Tessa talks (2)
Vandaag de dag van het ‘welcome banquet’ of met een duur woord: pasta party! Gevolgd door de briefing.
Gister geen aflevering van Tessa Talks. Het was een weinig spectaculaire dag die begon met een poging tot uitslapen. Tegen beter weten in, want de luikjes gaan al twee weken lang om 21:00 dicht omdat het vroeg donker is en je verder toch weinig te doen hebt. Om 6:00 uur ’s ochtends vind ik het dan wel mooi geweest: zonde om te blijven liggen op zo’n drukke dag waarop je alleen een uurtje hoeft te fietsen, rusten en eten. Maar aan zulke dagen komt ook een eind en dan zijn het nog maar drie nachtjes slapen, of beter gezegd 2,5.
Vandaag de laatste meters in de oceaan gemaakt en die waren het dubbel en dwars waard. Onderweg een bekertje koffie gescoord bij de koffieboot en daarna vier dolfijnen gespot, eerst diep en ver weg maar even later zwommen ze naar het oppervlak. Wauww… zo gaaf als je daar dan ligt te dobberen!
De Hawaïaanse pasta smaakte goed en de briefing was zoals een briefing altijd is. Luisteren naar informatie die je eigenlijk al weet, maar toch nog graag een keer wilt horen. Alles er omheen: de show, de muziek, de interviews, de filmpjes, helpen je er weer aan herinneren dat dit niet zomaar één van de velen Ironmans is. Ons kikkerlandje kwam helaas nog niet voor in de top 10 van de landen met de meest afgevaardigden triatleten, maar vroeg of laat staan we er tussen! Meervoudig kampioen Mark Allen, kon er haast de avond mee vullen, maar de moraal van het verhaal was: Race with Aloha!
One more day…
