Stormachtige dag in de triathlonwereld; Rob: ‘Het leek zo’n onschuldige sport’ – WTJ 696

DONDERDAG – Al de tweede storm in het nog prille jaar 2018. Ravages alom, 10.000 brandweermeldingen, spectaculaire beelden en – triest genoeg – nog slachtoffers in Oost-Nederland. Wij in Zuid-West Nederland zagen er aanvankelijk nog een beetje naar uit, want het NK Tegenwindfietsen stond op stapel. U weet wel, dat gekke kampioenschap op gewone fietsen vorig jaar gewonnen door Teun Sweere. Maar de storm woei te veel van opzij, van achteren en dan zou het wel een makkie zijn. Maar verder was het toch doffe ellende.

Storm (en ellende) ook in de triathlonwereld, want kort achter elkaar komen twee dopinggevallen aan het licht. Eerst wordt bekend dat Kevin Moats positief reageert op het gebruik van testosteron kort voor het WK op Hawaii. De 63-jarige Amerikaan bracht het nieuws zelf naar buiten. Moats liep in 2012 ook al tegen de lamp. Toen werd hij voor twee jaar geschorst. Nu Moats opnieuw zondigt en het zelf wereldkundig maakt, kondigt hij zijn definitieve afscheid uit de sport aan. Voor zover ze hem daar nog in verwelkomd zouden hebben. De Amerikaan ligt niet bepaald goed in het triathlonpeleton.. Eind jaren negentig deed hij twee keer mee in Almere, duellerend met Axel Koenders en de Fin Pauli Kiuru. Hij werd derde op de Ironman Japan in 1990. In de jaren erna nam zijn snelheid af en zocht hij andere wegen om toch aan de top te blijven. Zo plaatste hij een achteruitkijkspiegel op zijn stuur om te zien of de officials eraan kwamen terwijl hij stayerde. En ook bij zijn verklaringen dat hij op doktersadvies zijn lichaam aanvult met testosteron viel bij niemand in goede aarde.

Rob Barel deelde het bericht op zijn Facebook er aan toevoegend: Nr. 3 in Kona in my category. Finally caught for doping. Great job USADA.

Ook elders wordt Moats nu definitief verstoten uit de triathlonfamilie. Dat realiseert de Yankee zich ook: hij wacht zijn schorsing van acht jaar niet af, hangt suit en fiets aan de wilgen. Geen triathlons meer voor KM. Dan ben je 63 jaar en grijp je nog naar het ‘verboden potje’. Triest.

Net bekomen van dit negatieve nieuws, komt een tweede – veel explosiever – bericht naar buiten. Persagentschap Sputnik (ja Russisch, maar toch vaak heel betrouwbaar) heeft beslag weten te leggen op email-wisselingen van het IOC. Daaruit viel op te maken dat de Zuid-Afrikaan Henri Schoeman na afloop zijn bronzen race op de Spelen van Rio positief getest zou zijn. Schoeman zou het verboden middel Prednisol gebruikt hebben, valt uit de emails niet op te maken. In de notities ontbreekt de noodzakelijke clausule dat atleten om medische redenen/doktersadvies producten mogen nemen uit de lijst van verboden middelen. Een soort ontheffing, dezelfde discussie feitelijk als bij Moats en Tour-winnaar Christopher Froome.

Deze Therapeutic Use Exemption (TEU) zit niet bij de stukken van Schoeman en dat maakt hem nu verdacht. Wordt vervolgd, lijkt me.

Achter Alistair en Jonathan Brownlee haalde de Zuidafrikaan verrassende de derde plaats in Rio. Dat terwijl hij twee dagen tevoren nog ziek op bed lag, zo blijkt uit Tweets in die Olympische dagen. Eigenlijk geeft hij daar aan dat hij medicatie nodig had om deel te kunnen nemen aan de Olympische race. Kennelijk hebben zijn begeleiders of het Zuid-Afrikaanse NOC verzuimd de formulieren bij het IOC aan te leveren. Mocht het tot sancties komen en Henri raakt zijn bronzen plak kwijt, dan veranderd er op de medaillespiegel voor landen niets. Landgenoot Richard Murray krijgt dan de derde plaats toegekend. Joao Pereira wordt vierde en Belg Marten van Riel schuift op naar plaats vijf.

De reacties op social media op beide dopinggevallen zijn niet van de lucht. De triathlonsport staat te boek als een schone sport. Klopt, maar laten we niet al te hypocriet doen. Scott Molina, Jurgen Zäck, Spencer Smith, Dimitri Gaag, Nina Kraft, Brigitte McMahon, Rutger Beke (later vrijgesproken), master Ber Heijn, Lisa Hutthaler en in hun andere sporten ook Michael Weiss (ATB) en ene….Lance Armstrong. Vals spelen. Het is van alle tijden.

,,Topje van de ijsberg’’, zegt Gregor Stam, daags na zijn oeuvreprijs. Gregor heeft veel meegemaakt en zou die beerput graag opengooien. Of het er ooit van komt? De tijd zal het leren.

Rob Barel, directe tegenstander van Moats op Hawaii, zegt in zijn hele carrière een slordige honderd keer op doping te zijn gecontroleerd. ,,Aan de controles ligt het niet. Mijn laatste test was op het WK in Rotterdam. Op Kona daarentegen was geen controle.’’ Op zijn Rob’s voegt hij er aan het einde van een turbulent, stormachtig dagje aan toe: ,,Het leek zo’n onschuldige sport.’’