Ironman Barcelona als kers op taart voor Yvonne; Posbank en Bosbaan – WTJ 604

ZONDAG – Het grote triathlonnieuws kwam zaterdag uit Barcelona, waar Yvonne van Vlerken het haast onmogelijke presteerde door drie weken na haar Europese titel in Almere nu de Ironman van Barcelona op haar al zeer tot de verbeelding sprekende erelijst te zetten. Het fenomeen ‘Vonsy’ laat ons al vijftien jaar genieten van topsport van de bovenste plank. En waar velen snakken naar het seizoenseind, lijkt Yvonne fluitend de najaarswedstrijden in te duiken. Gelukkig gaf ze na afloop van haar achtste Ironman-zege en haar 14e tijd onder de negen uur toe dat het in Calella zwaarder was dan in Almere. Geen Hawaii dit jaar, maar o wat had ze ook daar ver kunnen komen. Denken wij dan, maar als telt niet.

 

 
Aan de Catalaanse kust, waar tussen twee grote sportevenementen (Ironman en de FEI Nations Cup paardrijden waar Nederland trouwens ook won) het nieuws beheerst werd door politiegeweld bij het referendum over een onafhankelijk Catalonië, stortten bijna 3000 triatleten zich in de Middellandse Zee. Daar kwam Bas Diederen als zesde in de kopgroep en Yvonne als twaalfde op vijf minuten van leidster Kate Comber (nummer 3 in Maastricht) uit het water. Op de fiets leek de opmars als vanouds, toch kwam er in de tweede helft nog een terugslag met als gevolg dat de Duitse Daniela Sämmler en de Oostenrijkse Lisa Hutthaler serieus mochten denken aan de overwinning. Maar dan kenden ze The Flying Blond Dutch Girl nog niet. Stug doortrappend, was de marge in wisselzone twee nog 6.20 minuten. Daarna vloog ‘de onverslijtbare Van Vlerken’ (zoals de NOS haar noemde) als vanouds over het marathonparcours. Na 23 kilometer was het contact met leidster Sämmler daar. Het was erop en erover. Alle remmen gingen los om ook die veertiende sub-9 uur tijd te realiseren. Ze slaagde glansrijk. De 8.46.18 was haar derde besttijd ooit. Naast 8 keer een Ironman, heeft ’s lands beste triatlete aller tijden ook zes Challenge-overwinningen. Een volmaakt seizoen met de twee hoogtepunten in de maand september: Europese titel Almere, Ironman Barcelona. Eén ding beloven, lieve Yvonne: blijf nog heel lang sporten, zodat we er allemaal van blijven genieten.

 
Bas sneller dan ooit; slot voor Jan

 

 

 
Bas Diederen mag ook meer dan tevreden zijn. Vijfde worden in een Ironman met veel meer profs dan je zo kort op Hawaii zou verwachten, is grote klasse. Bas dankte zijn toppositie aan een sterk zwem-, maar ook looponderdeel. Lang bleven de favorieten op de fiets bijeen, tot in het tweede verloop de verschillen flink opliepen. Dat was ook voor Bas niet meer eenvoudig dicht te lopen. De oerdegelijke marathon die de Limburger daarna liep, resulteerde in een eindtijd van 8.04.51 en daarmee toch driekwart minuut sneller dan destijds op het EK in Frankfurt 2015. Barcelona/Calella gaf haar visitekaartje af als snelle race, want met 3 mannen onder de acht uur, vier vrouwen onder de negen uur was dit een buitengewoon rappe editie. Ook snel in de breedte: 45 mannen onder de negen, 26 vrouwen onder de tien uur. Yvonne werd na haar radslag op de finishfoto vergezeld door bewonderende blikken van Daniela en Lisa op twee en drie. Ook Katja Konschak bleef onder de acht uur. De mannenrace ging naar de Fransman Antony Costes in een supersnelle 7.49.19. Kiwi Mike Phillips en de schier onverwoestbare Viktor Zyemtsev (tweede in Almere, nu derde en dat op 44-jarige leeftijd) bleven onder de acht uur.

Jan Blokland lukt het net niet om binnen de negen uur te blijven. Hij was met 27 minuten voorsprong wel de beste master 50 en daarmee heeft ook Jan zijn (derde) Hawaii-slot 2018 te pakken. Fietssnelheid gelijkwaardig aan Max Verstappen in Maleisië…
Posbank voor Mark en Linda

 

 

 
In Nederland waren nog twee wedstrijden, de laatste triathlons in en rond de Amsterdamse Bosbaan en – ter overgang naar de wintermaanden – de crossduathlon op de Posbank bij Velp. Om bij de laatste te beginnen. Op en rond de 90 meter hoge stuwwal in de Zuidelijke Veluwe stond geen maat op Mark Hamersma. Hij heerst het hele seizoen al in de crosstri- en duathlons en ook nu was hij al driekwart minuut vooruit na de eerste loop, om zijn voorsprong gestaag uit te bouwen tot ruim acht minuten op atleten Gaby van Caulil en Nick van Tol. Bij het mountainbiken kwamen Michael Emmerik en Jurgen Koren nog wel opzetten, maar Marks zege kwam nooit in gevaar. De Veluwe is hem gunstig gezind, eerder won ie er ook het NK crosstriathlon in Rhenen. Een soortgelijke dubbel beleefde Linda van Vliet, ook zij bleef de concurrentie mijlenver voor. Rikka Vreeswijk-Kelja presteerde uitstekend op een tweede plaats en Dieuwertje Poort stond op een derde plek, weliswaar op twaalf minuten achterstand. Bij de duo’s wonnen het koppel Erik van Laar en duatleet Caimin Stevens.
De Posbank is jaarlijks strijdtoneel van de wielerklassieker Arnhem-Veenendaal, van de Posbankloop en ook Maarten Tjallingii heeft er goede herinneringen aan. Hij veroverde de bergtrui tijdens de eerste etappe van de Giro d’Italia door hier als eerste boven te komen. De crossduathlon afficheert zich als de mooiste en spectaculairste crossduathlon van ons land. De korte afstand cross-RBR leverde eveneens afgetekende overwinningen op voor René Roelofs en Jolien de Gruijter. Het mixed-duo Rianne Hulshof en Tim van Leeuwen won voor eigen publiek bij de duo’s.

 
Noodweer boven Bosbaan

 

 
De Amsterdamse triathlons kregen nog 1329 triatleten over twee dagen te verwerken. Zij hadden allen nog trek in een allerlaatste driekamp alvorens aan de winterslaap te beginnen. Vrijdagmiddag  werd vol goede moed begonnen met de scholierentriathlon. Hoewel de watertemperatuur lange tijd de goede kant uit ging, werd voor de veelal onervaren scholieren toch besloten het evenement om te zetten in een run-bike-run. De jongeman met de langste naam won. Het was Alex van Buttingha Wichers uit Laren. Tessa Beugelink van het Calandlyceum was beste meisje. Daarna sloeg het noodweer genadeloos toe boven Amsterdam. Het noopte de organisatie de Stronger Than Ever Challenge  (en twee sprint wedstrijden)  helaas stop te zetten. Uitermate jammer, want dit initiatief van Alexander Strijbos uit Den Haag verdient alle lof. Uitstel betekent in deze geen afstel, volgend jaar nieuwe kansen voor de derde editie (vorig jaar was de primeur in Ijburg) van een triathlon waar (ex-)kankerpatiënten laten zien dat ze meetellen. In de wereld, in de maatschappij, in de sport, in de triathlon. Alexander kreeg zelf vier jaar terug lymfeklierkanker, genas en deed vrijdag al weer zijn derde triathlon. Die gaat hij volgend jaar afmaken samen met de tientallen andere bijzondere triatleten.

 
Aalsmeerder generatie-duel

 

 
Zaterdag was het gelukkig droog in de ochtend en miezerde het wat in de middaguren. Het mocht te pret niet drukken bij de altijd sfeervolle evenementen uit de reeks Amsterdamse triathlons. Het slotakkoord ging op de Olympische afstand naar junior Davy Heijsteeg, die zijn 35 jaar (!) oudere clubgenoot Frans van Heteren de hielen liet zien. Toch scheelde het maar weinig, het Aalsmeerder duo maakte er een mooie strijd van. Davy (jeugdkampioen van Nederland in 2014) was snelste zwemmer, Frans zette de tweede fietstijd neer. De snelste van allemaal was overigens elite-wielrenner Stephan Bakker uit Zaandam, maar hij zette daar nog een 228e zwem- en 141e looptijd tegenover. De voor TV Breda uitkomende Belg Adrian Siemons werd dankzij de snelste looptijd derde.

 

 

Julia de Leeuw kwam als negende uit de Bosbaan, maar met veruit de snelste fietstijd en de vierde looptijd trok de kleine topatlete uit Weesp de race toch weer naar zich toe. Na Veenendaal haar tweede seizoenswinst. Diede Diederiks en Kirsten van de Ruit volmaakten het Noord-Hollands gekleurde erepodium.

 

 

De sprint afstand trok ’s middags de meeste deelnemers. Dat een van de jongste van alle 316 starters won was mooi: Ruben Slot uit Dalfsen heeft een vol, maar geslaagd seizoen achter de rug. Dat geldt ook voor de winnares Eva Cornelisse. Overigens waren in de sprint-serie om het Amsterdams kampioenschap Wouter Dijkshoorn en Inge Heus allebei nog een fractie sneller dan Ruben en Eva. Ruben duelleerde fraai met Sven Bams, die tweede werd.

Routinier Barry Dooper werd knap derde. Eva liet Brenda Zwarthoed en Heleen Boers ruim achter zich. Mooi podium bij het AK met na Wouter zijn Dolfijn-teamgenoten Roy Lagerburg en Wilbert Grooters en na Inge (weliswaar tijdelijk Leidse) Willemijn Knot en Marijke Zeekant. Winnaars waren er ook nog in de bedrijvencompetities voor Adecco, Vodafone, BNP Paribas, SM&O, Vermaat en – op vrijdag – Wessanen. Het voert wat ver die hier te vermelden.

 
De nog resterende wereldbekerwedstrijden zijn misschien voor de wereldtoppers niet zo interessant, het is wel dé manier om ITU-punten te vergaren. Voor de Nederlandse, maar ook de Belgische teams lag het Chinese Weihai zaterdag net even te ver weg. Drie Spaans sprekende triatleten op het podium van de tiende World Cuprace. Zelfs zonder de gouden troika Mola-Gomez-Alarza beschikt Spanje over sterke triatleten. Uxio Abuin Ares won, voor de Mexicaan Rodrigo Gonzalez en een tweede Spanjaard Serrat Seoane. Bij de vrouwen was de Zwitserse Jolanda Annen te sterk voor Emma Jackson (eerder dit jaar winnares in Mooloolaba) en de Russische Gorbunova.