Het persoonlijke wedstrijdverslag van Yvonne, Martijn en Els over IM Busselton

 Ironman Busselton Australië. De persoonlijke ervaringen van de drie Nederlandse Pro atleten hebben we hieronder opgetekend.

Niet alleen een haai in het water zorgde voor een verstoring in het programma (er werd niet gezwommen), maar ook de hoeveelheid water bij de verzorgingsposten was een issue.
Voor het eerst was er tijdens de IM-afstand een 70.3 IM op het parcours. Blijkbaar had de organisatie de hoeveelheden benodigd water voor de aanwezige atleten verkeerd ingeschat en was het water voor de LD-atleten al snel “op rantsoen”. En dat bij tempraturen van 35 graden.

Yvonne van Vlerken over haar wedstrijd:

Heading back into town at the end of lap one @yvonnevvlerken, Hufe and @melhauschildt chasing @cazzlester. #imwa #triathlon pic.twitter.com/zsxPIhBReL

— AustralianTriathlete (@AusTriMag) December 3, 2017

“Het niet door gaan van het zwemmen was een tegenvaller. Daarnaast hebben ze nu ook een IM 70.3 toegevoegd, wat de kwaliteit van de race niet ten goede komt. De eerste 2 drinkposten flessen gekregen 1/3 gevuld met water, vanaf het begin dorst geleden en dan kan je het bij 35 graden schudden…
Ik voelde me echt goed en heb alles goed gedaan, maar ja we blijven afhankelijk van de organisatie, heeft deze keer mijn race gekost. Het is niet anders.
Ik heb mijn pauze nu echt nodig, ben gewoon op, was een hele zware dag hier in Busselton, zeer veel mensen zijn uitgestapt, de hitte was echt niet te doen, chapeau voor die die wel een goede race hebben gedraaid, het was echt loodzwaar. Ik heb alles geprobeerd maar een fout met je voeding in dit geval veel te weinig vloeistof, kan je niet meer inhalen of goedmaken.
Zo zie je maar, ook bij je 40e IRONMAN leer je dus nog wat!
Naja ik zie het lekker positief, he, dus nu een cheque om een mooie bruidsjurk te kopen !
Ik hoop wel dat we nog een foto van Meneer of Mevrouw Haai gaan zien, hij of zij heeft nog al wat roet in het eten gegooid, had me echt enorm verheugd op, naar mijn idee het mooiste zwem parcours van het IM circuit en natuurlijk in mijn lekkere HUUB pakkie Aan de andere kant is het natuurlijk van de organisatie heel verstandig en goed zo een drastische maatregel te durven nemen, petje af, respect!”

Martijn Dekker over zijn laatste race van 2018:

“Jammer dat het zwemmen niet door kon gaan, maar goed kan gebeuren en de knop snel omgezet.
Fietsen was top voelde me super. Voeding onder controle, wattage onder controle.
Bij het fietsen wel bidons kunnen aannemen maar niet meer dan half vol.
Eerste ronde lopen ook prima. Een keer kramp op km 4 maar verder ok. Na 18km knock out.
Helemaal kapot. Geen idee hoe dat kon. Snel achterhalen evalueren en naar de tekentafel.
Na 31 km moeten uitstapppen. Lichaam was helemaal op.
Voel me iets beter nu maar telleurstelling overheerst.
Weer gevallen op de Ironman, maar ik blijf opstaan want weet zeker dat het erin zit!
Nu even rust en dan back in training voor 2018!!!”

Het debuut van Els Visser als Pro-atlete:

” Was een hele mooie eerste ervaring voor mij. Een dag waar ik veel van kan leren.
Ik ben trots op mezelf. Ik heb alles gegeven wat ik had.
Startte als eerste waardoor ik heb kunnen zien hoe goed de sterkste dames fietsten.
Ben mijn eigen race gaan rijden en met een onwijs goede tijd de fiets afgestapt.
Het lopen was loodzwaar voor me. De omstandigheden in combinatie met de alles behalve goede voorbereiding maakten het me niet gemakkelijk.
Maar ik ben door gegaan en heb niet opgegeven.
Nu de ochtend later ben ik blij met mijn medaille en kijk ik uit naar wat er komen gaat!”