Stil radertje; Groesbeek met Thomas en Lucie; de zesde Hel voor Seppe – WTJ 668
ZONDAG – Zolang we in de flow zitten of tikmodus, blijven we met WTJ lekker aan de gang. Zodra er echter een radertje stilvalt, wil het nog wel eens stagneren. Zo’n weekend was het eigenlijk. Technisch waren er problemen met de website, met WordPress. Doorverwezen naar Facebook, maar om daar nu meteen een hele WTJ aan te hangen. Dankzij Marco Hoogenraad zijn we vandaag weer “back in business”. Bovendien nog wat opwarmen na de cross, die nochtans onder best aangename weersomstandigheden werd gehouden.
Hoe dan ook, op de vroege maandag pakken we de draad op voor de zondagversie. De allerlaatste NTB-wedstrijd op Nederlands grondgebied in 2017 mogen we immers niet laten liggen. Groesbeek was al eens strijdtoneel van het NK crossduathlon, waarna het evenement even in een dipje raakte. Nieuwe organisatoren Saskia de Vries en Peter-Jan Mol pakten de draad gelukkig weer op zodat ook zondag weer lekker gecrosst kon worden op en rond motorcircuit De 7 Heuvelen. Het meest bedreven daarin was Thomas Cremers, het enorme talent uit Elst.
In De Gelderlander stond daags nadien een mooi artikel, grotendeels gewijd aan Thomas, die ’s ochtends eerst nog aan zijn zwemtechniek werkte om daarna toe te slaan op de heuveltjes. Twee jaar terug nog voetballend bij Eldenia en nu droomt hij al van de Olympische Spelen in 2024 Parijs. Niet om mee te doen, nee om te winnen. Een eerste aanzetje daartoe is zondag gegeven. Hij liet topatleet Guus Janssen en crossduatleet-specialist Hendrik Venema achter zich, maar kreeg het ook weer niet cadeau.
Het feit dat hardlopers, veldlopers, wielrenners en veldrijders regelmatig een uitstapje naar de crossduathlon maken, houdt deze wedstrijden levendig. Zondag was het dus Janssen, die in beide runs de snelste looptijden realiseerde. Niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat hij twee keer Nederlands kampioen veldloop korte afstand werd, een nationale titel 3000 meter indoor en de tien in 29.18 afraffelt. Bij de Zevenheuvelenloop zit ie gerust tussen een stel Afrikaanse toppers en nu dus het uitstapje naar lopen en fietsen. Toch hield Thomas hem goed bij en samen stapten ze op de ATB met een reuzevoorsprong op Hidde Bekhuis. Terwijl Thomas zich losweekte van Guus, kwam Hendrik Venema opzetten. Toch was het pas in de slotfase dat de hardloper uit Ooij de Nijmegenaar in zijn kielzog kreeg. Met nog eens een run te gaan, had Guus de betere papieren. De jonge Elstenaar bleef echter buiten berreik. Zo kreeg Groesbeek met Cremers-Janssen-Venema een fraai podium. Michael Emmerik, Hidde Bekhuis en coureur Rody Kroon volgden daar weer achter.
Geen uitgesproken favoriete bij de vrouwen wellicht, waar Dieuwertje Poort de wedstrijd openbrak, maar in het tweede gedeelte fietsen en ook de slotrun haar meerdere moest erkennen in Lucie van Genugten. De Nijmeegse is weliswaar geen specialiste in de modderbak, maar ze bleef Dieuwertje toch zo’n vier minuten voor. Claudia Striekwold liep en reed voortdurend op brons. Beste duo op de lange afstand was Mercurium ProCross Duathlonteam met Joost van Wijngaarde en Robin Roelofs.
Op de korte afstand hadden we de voorspelling juist gemaakt. Assenaar Robert Beute klopte de veel jongere Ruben Slot, Luc van Ginneken eindigde derde. Beste vrouw was Reza Ravenstijn uit Wychen. Het was een mooi crossdagje aldaar.
Tenslotte een mooie sfeervideo van de Hel van Groesbeek.
In de Hel van Kasterlee duurde het allemaal net even wat langer. Wat wil je ook met afstanden als 15 kilometer crossloop-117 kilometer ATB en nog eens 30 kilometer crossen. Starten om 8 uur ’s morgens, de laatste mag ’s avonds om 20.00 uur de sporthal nog betreden op weg naar de finishlijn. Het is een speciaal evenement in alle opzichten. Het woord ‘hel’ komt op alle manieren tot uitdrukking, maar aan het eind van de hellepoort kwam Seppe Odeyn er toch weer als eerste duveltje uit. Voor de zesde keer al weer was de oud-wereldkampioen Powerman winnaar in Kasterlee. In dat opzicht had dit eigenlijk de 666e aflevering van WTJ moeten zijn….
Het moet weer een zware hel geweest zijn, ook door gewijzigde parcoursstukken, want de tijden lagen gemiddeld dik een uur langzamer dan voorgaande edities. Geert Lauryssen bood Seppe zoals verwacht nog enigszins partij, maar ook hij keek tegen een achterstand van elf minuten aan. Daarna was het lang wachten op de nummer drie, Simon van Roy. Hij deed er bijna een half uur langer over. Negen Nederlanders durfden de helse uitdaging aan. Kansrijk leek Tibor Gijssen, na de eerste run nog derde. Bij het fietsen moest Tibornator was plaatsjes prijs geven, maar hij lag nog lekker op koers. Na de eerste omloop van het slotnummer stapte Tibor toch uit.
Daarna was het Camille Hendrickx, die de Nederlandse eer hoog moest zien te houden. De Reuselaar is de veertig inmiddels gepasseerd, deed al enkele jaren niet meer mee maar is het lange afstands duathlonnen geenszins verleerd. Negen jaar was het alweer geleden dat Camille de enige Nederlandse overwinning bij de mannen boekt en nu stond de Brabander er weer. Hij hoefde slechts vijftien duatleten voor te laten gaan. Tijn Seuntjens bleef ook binnen de negen uur en werd 27e. De derde Nederlander binnen de top 100 (van de 293 starters) was Jef Bogers op de 78e plaats. Miek Vyncke was voor de derde keer de grootste ‘helleveeg’. Ze klopte Inge Raeymakers en Natalie Franken. Geen Nederlandse vrouwen aan de start dit jaar.
