Verdriet om triatleet/advocaat; wereldtitels Flora en Bradley; Forte Village – WTJ 627
MAANDAG – Na droevige gebeurtenissen zoals zondag op Sardinië is de cliché opmerking al gauw dat het leven verder gaat. En ergens is dat ook zo. We hebben gemerkt dat naast de sportwereld ook de advocatuur in groten getale meeleeft met de dood van Jan Willem Koeleman. Wrang maar waar: zijn naam was vandaag trending topic op social media. Ook Yvonne van Vlerken, vierde geworden in dezelfde wedstrijd, wenst de nabestaanden veel sterkte. Ze merkt ook op dat de organisatie met veel respect voor de verdronken Nederlander de wedstrijd een vervolg gaf. Alle feestelijkheden na afloop en de prijsuitreiking werden afgeblazen. De organisatie liet in een persbericht weten diepbedroefd te zijn.
Bijzondere man

Jan Willem Koeleman was niet zo maar een advocaat. Een kwart eeuw was hij actief als letselschadeadvocaat met een voorkeur voor ingewikkelde en bijzondere zaken. Zo stond hij klokkenluider Fred Spijkers bij tegen het Ministerie van Defensie en begeleidde kinderen met niet aangeboren hersenletsel. Landelijk was hij regelmatig in het nieuws in de nasleep van de vliegramp in Faro in 1992, waarvan hij nabestaanden bij stond. Jan Willem Koeleman (54) laat een vrouw en vier zoons na.
Jeroen van Geelen van Tripro Swim-Bike-Run kreeg Jan Willem een week eerder nog in de winkel in Hilversum. ,,Daar hadden we een hartstikke leuk gesprek over zijn Challenge plannen en hoe hij niet het meest ideale triathlonpostuur had. Hij had er echt ongelofelijk veel zin in, kocht wat spullen en zei dat we hem volgend jaar voor meer spullen terug zouden zien. We hebben hem succes gewenst en de hand geschud. En dan verneem je dit treurige nieuws. Een bizarre ervaring en wat een verlies voor zijn naasten.’’
Flora aan zesde wereldtitel toe

Op Maui was zondagavond laat het wereldkampioenschap Xterra nog aan de gang. Voor de vierde keer won Flora Duffy de race, daarmee komt ze op gelijke voet met Conrad Stoltz. Voor het tweede opeenvolgende jaar pakt ze de unieke dubbel ITU-wereldkampioene/Xterra wereldkampioene, nadat ze in de zomer in Penticton niet de ITU-titel kon pakken. Maar dat was begrijpelijk: toen stond de focus nog op Rotterdam Grand Final gericht. Flora kwam als zesde tussen de mannen uit het water, verloor wel terrein op de ATB die ze niet dagelijks berijdt, maar bleef makkelijk buiten bereik van de concurrentie. Haar looptijd bijvoorbeeld was weer de 13e overall en daar kwam de topatlete die woont en traint in Boulder, ook in de eindrangschikking op uit. Liefst negen minuten later liep oud-wereldkampioene Barbara Riveros naar zilver. Het brons ging naar debutante Laura Philipp, die we kennen van een paar ijzersterke 70.3 Ironmans dit jaar.

Bradley Weiss bekroonde een sterk seizoen met de wereldtitel. Niet eerder stond de Zuidafrikaan op dit WK op het podium, zijn achternaam wel. Zeven jaar geleden won de Oostenrijker Michael Weiss – winnaar van de Ironman Maastricht 2017 – de Xterra-wereltitel. Voor de Zuidafrikanen was het na vier keer Stoltz de vijfde mondiale titel. Weiss was op geen enkel onderdeel de sterkste, maar zijn regelmaat werd beloond. Mauricio Mendez kwam nog sterk opzetten bij het lopen, maar de Mexicaan moest zijn titel toch inleveren. Het brons ging naar tweevoudig kampioen Ruben Ruzafa Cueto uit Spanje, daarmee eerste Europeaan. Ruzafa fietste vooral heel hard, lag toen aan de leiding, maar Weiss kwam sterk terug. Voor het eerst sinds jaren geen Nederlanders aan het vertrek. De Belgen scoorden met Yannick Antoine een fraaie zilveren medaille bij de M40 en Jan Decock werd vierde M50. Mooi weer, altijd wind en een parcours dat met geen enkele Xterra/crosstriathlon te vergelijken is, dat is kenmerkend voor Maui.
Bravo voor Elizabeth

In Ecuador was kort na de World Cup in Tongyeong eveneens een wereldbekerwedstrijd. Bijna was ook hier een Fransman de sterkste, maar Felix Duchampt moest uiteindelijk in de Mexicaan Crisanto Grajales zijn meerdere erkennen. Grajales werd 29e in Rotterdam. De Braziliaan Manoel Messias werd derde. Arubaan Renze Postma eindigde op deze sprint afstand in de middenmoot op een 42e plaats. Een prachtige thuiszege was er voor Elizabeth Bravo. In de sfeervolle Ecuadoriaanse stad Salinas liet ze verrassend de Amerikaanse wereldkampioene U23, Tamara Gorman achter zich. Rotterdam was voor Bravo geen ‘bravo’. Daar werd ze gedubbeld bij het fietsen. Ook bij de vrouwen Braziliaans brons (allitereert lekker): Luisa Baptista was de gelukkige.
Yvonne net naast podium; Miriam dertiende
