BK teams in Doornik; Els en Claudia in IM AUS; WTJ 785

WOENSDAG – Aan de vele Belgische kentekens in Brabantse steden als Roosendaal en Breda viel dinsdag af te leiden dat het een feestdag was bij onze zuiderburen. De Dag van de Arbeid wordt daar in ere gehouden en dat betekent vrij of – zoals de triatleten – meedoen aan het Belgisch kampioenschap ploegentriathlon, traditiegetrouw op de eerste mei gehouden.

 

Nederlanders dragen steentje bij op BK Ploegentriathlon

In Doornik/Tournai was afgelopen zondag al het Belgisch kampioenschap sprint duathlon gehouden. Nu werd het parcours enigszins omgezet en was de ploegentriathlon aan de beurt. Liefst 172 teams meldden zich, waarme het gros van de Belgische triathlonscene bijeen was. In een aantal teams wordt dankbaar gebruik gemaakt van de capaciteiten van enkele Nederlanders. Winnen deden ze niet. Die eer was weg gelegd voor het team LTTD met onder andere Stijn Goris, Tim Brydenbach, Kjel de Hertog en Tom Mets. Het Antwerpse team van Atriac met Sven Strijk in de gelederen deed over de sprint afstand met zwemmen in het 16 graden koele meer een halve minuut langer. Een tweede plaats daarmee. Vierde werden de mannen van KTT, waar Marco Akershoek zijn steentje bijdroeg, de negende plek ging naar Solid Endurance met Omar Brons en op de vijftiende plaats eindigde TDL, waar Niek Heldoorn zijn best deed.

 

Atriac won wel bij de vrouwen. Een sterke formatie met onder meer Valerie Barthelemy, Katrien Verstuyft, Jolien Vermeylen en Heleen Adams. Na afloop stond het 185 Cecemel-Sportoase team van Marc Herremans op een vierde plaats. Kirsten Nuyes en Shirin van Anrooij spanden zich voor dit team in. De 17e plaats ging naar de TTR Ladies, waaraan ook Rianne de Croock en Quinty Schoens hun steentje bijdroegen.

 

Ironman Down Under is coming

Australië maakt zich op voor de Ironman. Vier Nederlanders doen dat ook. Els Visser bij de profs, Claudia Striekwold, Frits Arkema en Andre Bremmer bij de agegroupers. We duimen voor Claudia, die al een paar keer net naast een Hawaii-slot greep en dit keer haar hele winter in het teken plaatste voor deze wedstrijd.
Els volgen we natuurlijk al een heel tijdje en ook Claudia post zo veel mogelijk over haar belevenissen Down Under. Uitgebreider komen we donderdag terug op de Ironman in PortMacQuarie. Wel hadden jullie nog het schitterende opmaatje naar deze Ironman van Els te goed. Ze won afgelopen zondag namelijk de Olympische afstand triathlon van Moreton Bay. Met royaal verschil mogen we wel zeggen. Zeven minuten voorsprong had Els op Alice Latham. Tussen de mannen nam ze een tiende plaats in. De winst ging naar Matt Slee. Nog één grote race dus – haar derde hele – en dan keert Els volgende week terug in Nederland. Hier gaat ze haar professionele sportcarrière verder uitbouwen, maar ook komt ze de redactie van Trikipedia versterken! U begrijpt dat we zondag een lichte voorkeur hebben voor deze sportvrouw als het gaat om de winst in Ironman Australia! Overigens eindigde de al jaren geleden naar Australië geëmigreerde Wim Ronsmans als veertiende in Moreton Bay.

 

Ironman Texas: records tellen toch mee

Nog even het Ironman-nieuws doornemen. Een wereldveld in Lanzarote, Ruud zit zich nu al te verkneukelen maar in WTJ moet ie nog even geduld hebben. De nieuwe 70.3 in Marbella van afgelopen weekend, de zesde IM in Spanje. En meteen 48 Nederlanders aan de start, het is veelzeggend voor de groei van de sport in ons land. De tien triatleten die in hun agegroup in de top tien eindigden, meldden we zondag al. Uit de overall-ranking maken we op dat Ricardo Scholten (45e) en Julia de Leeuw (21e) de beste Nederlanders waren, twee plaatsen na Julia volgde Rahel in de overall-stand.

Op haar blogs verklaart Rahel wel waarom het allemaal nog niet op rolletjes liep. Ik blijf het knap vinden dat ze steeds de zwaarste concurrentie opzoekt. En voor de verandering vermelden we ook de laatste Nederlander een keertje: Willem-Jan Megens, die er 4 uur en 5 minuten langer over deed dan David McNamee. Maar hij staat wel mooi in deze WTJ!

Het laatste woord over Ironman Texas is nog lang niet gezegd. Drie dagen na de race herroept de WTC haar beslissing om de besttijden niet in de all-time-lijsten op te nemen. De merkwaardige argumentatie: in eerdere races werd ook al eens 177 kilometer gefietst, die telden ook gewoon mee. In mijn lijst had ik dat besluit al eerder genomen. Conclusie: alle 89 heren sub 9 uur, alle 47 vrouwen sub 10 uur zijn weer toegevoegd aan de lange, lange lijst. Met een sterretje erachter en dat zegt mij dat je aan de afstanden mag twijfelen, zoals ook wel eens gebeurt als met de stroming mee wordt gezwommen. Collega-speaker Till Schenk kapte de oeverloze discussie af met zijn tweet: wat maken die tijden nou uit, het is de klassering die telt. En zo is het eigenlijk wel. Op Lanzarote azen ze ook niet op snelheidsrecords en is de wedstrijd er daar minder om?

 

Is er een wielerleven zonder doping denkbaar?

Qua uitslagen zijn we weer helemaal bij. Het overige nieuws laten we niet liggen. Thomas Sijtsma kan zich weer op triathlonnen concentreren. Zo’n biografie schrijven is niet niks. Maar de cover verraadde al dat er iets bijzonders aankwam: HET BEEST, Het wielerleven van Lieuwe Westra. En dan die doorleefde kop van de Fries in zwart wit. Prachtig. Collega Thomas heeft er naar eigen zeggen zijn hele ziel en zaligheid in gelegd. Complimenten, ik ga het weldra lezen. Eén ding schrikt me wel weer af en daar werd door de media (andere collega Thijs Zonneveld voorop) vooral de nadruk op gelegd: cortisonengebruik onder de renners van Vacansoleil. Daarom deze cri de coeur: beste auteurs, ik snap best dat een boek moet verkopen, maar zou jeugd en wielerleven van Lieuwe al niet nieuwsgierigmakend genoegd zijn? In andere woorden: komt er ooit nog een wielerboek uit zonder het D-woord erin? Lieuwe is vorig jaar in onze sport terecht gekomen, hij vond het heerlijk. Hopelijk heeft Thomas ook daar een hoofdstuk/passage aan gewijd. En Thijs, moest jij laatst ook niet de dopingcobntrole in bij het NK beachrace?

 

Haagse Wall of Fame met Rudolf

Vorige week lintjesregen. De drie gelukkigen hebben we genoemd. Maar er was nóg een bijzonder eerbetoon namelijk aan de grondleggers van onze sport. Hans Dieben en Rudolf Degenaar zijn sinds 26 april opgenomen in de Haagse Wall of Fame. Triatleet en Hagenees Frank Hamelink was er bij een bracht verslag uit, waar we door grote drukte nog niet aan waren toegekomen.
Terwijl elders in het land de koninklijke lintjes werden uitgereikt, regende het sterren op de sportcampus in het Haagse Zuiderpark. In het topsportcentrum werd een Wall of Fame met Haagse Sporticonen onthuld. Nadat eerder de Haagse Olympische atleten en wereldkampioenen hun ster hadden gehad, was er nu aandacht voor de mensen die in een andere rol Haagse sportgeschiedenis hadden geschreven.
Zo mocht Rudolf Degenaar temidden van Haagse sporticonen als Aad de Mos, Lex Schoenmaker en Joan Haanappel aan een doek trekken die de Wall of Fame onthulde. Als grondleggers van de Holland Vierkamp en de Holland Triatlon hadden Rudolf en Hans hun plekje op de Wall of Fame verdiend.
Rudolf was er zichtbaar blij mee en poseerde trots bij zijn ster. De 78 jarige dichter, saxofonist en oud-leraarwoont in Zeeland en is nog steeds zeer actief en zwemt zes keer in de week. Volgende week staat hij in het Haagse Hofbad aan de start voor het NK 1500 meter bij masters. Hans Dieben is ook nog steeds actief triatleet, woont tegenwoordig in Californië en was vorig jaar voor het EK Almere en WK Rotterdam terug in zijn geboorteland. Bij de onthulling was Hans niet aanwezig.

 

Logo-logooo

Tot slot, het zal de trouwe volger/lezer niet ontgaan zijn: Trikipedia heeft een nieuw logo, ontworpen door Maaike Dukelo. Net even wat strakker dan het eerste, maar da’s altijd leuk voor de nostalgie om op terug te kijken. Het zal komend seizoen – ons eerste onder deze naam – waarschijnlijk in diverse uitingen terug te zien zijn.