Trivers 11; Frank Heldoorn- Blik op de top 50 Hawaii

Twee weken terug verscheen er op Trikipedia de top 50 Nederlandse Hawaii prestaties. Ik roep er graag enkele dingen over. Ten eerste om enkele van mijn collega’s van weleer een veer in de inmiddels dikkere kont te steken. Ten tweede om de opvolgers te prikkelen de top 50 binnen te dringen en al helemaal de antieke tijden te verbeteren.  Ik beperk me even tot de mannen, aangezien ik van de vrouwen – getuige mijn echtscheiding – veel minder verstand blijk te hebben.

De lijstaanvoerder Ben van Zelfst verdient voor zijn Hawaii prestaties een enorme pluim.  De omstandigheden zullen die dag best goed geweest zijn getuige zijn 11^e plek met die tijd en de snelle 8u07 van winnaar Mark Allen. Maar Ben had verder veel tegen. Hij kon bijvoorbeeld relatief echt niet zwemmen. Ver achter de top zal zijn fietstocht een mooi voorbeeld geweest zijn van goed doseren en mogelijk zelfs daar zijn fameuze negative split in de marathon hebben kunnen lopen. Daar was ik in datzelfde jaar op vervelende wijze getuige van. Tijdens mijn eerste Ironman van Lanzarote lag ik tot 2km voor het einde aan de leiding. Toch geeft het inhaalmoment door Ben geen enkele blijk van strijd, aangezien hij in zijn versnelling deel 2 zat en ik mijn verrotte bovenbenen shuffle eruit perste.  Wat Ben’s prestatie nog extra glans geeft is de 8u18 ongeveer 7 weken ervoor in Almere.

Ook Jan van der Marel verdient een extra aantekening. Vergeleken met Jan is Ben een topzwemmer. En ook hij knalde er 7 weken voordien in Almere een topklassering uit met 8u01. Wel had Jan net als Ben met een snelle Hawaii editie te maken in 1996. De eindtijd van winnaar Luc van Lierde hield als snelste tijd ooit maar liefst stand tot 2011!

In algemene zin is het natuurlijk de hoogste tijd dat de tijden sneuvelen. De nieuwe zwempakken, de vermogensmeters, de carbonvliegtuigen waarop ze zitten, de Leistungsdichte, de inzichten op trainingsgebied, de verbeterde sportvoeding etc maken het meer dan mogelijk “onze” tijden te verbeteren.

Over de Leistungsdichte nog het volgende. In  de jaren 90 startten de amateurs 10 meter achter de profs. Dat hield in voor matige zwemmers als Ben en ikzelf en al helemaal voor Jan dat ze behoorlijk overzwommen werden door grote groepen age groupers. Met wel als voordeel dat je niet in niemandsland kwam te fietsen. Juist rond een zwemtijd van 1 uur komen de meeste mensen per minuut uit het water en daarin weg mogen fietsen of in niemandsland scheelt wellicht wel iets. Vooral mentaal.

Tenslotte: toppers en jonkies van nu,  naast alle betere voorwaarden die er nu zijn om de tijden te verbeteren krijgen jullie ook een gemakkelijker parcours voorgeschoteld met lopen. Het oude loopparcours inclusief de fameuze “pit” is niet meer. Alle top 10 klasseringen behalve die van Jetze zijn op dat oude veel zwaardere loopparcours gevestigd. Het aantal hoogtemeters dat met name in de eerste mijlen van de marathon werd voorgeschoteld is nu verdwenen.

Tenslotte: op Hawaii is het vochtverlies groot. Ik zie aan de bereidheid bij de huidige toppers en subtoppers mijn door ervaring gebouwde online tool op dat vlak aan te schaffen dat de tijden nog wel even zullen blijven staan.