Soms krijg je een stukje proza te lezen, waar je verlegen van wordt – WTJ 773
DONDERDAG – Ieder mens heeft in zijn leven wel andere mensen, waar hij/zij op de een of andere manier bewondering voor heeft. Dat er andersom ook mensen zijn, die jou weer ‘bijzonder’ vinden, daar sta je eigenlijk nooit zo bij stil. Hoewel ik een afkeer heb voor zelfverheerlijking, wilde ik onderstaand verhaal toch eens met jullie delen.
Het is geschreven door triatleet Peet Willemse. Ik hoor het u zeggen: Peet wie? Inderdaad, buiten Oud Gastel kent bijna niemand Peet uit onze sport. Hij is toch één van de honderden recreanten naar wie je niet op het eerste blaadje van de uitslagen hoeft te zoeken, geen triatleet voor ongelofelijk veel wedstrijden. Niks in het langere werk. Peet is een goedwillende amateur, die gezelligheid koppelt aan sportief bezig zijn en alles afrondend met een goed glas bier en soms een peukje. En toch doet ie al vanaf 1985 in Gastel mee. En nadat in ons dorp triathlonvereniging TOGA werd opgericht, werd Peet meteen lid. Sindsdien doet ie vaker wedstrijden en jaarlijks is er een uitstapje naar – steeds een ander – buitenland. Dit keer zelf Curaçao. Los van de sfeer, die Peet binnen het team aanbrengt, heeft hij ook nog eens een lekker pennetje. In de aanloop naar de TOGA-trainingsdag van vorige week schreef hij onderstaande stukje proza. Om verlegen van te worden…
En omdat ik ook wel eens even uitgetikt ben krijgt deze WTJ ruimte voor gastschrijver Peet Willemse.
Opening seizoen 2018 met clinic van Gregor Stam. Is de cirkel rond?
Tijdens een trainingsrondje op de fiets kwam ik deze week tot de opmerkelijke constatering dat Gregor Stam en Wim van den Broek een behoorlijk deel van mijn leven hebben bepaald. En vooruit, Johan Bossers ook een beetje.
Ik ga terug naar 1982. In dat jaar komen voor het eerst de beelden van de triathlon van HawaÏ op de Nederlandse tv. Verzorgd door Avro’s Sportpanorama, met het typische stemgeluid van presentator Jack van der Voorn. Een tv-uitzending die we te danken hadden aan de deelname van pionier Gregor Stam. Bij het zien van die beelden ging er een zindering door mijn lijf. Wat een sport, wat een atleet!
Gregor Stam, van beroep Held
Zonder dat ik het mij besefte had het triathlon-virus plaats genomen in mijn lichaam. Aanvankelijk alleen nog maar door alles te volgen wat er van de sport op tv kwam. Tot een paar jaar later. Ik hoorde van Jac Bastiaanse dat er in ons eigen Gastel dankzij initiator Wim van den Broek een heuse triathlon zou worden georganiseerd. Kedeng!!! Ik weet nu nog dat ik toen zei: ‘daar doe ik aan mee, die kans laat ik niet voorbijgaan!’. Me niet helemaal realiserende dat dit een soort van kantelpuntje in mijn leven zou zijn. Al was het maar vanwege de 28 zwembroeken, 12 fietsen en 31 paar loopschoenen die ik heb versleten vanaf dat jaar. Of de 354 massagebeurten bij Rien van Hassel. Dit allemaal dankzij Gregor en Wim dus.
In 2010 kreeg het geheel overigens een soort van nieuwe boost doordat Johan Bossers Toga oprichtte. Meer nog dan de jaren ervoor werd triathlon een soort van levensstijl. Weliswaar wordt Toga door Johan zelf aangeduid als Bourgondische triathlon club. Maar toch. Stiekem kruipen er heel wat trainingsuurtjes in een jaar. En maken we van alles mee met de Toga-familie.
En, ‘ut mot nie gekker worre’, dan binnenkort als seizoen opening van Toga een clinic met niemand minder dan Gregor Stam! Toga werd getipt op deze mogelijkheid door Wim van den Broek. Dus, jawel, zo’n 35 jaar later verschijnen beide heren weer in mijn leven. Je zou misschien kunnen zeggen: je kunt nu op 58-jarige leeftijd stoppen Peet, het is mooi geweest, ‘de cirkel is rond’.
Ja, mooi nie dus!!! Sterker nog, op triatlongebied ga ik dit jaar mijn (voorlopige?) hoogtepunt beleven. Wim (daar is tie weer) van den Broek wees ons een paar jaar geleden op de triathlon van Curaçao. Van het een kwam het ander: op 6 mei aanstaande sta ik samen met Jan Moerings en Rien Buurstee aan de start van de Dasia International Curaçao Triatlon. Weliswaar geen Hawaï en ook geen hele. Maar wel ook ver weg en warm! Ik sluit niet uit dat ik mij op 6 mei a.s. een klein beetje Gregor Stam zal voelen, mijn held uit de jaren tachtig………….
