Sportgala Nieuwkoop en de Olympische triathlonambitie van Lotte Wilms – WTJ 743

WOENSDAG – Nog steeds zijn er sportverkiezingen in den lande. Recentelijk nog die van Nieuwkoop, bekend van de voorjaarsklassieker dit jaar NK halve. Een opmerkelijke verkiezing, want Jetze Plat werd geklopt door Feyenoord-speler Jens Toornstra. Het kampioenschap van de Rotterdammers gaf de doorslag. Ik geloof niet dat Jetze er lang mee in z’n maag zit. En het helpt weer beetje bij mijn topografie, want het uit 285 inwoners bestaande gehucht Vrouwenakker behoort dus tot de gemeente Nieuwkoop. Wist ik niet. Sportvrouw werd Annouk van der Weijden, OIympisch schaatster. In de categorie sportorganisatie werd de Triathlon Trainingsgroep Nieuwkoop winnaar. Jaarlijks organiseert zij de triathlon van Ter Aar.

Laatbloeier

We gaan naar Lotte Wilms. Laatbloeier wellicht, maar triathlon is dan ook haar tweede sportleven. Hiervoor was ze een topzwemmer. Maar we weten nog weinig van 33-jarige Lotte. Daar komt met onderstaand uitvoerig verhaal snel verandering in. En – laatbloeier of niet – de ambities zijn er. Lotte Wilms heeft nu zes triathlons achter de rug en haar doel staat vast: de Olympische Spelen van Tokyo 2020. Wow, als dat geen gedrevenheid is. Het woord is aan Lotte.

Eigenlijk is het allemaal begonnen op een avond dat ik naar televisie keek met mijn broers, zusjes en ouders. Een film over een jonge vrouw, die getalenteerd was in vele sporten, besloot zich volledig te wijden aan het zwemmen. Ik zag hoe hard zij werkte voor een gouden medaille en die uiteindelijk ook haalde. Vanaf dat moment, ik was ongeveer tien jaar, zie ik tegen mijn ouders: dat wil ik ook, hard trainen en goud winnen…
Zodoende is mijn vader gaan praten met de coach van de zwemvereniging waar ik 1 keer per week trainde. De groep boven mij deed 16 baantjes achter elkaar en dat vond de coach nog niet verantwoord om mij zoveel baantjes te laten zwemmen. Beter worden bij deze club was uitgesloten. Ik zou geen progressie maken. Het zou nog jaren duren eer zij zagen wat mijn ouders al lang hadden gezien: een talent voor doorzettingsvermogen. Een week later zwom ik bij DAW in Alkmaar mijn eerste baantjes tussen topatleten. Na een proefperiode zagen Ids en Joke Gobes hetzelfde talent als wat mijn ouders zagen. Ze waren enthousiast en namen me op in hun team. Zo begon mijn zwemcarrière, Twintig jaar deed ik mee aan vele Nederlandse kampioenschappen in het zwembad en in open water. Na het behalen van mijn Havo-diploma aan de eerste LOOT-school in Alkmaar kreeg ik de kans om voor zeven maanden naar Australië te verhuizen en getraind te worden door Donna McGovern (finaliste 400 meter vrije slag op de Spelen van Seoel 1988 en een open water record op 3,8 kilomer in 39 minuten). Een keihard trainingsregime met vele kilometers in het water. Het was een goede leerschool. Terug in Nederland trainde ik bij topcoaches als Sebastiaan Kuijper, Fedor Hes en Tom Rikhof. Naast het zwemmen volgde ik een deeltijdstudie HRM aan de HU en werkte voor de onderwijsstichting Eem-Vallei Educatief. Het was een periode waarin ik topsport en een maatschappelijk carrière met elkaar wilde matchen. In 2012 trainde ik voor Olympische kwalificatie voor de 4×200 meter vrije slag in Londen. Daarna bouwde ik mijn trainingen af en richtte me meer op een maatschappelijke loopbaan. Om mijn conditie op peil te houden, begon ik met hardlopen. Naast het sporten reisde ik veel als de periode van training minder intensief was. Ik wilde de wereld zien, omdat andere culturele gewoontes mij inspireerden. Waarom vinden wij iets gewoon en anderen dat lang niet vanzelfsprekend? Ik ben nieuwsgierig aangelegd en denk veel van anderen te kunnen leren.

Tijdens mijn reizen versleet ik vele hardlooprondjes in Europa, Kenya en Azië. Mijn vader schreef eens: je bent in het verkeerde land geboren. Want mijn reis eindigde in Australië, wat na tien jaar als thuiskomen voelde.
Ik woon nu alweer vier jaar Down Under en geniet van elke dag dit ik in dit zo ontzettend gave sportland woon. In Bondi Beach ben ik elke dag omringd door sportmensen. Daarnaast werk ik part-time op de mooiste locatie van de stad in de North Sydney Olympic Pool. Onder de Harbour Bridge met uitzicht op het Opera House, daar waar de eerste Olympische triathlon werd gehouden. Toen ik de zusjes Williams vorig jaar tijdens de Australian Open zag tennissen, raakte ik weer geïnspireerd om mijn zwemsport op te pakken. Een plaatselijke open water zwemwedstrijd won ik tot mijn verbazing. Toen ben ik mijn visiebord eens beter gaan bekijken en concludeerde dat sport en ik één zijn.

Na dit inzicht besloot ik mijn leven opnieuw vorm te geven en opnieuw te ficussen op topsport. In die periode ontmoette ik mijn nieuwe liefde Chris Walker, die mij vanaf de eerste dag support om een droom uit te laten komen: kwalificatie voor de Olympische triathlon in Tokyo 2020. Chris en ik hebben vanaf september 2017 een team om mij heen geformeerd om mij te ondersteunen. In februari ben ik competities gaan doen. Alle vijf mijn eerste races won ik en toen heb ik Adrie Berk gevraagd hoe ik kan meedoen aan internationale wedstrijden. Hier in Sydney waren wij ontzettend verrast dat ik een uitnodiging kreeg van de NTB om afgelopen weekeind in Queensland deel te mogen nemen aan de World Cup. Twee weken hebben we keihard gewerkt om mij klaar te stomen voor dit eerste internationale optreden. Hoewel ik er mij geen voorstelling van kon maken hoe een World Cup zou zijn en hoe snel de andere vrouwen gaan, vond ik het ontzettend eervol om voor Nederland te morgen mee doen. Het was gaaf om te zien hoeveel support ik kreeg van zowel Australiërs als Nederlanders. Het leverde een grote lijst met verbeterpunten op. Na dit weekend heb ik echt de smaak te pakken en wil het beste uit mijzelf halen. Inmiddels ben ik weer terug in Sydney en ligt de komende weken de focus op trainingen en een mooi resultaat in New Plymouth, Nieuw-Zeeland.

Tot zo ver de introductie van Lotte Wilms, een triatlete die voor velen zo maar ‘uit de lucht komt vallen’, maar wel eentje om serieus rekening mee te houden. Twintigste werd ze in haar allereerste World Cup. Wij kijken met spanning uit naar 25 maart, de race in New Plymouth. Daar zijn ook Donald Hillebregt en Maaike Caelers heen gereisd.