In memoriam Henk Hijdra, triatleet, supporter, fotograaf; schaatsen voor Kika – WTJ 688
DINSDAG – Henk Hijdra is niet meer onder ons. Maandagmiddag vernamen de leden van de Triathlonvereniging Spijkenisse op de nieuwjaarsreceptie het droevige nieuws dat Henk was overleden. Op verzoek van zijn vrouw Yvonne is de receptie door gegaan. Zo wilde Henk het ook. In Zuid-West Nederland en specifiek regio Rijnmond was Henk geen onbekende in het sportwereldje. Op relatief late leeftijd zijn Henk en Yvonne met duursport begonnen.
Geboren in Delft kwam Henk in de financiële wereld terecht bij Pinkroccade. Een jaar of tien geleden kwamen ze samen meedoen in Oud Gastel.
Niet voor de snelheid, nee de uitdaging om zo’n triathlon te volbrengen. Maar dan wel bij voorkeur de wedstrijdserie. Het waren hele afstanden en zowel Henk als Yvonne werden op een rondje gezet, overvleugeld door latere series. Het deerde hen niet. De finishlijn (op het Wim van den Broek-plantsoen) dat was hun enige doel. En dat duurde dan even, maar misschien wel daarom zijn hun namen in bredere kring blijven hangen. Zoals dat vaker gebeurt: de winnaars en hekkensluiters ken je nog, de grote groep middenmoters blijven ietwat anoniem. En op de een of andere manier was het altijd het wachten waard. Je wist als speaker van tevoren: vandaag sluiten we mooi af met Henk of Yvonne, no matter the time.
Terwijl Yvonne bleef doorsporten, moest Henk om gezondheidsredenen noodgedwongen langs de zijlijn toekijken. Supporteren van zijn vrouw ging hem goed af, maar als hij er toch was kon ie net zo goed zijn andere passie – fotografie – oppakken. Zo maakte HH faam als sportfotograaf. Bij de vrouwentriathlons was hij zo’n beetje de exclusieve fotograaf geworden en verder overal waar Yvonne mee deed. De laatste keer dat we elkaar zagen was op het NK run-bike-run in zijn eigen Spijkenisse. Het is een stad waar Ruud en ik sowieso warme herinneringen aan hebben. Jarenlang sloten we met de Politietriathlon ons drukke seizoen af om de winterslaap aan te vangen. Dat ging gepaard met een paar lekker biertjes. Die traditie hebben we min of meer voortgezet met de run-bike-run wedstrijd in oktober. Yvonne sloot het sportieve gedeelte af. Maar wel mooi met de nationale titel, haar eerste.
Ondersteund door een vriend kon Henk de race van begin tot eind volgen. En toen Yvonne na iets meer dan drie uur sporten de oranje TVS-loper bereikte stond haar man op de finishlijn klaar. Gelukkig waren er andere fotografen om dat vast te leggen. Winnen is vooral leuk als je het kunt delen met anderen, dat bewees de finishfoto van Yvonne.
Henk, er was altijd een moment om elkaar te begroeten. Een beetje te babbelen over de sport, over het leven. Je zocht tussen de atleten door steeds een geschikt moment om Peppi & Kokki met de microfoons ook even vast te leggen. Je was, kortom, een man uit duizenden. Toen Jeroen van ’t Verlaat namens TVS de trieste boodschap overbracht, schrokken we natuurlijk. Een strijd, die je niet kon winnen en waar klaarblijkelijk wel een tijdslimiet voor gold. Henk Hijdra zou op dit jaar 72 geworden zijn. Nota bene op zaterdag 23 juni, de dag van de triathlon in Oud Gastel. Ongetwijfeld gaan onze gedachten die dag nog uit naar zachtaardige Henk. Namens de tri- en duathlonwereld wensen we Yvonne ontzettend veel sterkte toe met dit verlies.
Terminale ziektes. Ondanks alle onderzoek zijn de woorden nog steeds niet uit de Vandale verdwenen. En dus zijn acties voor instituten als Kika nog altijd hard nodig. Sebastiaan Bleekemolen realiseert zich dat ook. De autocoureur en verdienstelijk triatleet stapt in een nieuwe uitdaging: 100 kilometer schaatsen. Het is lang geleden dat hij op de gladde ijzers stapte. Dat gaat terug naar de winters waarin er lange tijd natuurijs lag. En dus is die 100 kilometer niet gering, maar alles wijkt voor het goede doel. Want Sebastiaan stelt terecht dat het in het niet valt bij families, die met kanker geconfronteerd worden. En niet alleen hij. Honderden deelnemers doen voor Kika hetzelfde op 19 februari. Plaats van handeling: de Weissensee. Aannemende dat die strenge winter hier dan net achter de rug is. Want als er ook volgend jaar geen Elfstedentocht is, dan is dat een jammerlijk record (22 jaar) van een Elfstedentochtloze periode.
Je zal toch dagelijks het WEJ moeten schrijven? Het wat? Nou, Wim Elstedentocht Journaal.
Tot morgen!
