Alistair en Anne heersen in de woestijn van Dubai; crossduathlon Etten-Leur – WTJ 709

VRIJDAG – Het is altijd de vraag of triathlon-Goden op de Olympische afstand het ook kunnen maken op de Ironman. Eigenlijk beschouw ik Jan Frodeno nog steeds als de enige, die op kort en lang domineert. Iedereen verwacht dat Alistair Brownlee zijn opvolger wordt, maar hij moet het natuurlijk eerst waar maken. En dan treft hij waarschijnlijk wederom zijn eeuwige rivaal Javier Gomez. Voor de sport is het goed dat de heren de sprong maken, terwijl ze de deur naar Tokyo op een kier houden. Alistair wil bovendien binnenkort schitterend op de Commonwealth Games, voor Angelsaksische landen haast gelijkwaardig aan Olympisch goud.

De inleiding is gestoeld op de magistrale zege, die Ali vandaag/vrijdag boekte op de 70.3 Ironman van Dubai. Het was zijn vijfde race over de halve afstand, niet eerder was zijn dominantie zo groot als vandaag. De Britse superkampioen doorbrak tevens de hardnekkige stelling dat atleten van de Olympische afstand het altijd op het lopen aan laten komen. Met de Duitser Johan Ackermann en de voor Bahrain uitkomende Australiër kwam de tweevoudig Olympisch kampioen uit de Perzische Golf. Op de fiets nam hij al vier minuten voorsprong om daar na het lopen er nog eens drie bij op te tellen. Zoals in het verleden al eens een race in Abu Dhabi, zo was Alistair vandaag een klasse apart in de Dubai Ironman 70.3 in een razendsnelle tijd van 3.35 uur (al zegt dat weinig). Just outstanding, schreef de Britse pers. Achter hem leverden twee Zwitsers een verbeten duel om het zilver. Sven Riederer (twee keer brons op de Spelen) wist de opmars van landgenoot Ruedi Wild te stuiten. De Duitser Maurice Clavel en Ozzie Nick Kastelein volgden daarna volgens verwachting. Dark horse Ilia Prasolov uit Rusland eindigde verrassend zesde.

Dat Anne Haug het ver kon brengen op de langere afstand was eigenlijk in haar ‘Olympische’ tijd al duidelijk. De Duitse deed niets liever dan op de fiets demarreren en met zo min mogelijk tegenstandsters vooruit te zijn. Op de 70.3 IM kan dat meer succes opleveren dan op OD, waar de groepen vaak weer bijeen komen voordat het lopen begint. Kort voor eerste Belg Seppe Odeyn kwam Haug na iets meer dan vier uur wedstrijdsport over de finish. Vijf minuten later volgde de Britse Sarah Lewis verrassend als tweede, derde werd haar landgenote Holly Lawrence, ruim voor de Australische favoriete Ellie Salthouse. Onder de 1938 (!) deelnemers die allen deze winter doortrainden voor de prille seizoensopener ook 28 Nederlanders.

Beste van hen was Michiel de Wilde. De 26-jarige Amsterdammer werd (toevallig) 26e in totaal en uitstekend agegroup-winnaar M25. Michiel komt, zoals zoveel triatleten bij De Dolfijn voort uit de roeisport. Dat maakt hem nog niet per se de snelste zwemmer. In Dubai kwam hij als zevende uit het water bij de M25, maar zijn snelste fiets- en looptijd hielpen Michiel aan de riante winst. Sommigen zullen zeggen: dat mocht ook wel met zo’n racemonster – de Cervélo P5X – waarmee de Mokummer door woestijnen scheurde. Maar het blijven de beentjes die het moeten doen: 4.04 uur eindtijd.

Bij de vrouwen scoorde Berber Bergsma in dezelfde agegroup een prima vierde plaats en netjes binnen de vijf uur. Joyce Bijl werd zesde F35, Finn Zwager vierde M50 en Joyce Hoornik derde F55. Het was een mooie racedag, die voor de snelsten al bijna gedaan was toen wij in Nederland goed en wel op kantoor of fabriek arriveerden. Iets met tijdverschil, maar zeker ook met de temperaturen in het Midden-Oosten.

Het Ironman-circus reist door voor de volgende confrontatie over twee weken in Geelong, Australië. Wij blijven voorlopig veel dichterbij huis, want zondag is het de beurt aan de MOS Accountants crossduathlon van Etten-Leur.  Tellen we de try-out in 1999 mee, dan is het al weer de 20e editie van de crossduathlon. Tegen het historisch decor van de Klappenberg en de Kogelvanger (daar waar ’s lands eerste vliegtuig in 1909 opsteeg, maar ook daar waar het dramatische Vloeiweide oorlogsdrama zich afspeelde) gaan de vele crossduatleten zondag vanaf 10.30 uur van start. Twee series zijn overgebleven, nadat de animo onder de jeugd wat achterbleef. De korte afstand bijt het spits af, de lange volgt om 12.00 uur precies. Voor de korte race zijn Joey van ’t Verlaat, de Belg Koen Stevens favoriet. Veel Etten-Leurse deelnemers ook, met de jonge Tobias Martinot als mannetje voor de top tien wellicht. Soo Yin van Noorloos won hier al eens en kan het wellicht nog eens. Op de lange – de wedstrijdserie – zijn de Belgen vast van plan de reeds tien jaar durende hegemonie in stand te houden. Niet onrealistisch, want met titelverdediger Rik Thijs, tweevoudig winnaar Geert Laureyssen en nog een ex-winnaar Wouter Wuilmus zijn de vooruitzichten wederom gunstig. Gelukkig is Arie de Jong weer terug en in topvorm. Twee zeges boekte de Fries al, kan er een derde bij komen in het altijd lastige Etten-Leur. Verder ook Juul van de Kruijs, Auke Geurts, Izar van Gool en….Erik-Simon Strijk.

De triatleet woont sinds kort weer in Roosendaal en heeft trek in een wedstrijdje. Tienvoudig (!) winnares Riika Vreeswijk-Kelja moest vorig jaar een keertje overslaan. Nu is ze terug voor wellicht nummer elf. Tenzij Petra Sloots of Claudia Striekwold haar uit een ander vaatje laten tappen. Een stuk of dertig duo’s maken het altijd prachtige startveld compleet.

Etten-Leur heeft ook ieder jaar wel een bijzondere deelnemer uit een andere sportdiscipline of vreemd land. Dit keer is dat Cipran Balanescu. Hij is dertienvoudig Roemeens kampioen triathlon, meervoudig landskampioen duathlon en aquathlon en deed vorige week in eigen land nog meer aan het WK wintertriathlon. Zijn topprestaties haalt hij beslist op de crossduathlon met als hoogtepunt brons op het EK van 2016 in zijn eigen land, Targu Mures. Vorig jaar bezweek Cipran onder de grote druk van het thuispubliek, want het EK was wederom in Targu Mures. Hij finishte twaalfde, nog altijd vóór onder meer Joep Staps en Juul van de Kruijs. Cipran kwam ik toevallig vandaag al tegen. Hij verblijft in het Etten-Leurse Fletcher Hotel, waar ook de redactie van mijn werkgever zetelt. De Roemeen heeft er zin in. Een duursportland in opkomst, zo constateerden we al eerder.