten en als trio gaat het de Erasmusbrug over. Als achtste staat Rachel Klamer bij haar fiets, ze trekt snel een wit shirtje onder haar pak, want de kou is snijdend. Er lijkt een sterke achtervolgingsgroep te zijn, maar toch loopt het drietal vooraan een minuut uit. Flora lijkt dan al zeker van haar tweede titel maar ze wil ook de finale winnen. Gedrieën stappen ze af, even ligt Kath voor maar al in de Calandstraat neemt Flora over. De wedstrijd ligt snel in de beslissende plooi met Flora op 1, Katherine op 2 en Jessica op 3. Spannend is de strijd om de vierde plaats nog, maar Rachel schiet gaandeweg het lopen tekort op een aantal belangrijke tegenstandster in de ranking. Als dan ook Ashleigh Gentle nog voorbij komt is de top zes verkeken. Rachel wordt een tikkie teleurgesteld zevende, maar gek genoeg zakt ze ook nog twee plaatsen in de tussenstand. Achtste van de wereld, het blijft wel van uitzonderlijke klasse. Waar de Amerikanen, Britten en Ozzies nog wat teamspel kunnen doen, moet Rachel het alleen doen. Al geldt dat natuurlijk ook voor Flora, maar die is van een andere planeet.
Helikopters in de lucht, cameraploegen op motoren, vaste camera’s bij de finish. Deskundig commentaar in de studio’s en buiten door de stadionspeakers. Maar wat vooral indruk maakt is de zinderende massa. De Grand Stand in de Veerdam is aan beide kanten stampvol, de Calandstraat en ook elders op het parcours: elk dranghek bevat toeschouwers. Het is lang geleden dat zoveel publiek bijeen was voor een Nederlandse triathlon. Hoeveel hadden het er kunnen zijn als het weer beter was geweest?
Morgen komen we terug op de zondag, de slotdag met de 2600 agegroupers.
