Miriam overtuigend winnaar Powerman Denmark; Christian in Chattanooga, Carla over Madrid – WTJ 597
DINSDAG – Soms duizelen de getallen voor je ogen, zeker als we nog laat aan de redactie van weer een WTJ toe zijn. In deze hurry waren we aflevering 597 vergeten en om nu niet achteraf te discussiëren of de 600e wel echt de 600e was, noemen we deze gewoon alsnog 597. Ingewikkeld? Ach, niet voor cijferfreaks. Over getallen gesproken. We komen trouwens al lekker richting de 3000 volgers. Dank daarvoor.
Tussen alle Ironman en Challenges door zijn er ook nog Powermans. Wie Powerman zegt, zegt John Raadschelders. Maar sportief gezien kun je zeggen: wie Powerman zegt, zegt Miriam van Reijen. De vice-wereldkampioene was haar topvorm in Denemarken nog niet verloren. Zondag was ze op alle fronten de beste in Vejle. Na 3.14 uur stond de klok stil voor de 30-jarige topatlete, die wat mij betreft aan het eind van het jaar zeker genomineerd moet worden voor titel tri/duatlete van het jaar. Al na de eerste tien kilometer had Miriam (in onze sport iets minder bekend onder haar bijnaam Panzerwagentje) al drie minuten voorsprong. Bij het fietsen kwamen daar nog eens twee minuten bij en ook in de slotrun breide ze met succes de marge op de Deense Melina Neergaard Olsen uit tot acht minuten. Tina Thomsen volgde weer vijf minuten later als derde. De verschillen waren enorm: Claudia van Tellingen bijvoorbeeld werd zevende op een achterstand van vijftig minuten.
Thuisfavoriet Søren Bystrup won bij de mannen. De strijd daar was spannender, want de Deen had voortdurend oud-wereldkampioen Seppe Odeyn op de hielen. De Belg verloor de wedstrijd uiteindelijk bij het fietsen. De Deen Mathias Petersen werd derde.
Tom van Tellingen, echtgenoot van Claudia was beste en enige Nederlander op een 39e plaats. Zijn achterstand was toevallig even groot als van zijn eega.
Christian dankt vrouw en vier zonen
Chattanooga had alle Ironman-equipment van het WK 70.3 twee weken eerder laten staan. De volledige Ironman stond immers ook nog op de volle sportkalender in Tennessee. Het waren dit jaar de vrouwen, die de profs mochten leveren. Afwisselend is het een agegroup only race, dit keer dus voor de mannen. Het betekende ook dat Liz Lyles uit Nebraska USA niet alleen de winst pakte in een snelle 9.05 uur, ze bleef ook alle mannen voor. Het is vrij uniek dat een vrouw overall de winst pakt op een Ironman. Dertien minuten later volgde de Est Villu Vakra als eerste man, hij klopte een Tsjech en een Amerikaan. Kim Schwabenbauer en Jessica Donovan deelden het vrouwenpodium met Liz, die voor het eerst door haar moeder aan de finishlijn verwelkomd werd. Zelf is ze trouwens ook moeder van twee kinderen. ,,Het was een risico drie weken voor Hawaii nog een Ironman te doen’’, zei ze, ,,maar ik wil niet alles op Kona zetten.’’
Enige Nederlandse deelnemer was Christian Albers. Hij kwam als 224e binnen, daarmee 25e in zijn agegroup M50 en dat in een tijd van 11.43.09 uur. De Amsterdammer keek terug op een hele zware IM. ,,Een mix van hoge temperatuur, hoge luchtvochtigheid en continue hoogteverschillen, zowel bij fietsen als lopen. Man, ik heb duizend doden gestorven en ben 1001 maal opgestaan. Uiteindelijk gefinisht. Mijn klassering viel me enorm mee, want voor mijn gevoel zat ik in de achterhoede. Dank voor alle support. Eerst herstellen en nadenken over mijn tri-toekomst.’’ Christian dankt zijn sponsors Fusion Benelux, Hammer Europe en Runnerswold Alkmaar en niet te vergeten zijn vrouw Brünhilde en de vier zonen die hem de ruimte gaven dit te doen.
Ook Carla had zwaar dagje bij sinterklaas
Ook Carla van Rooijen reageerde nog op haar zevende plaats in Madrid, een Challenge met groeipotentie zegt ze. Nu al waren er 450 deelnemers. ,,Het was een pittige dag in de Spaanse hoofdstad. Zwemmen was fris met 17 graden in een stuwmeer zo’n 80 kilometer ten noorden van Madrid. Na het zwemmen een lange wissel. Fietsen was prachtig door een National Park richting de stad. Het parkoers had in de eerste helft zo’n 3000 hoogtemeters, dus dat was heel heavy. De marathon was eerst 40 kilometer langs de Manzanares-rivier: vlak en warm. De laatste twee kilometer liep het zwaar omhoog naar de finish in het hart van Madrid, de Puerta del Sol. Een zware dag, maar blij met mijn zevende plek na een verloren voorseizoen met een blessure.’’
