Alles over het NK wintertriathlon Enschede; Geke, Jeroen en alle kampioenen – WTJ 752


ZONDAG – Wie zei er ook weer dat wintertriathlons saai zijn en er in de duursport maar een beetje bijhangen? Zaterdag werd opnieuw het tegendeel bewezen op een hartstikke spannend NK in Twente. Jeroen Lute en Geke Venema zijn allebei aardig door de wol geverfd in deze discipline, toch wonnen beiden niet eerder de overall-titels. Nu dus wel. Tel je al haar master-titels erbij op, dan komt de Friezin inmiddels op het unieke aantal van elf kampioenschappen wintertriathlon. Beter doet niemand het. En dat voor een 51-jarige topatlete. Alleen Rob Barel wist ooit als vijftig-plusser het eliteveld nog te verslaan bij een NK. In zijn geval was dat de crosstriathlon.
Diep respect voor Geke, de ‘minst jonge’ wintertriathlonkampioen (zowel bij de mannen als vrouwen) ooit.

Schaatsen doet ze ook op een KNSB-licentie, dus ook dat onderdeel zit wel goed. Na het lopen zat de latere top drie nog dicht bijeen. Geke trapte echter meteen bij debutante Suzanne Mulder weg en ook Eva Riemersma kon niet aanklampen. Met vijf respectievelijk zeven minuten voorsprong stapte de door Frank Heldoorn gecoachte vrouw uit Easterlittens het ijs op. En hoewel Suzanne en Eva nog wel een schaatsronde inliepen, kwam de eerste ‘echte’ titel van Geke Venema geen moment in gevaar. Amsterdamse Suzanne – eerder dit jaar nog tiende op de Weissensee – werd tweede en dokter Eva – ze is huisarts in Dieren en ook master wereldkampioene schaatsen – haalde brons. Eva werd voor die prestatie uitgebreid gehuldigd in haar dorp Ellecom. Wie weet, doen ze het nog eens over.

Ferbetterje


Of in Easterlittens, al zijn ze daar in Friesland wat nuchter in. Eigenlijk is Geke goed in alle sporten. In haar jonge jaren deed ze aan kanovaren, kaatsen, volleybal, schaatsen, tafeltennis en surfen. Daarna kwamen de kinderen: drie dochters (allen twintigers) en zoon Lucas van 17. Op Lucas na zijn de kids de deur uit en dus kon Geke weer fanatieker gaan sporten. Het liefst zou ze alle Olympische sporten beoefenen, daarom is triathlon een goed compromis. Het mooie is dat ze nog steeds beter wordt of zoals ze het zelf uitdrukte: ,,Ik ferbetterje mysels noch altyd. Dat betsjut dat ik it maksimale noch net helle ha. Dus wol ik der mear úthelje.’’ Lachend bekende ze bij de huldiging dat ze nu met de overall-titel eigenlijk kan stoppen. Nou Geke, liever niet.

Teun draaide stroef


Met Jeroen Lute is het iets makkelijker communiceren. In zijn vrouw Eline heeft hij ook een goede ‘persvoorlichtster’. Eline hield ons via social media volop op de hoogte van de ongemeen spannende strijd op het NK. Mocht Eline de voorbije twee jaar het zoet van de overwinning proeven, nu was het Jeroens beurt. De Twentse wedstrijd ligt hem goed, hij won vorig jaar ook. Toen was het geen NK. Zonder op een van de drie onderdelen de snelste te zijn, gleden zijn smalle ijzers na 54 rondjes schaatsen als eerste over de finish. Daar waar anderen Teun Sweere verwachtten was Jeroen de slimste en sterkste van de dag.

Maar het begon allemaal met de Holtense tweeling Mark en Marco Muller. Wat kunnen die mannen rennen zeg. Dik drie minuten voor de rest kwamen ze bij hun fiets aan. Werk aan de winkel voor de titelkandidaten. Matijn Straatsma bijvoorbeeld, erg sterk op de fiets en ook master Marco Glastra. Kort daarop volgde een groepje met eerstejaars Tim den Braber en ook Jeroen had de juiste kadans te pakken.

Van het rijtje kanshebbers reed alleen Teun Sweere stroef. ,,Vandaag lukte het na zoveel kampioenschappen een keer niet’’, zei de Brabander na afloop. Mark Muller mocht nog wel als eerste op het ijs stappen, maar de verschillen waren na een tactische race kleiner geworden. Jeroen wisselde bovendien razendsnel (haast op z’n Barels) en dat leverde hem al snel de koppositie op. Hoewel Matijn en ook de verrassende Christiaan van den Berg in hetzelfde tempo hun rondjes aflegden, kwam de eerste grote titel voor de man uit Zuid-Scharwoude, Noord Holland niet meer in gevaar. Brons haalde hij in 2014 op hetzelfde parcours. En wie reed er na afloop in zijn rood-wit-blauwe tricot achter het stuur naar huis? Dezelfde Jeroen Lute dus, met Eline als fotografe naast hem op de passagiersstoel. Prachtig plaatje. Tim den Braber weerde zich trouwens kranig tussen de grote jongens met een vierde plaats. Een sterk schaatsonderdeel leverde Teun Sweere nog de vijfde plaats op, beste op het ijs was master Kurt van de Nes, daarmee nog net de top tien in gereden. Schaatsbenen, die bij Mark Muller nog ontbreken. Hij werd achtste.

Negende keer Her, vijfde keer Hans


Van de masters was de M45 het sterkst bezet. De top drie – Marco Glastra, Richard Kramer en routinier Martin Veenhuizen – eindigden allen bij de bovenste tien. Kurt van de Nes werd bij de M50 geflankeerd door Sam Meissen en Albert Rosendahl. Het was de derde titel voor de Zwollenaar. Iets minder hard ging het bij de M40, waar Sander Turnhout het haalde voor Pascal Valentijn en Gerard Ypma. De M55 dan: het ‘De Jong-duel; werd in het voordeel van Oscar beslist. Pieter de Jong – geen familie van elkaar – eindigde tweede. Weer vijf jaar verder, M60. Uiteraard met Her Tesselaar, goed voor alweer zijn negende nationale wintertitel. De Noord-Hollander kreeg het niet cadeau, want Herman Aalberts leverde goed partij. Ook Henk van de Belt viel al vaker in de prijzen, nu derde. Hans van Wijk haalde zijn vijfde landstitel, nu bij de M65. Hij rekende af met Michel de Bleeker, maar da’s een Belg dus voor het NK geen bedreiging.
Bij de vrouwen mastertitels was Geke uiteraard de beste D50. Veertien minuten later kwam Janet ten Kate als tweede (en vierde overall) binnen. Zilver voor de Groningse. De nationale titel D45 ging naar Jeike Wallinga voor Janneke Wijnhoven.

Drentse drieslag


En wie zijn de toekomstige wintertriathlonkampioenen? Welnu bij de junioren nam de jongere broer van Tim, Simon den Braber, de landstitel mee naar Woerden. Lasse Klaas en Jochem Posthumus probeerden het vanuit de schaatswereld. Met succes, ze werden tweede en derde. Ook Luna Jonkers komt uit KNSB-kringen. Ze is echter op alle onderdelen sterk. Met bijna vier minuten voorsprong kwam de Emmense over de finish. Het was een Drentse drieslag met Joelle de Ruiter en Marcha Lich op zilver en brons. De jeugdcategorie tenslotte. Met 25 deelnemers een goede aanwas van vooral nieuwe namen. Bas Huttenhuis mag zich nationaal kampioen noemen evenals Marijke Harmsma. Bij de jongens werd het Enschedese koppel Jort Ruesink en Alec Nauta twee en drie, bij de meisjes Corrieke Buffinga (ook al voor eigen publiek) en Gwen Konter.

Zoon van

De sprint-afstand overall (dus inclusief alle leeftijden) ging ook naar Simon den Braber. Luna moest alleen seniore Mischa Top voor laten gaan. Beste trio was MPM Hengelo. Op de lange afstand was dat UT/Saxion-Team. De beste ‘starters’ op de korte afstand waren Tim van Leeuwen en de razendsnelle Kalle Ordelman. Bij de kids won Britt van den Hoven, die Sophie Exterkate achter zich liet. Pas op de derde plaats volgde de eerste jongen: Maarten Beute. Zoon van topatleet Robert.

Half English/half Dutch: Barbara de Koning


Uitgebreide terugblik op Enschede, gehouden bij aangenaam voorjaarsweer. Geen ruimte nog voor New Plymouth en Quarteira al vermelden we vast dat Donald Hillebregt een aardige race draaide in Nieuw-Zeeland en 21e werd. Dat Maaike Caelers de val van Abu Dhabi nog niet geheel te boven is en 22e werd en dat Lotte Wilms in haar tweede World Cup tri 32e finishte. Stijn Jansen was op de 41e plaats enige Nederlander op de ETU-Cup Madeira bij de elite. Zondag waren de junioren aan de beurt. Beste van onze zijde was Nederlands jeugdkampioene Barbara de Koning (half Engels/half Nederlands) op een tiende plaats en landskampioen Gjalt Panjer op de 39e positie. Je hoopt altijd op meer, maar de buitenlandse concurrentie staat ook niet stil.

En op de valreep ook uitstekend duathlonnieuws, want in het land waar normaliter alleen maar Belgen winnen (Belgie dus) waren vandaag de Nederlanders de baas. Daan de Groot en Marina van Dijk wonnen de run-bike-run van Geluwe. Daan Schouten maakte het Nederlands succes compleet met een derde plaats. Morgen daar uiteraard meer over.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.