Nog wat World Cup, LCW en Florida; Mark en Bonnie winnen Nijverdal – WTJ 633

MAANDAG – De World Cup in Miyazaki sloot het World Cup-seizoen van in totaal 15 wedstrijden af. Volgend jaar zit er in de Benelux ook eentje bij: Antwerpen. En da’s maar goed ook, dan kunnen de Belgische triatleten voor eigen publiek in een internationale topwedstrijd schitterend, zoals dat afgelopen zomer ook in Wuustwezel al gebeurde. Dat is wederom een ETU-Cup wedstrijd. Beide wedstrijden volgen in twee weekenden achter elkaar, echter de Sterke Peer triathlon in hetzelfde Wuustwezel blijft in augustus.

 
Topteam aan de sushi

Hoe dan ook, het werd dé race van Marten van Riel. In het Land van de Rijzende Zon, waar de nummer zes van Rio over drie jaar voor Olympisch goud gaat, was hij souverein aan de Spanjaard Vicente Hernandez en de Deen Andreas Schilling. Een dolgelukkige Marten vertelde de verzamelde pers dolgelukkig te zijn met in enkele weken tijd alle kleuren medailles. Goud in Miyazaki, zilver in Sarasota, brons in Tongyeong. Om het Belgensucces compleet te maken liep Jelle Geens met de snelste looptijd als vierde binnen, was Jonathan Wayaffe negende en Peter Denteneer 17e. Als er een landenklassement was geweest in deze finale had België met kop een schouders gewonnen. Daar konden ‘wij’ helaas niet zoveel tegenover zetten.

Donald Hillebregt miste de kracht en was ‘niet top’. Hij eindigde dertigste, vijf plaatsen lager dan in Korea. ,,Dit seizoen kan ik slechte dagen redelijk opvangen. Met startnummer 37 lijkt het resultaat wellicht iets mee te vallen. Maar ik kwam voor meer en kan ook meer’’, aldus Donald later vanuit de sushi-bar. Daar zit hij in goed gezelschap met de vier Belgen.

 
Griepgolf team Maaike

Ook Maaike Caelers had haar seizoen iets beter af willen sluiten. Na een goed trainingskamp in Colorado was Maaike van plan er een mooi slotakkoord van te maken. ,,Alleen er heerste griep in Colorada. Van het hele team was ik de enige die het nog niet had gehad. Tot we in het vliegtuig stapten en de keelpijn op kwam zetten. Jammer, want ik denk dat ik wel weer een stap had gezet. In elk geval heb ik een goede groep gevonden, waar ik veel plezier aan heb. Uiteindelijk is 2017 beter geweest dan ik dacht met brons op het WK relay en een vierde plaats in Sarasota. Ik klaag niet en kijk uit naar 2018!’’ Dat doen wij met Maaike, want het is inderdaad niet iedere triatleet gegeven na een jaartje inactiviteit zo goed terug te komen op internationaal niveau. De finale werd gewonnen door de Amerikaanse Summer Cook voor haar landgenote Taylor Spivey en Emma Jackson, de nummer acht van de Spelen van Londen toen ze de jongste van het veld was. Over leeftijd gesproken. De vrouwen top vijf in Miyazaki is allemaal geboren in 1991. En ook hier een tevreden Belgenteam met Valerie Barthelemy op vier en Claire Michel op dertien.

 
Internationaal waren verder interessant de African Cup in het Marokkaanse Agadir met zeges voor de Rus Vladimir Turbayevsky en de Zweedse Amanda Bohlin alsook het Noosa Triathlon Festival met Jacob Birtwhistle en Ashleigh Gentle als winnaars. Nathalie van Coevorden finishte als derde.

 
Vanaf Wales verovert LCW de wereld

Op het Long Course Weekend komen we nog even terug. Want alle credits voor deze formule gaan naar twee Welshmen namelijk Scott Powell en Matthew Evans. Zij waren het die het idee in 2010 reeds lanceerde in Tenby Penbrokeshire. In zeven jaar tijd is het LCW daar uitgegroeid tot het grootste sportevenement van Wales met zo’n 8000 deelnemers en het tienvoudige aantal toeschouwers. Enkele Nederlanders deden daar al eens aan mee en Dolfijn-triatlete Tracy Markham won zelfs de LCW 2016. Dit jaar rolt het duo bij wie vooral de sfeer voorop staat, hun concept uit over eerst het Australische Jervis Bay en afgelopen weekend dus Mallorca. Of het dus in Nederland ook gaat gebeuren? De tijd zal het leren.

Won Lucy Gossage alledrie de onderdelen, bij de mannen won eindwinnaar Tom Vickery geen enkel nummer. Het zwemmen was voor Michael Cleven en Marco Hoglen, het fietsen voor coureur Miguel Ibanez en de marathon voor Jesus Peralta Aguilar.

 
Vreemde DQ’s voor Chris en Martijn

 
De Ironman Florida leverde nog een aantal vervelende diskwalificaties op. Chris Brands en Martijn de Jong kregen een DQ achter hun naam.  Chris doet verhaal. ,,Pas ’s avonds hoorde ik van een vriend die op de site keek dat ik gediskwalificeerd was. De andere morgen naar de organisatie, die me zeiden dat ik een kaart had gekregen, maar niet gezien. Ga dat maar eens bewijzen. De volgende versie was dat ik bij het lopen een paar tijdmatten had gemist. Met mij nog een paar andere DQ’s maar die konden hun Garmin-file overleggen. Bij mij was mijn batterij op, dus bleef het een DQ. Ik had nog getuigen, zoals de vrouw van Bart Klein en andere atleten. Moraal van het verhaal: zorg dat je Garmin in orde is.’’

Chris uitte eerder kritiek op de absurd hoge inschrijfgelden (885 dollar) voor Florida. Op een slot Hawaii was hij niet uit. ,,Welnee, verbouwen en de kleine krijgen voorrang.’’ En wij? Wij laten de tijden van onze Nederlandse kanjers gewoon in de statistieken staan. Chris vond het wel geinig om met de nieuwe held Derk de Korver in gesprek te zijn. ,,Ik moest jullie doorgeven dat Derk weliswaar een tijdje in Weert gewoond heeft, maar zijn geboortestad is Den Haag.’’ Waarvan akte.

 
Arie is back; Bonnie is home

En dan in eigen land. De drie crossduathlons op zondag. Uitslagen komen wat laat los, maar Nijverdal hebben we te pakken. Nijverdal stond in het teken van de come-back van Arie de Jong, die na drie jaar reumatische klachten in zijn pezen ongeveer drie maanden geleden weer is gaan lopen. De ander onderdelen hield de kale Fries wel bij. ,,Het was afwachten hoe mijn eerste crossduathlon zou gaan. Vanaf de start direct naar voren gelopen en op vierde plaats blijven steken tot aan het fietsen.

In de eerste fietsronde wist ik de 40 seconden op Mark Hamersma weg te trappen. Samen kwamen we de wissel in, maar daar verloor ik de race. Het wisselen kostte me een halve minuut, maar Mark loopt ook net wat sterker dan ik.’’ Met gevoel voor understatement voegt Arie er nog aan toe: ,,Ik heb nog paar wedstrijden nodig om sterker te worden. Deze ging wel bover verwachting goed.’’
Derde werd Daan Schouten, de revelatie van de het NK RBR Spijkenisse (4e) en daarna volgden Nick van Tol en oud-winnaar Mark Saathof.

Bonnie van Wilgenburg is terug in Nederland. Vanuit Hilversum liep ze eerst de Amsterdam marathon in een snelle 3.06, deed vervolgens een DuinenTrail en zondag won ze de eerste crossduathlon, waar ze in haar geboorteland ooit aan deelnam. Als Engels pro triatlete was ze gewend juist de zware races te doen, zoals de Celtman, de Brutal en de Xman. Na haar studie in Oxford kwam de 29 jaar geleden in Haarlem geboren triatlete vooral uit in Britse wedstrijden en na een verblijf in Melbourne ook in Australië. Vanaf volgend seizoen is Bonnie weer ‘available’ voor TeamNL. Haar visitekaartje gaf ze alvast af in Nijverdal. Ze klopte Anne-Wil Veldman en Petra Sloots, die trouwens een week geleden ook derde werd in Weert (en niet zoals wij melden tweede, want dat was Floor van den Brand). Bij de duo’s wonnen Bob Gosemeijer en Edwin Geerdink. De mixed koppels winst was voor Jorina en Maarten Janssen.
Tot morgen!