En dan is ze terug: Marina van Dijk, derde van Europa ;door Miriam van Reijen
Exact 30.7 km. Heen. En terug. Door wind, regen, sneeuw. Bij de opkomende zon of gewoon door donker. Het kan eigenlijk 5 kilometer korter. Maar waarom zou je dat willen? Als je zulke benen hebt. En zo geniet van de natuur. Marina van Dijk (1986) gaat dagelijks op haar fiets naar haar werk bij de Fietsersbond in Utrecht. “Ik heb het nodig, dat fietsen. Als ik een winter oversla voel ik me somberder. Het zonlicht maakt dat ik me veel beter voel. Nog liever fiets ik met -5 door een vrieswereld dan dat ik warm en droog in de trein zit. Als ik een dag toch met het openbaar vervoer ga baal ik. In de trein kan ik het niet laten om verlangend naar buiten te kijken. Was ik maar op de fiets gegaan.”
Als vrouw tussen de mannen
Dinsdagavond 18.30. Een groepje van twaalf mannen verzamelt zich bij de Bikeshop. Gekleed in zwart met donkerblauw: Het Bikeshop peloton. Tussen de mannen bevindt zich 1 vrouw met roze sokken. Marina. Ze rijden elke dinsdag dezelfde route van 90 kilometer. Wie moet lossen heeft pech, er wordt niet gewacht. Elke paar seconden wisselt de kop, ze zijn precies op elkaar ingespeeld. Sommige mannen zijn trots als ze 10, 11 of deze keer 12 kilometer mee hebben kunnen fietsen. Aan het eind blijven er soms maar drie of vier over. Marina lost niet. Nooit. Of wellicht die ene keer. Waar ze net in de verkeerde waaier zat. Maar op haar tandvlees wist ze terug te komen. In haar eentje reed ze een gat dicht. Vol gas op de dijk bij Almere.
Nederlands kampioen
Marina kan niet alleen fietsen. In 2015 werd ze Nederlands kampioen duathlon. Tijdens het NK 10-60-10 wist ze iedereen voor te blijven door knetterhard te fietsen en het tijdens het lopen niet meer prijs te geven. Haar grote droom was om mee te doen met het WK duathlon in Zofingen, Zwitserland. Een serieuze beproeving waarbij 10 kilometer wordt gelopen, 150 kilometer wordt gefietst en nog eens 30 kilometer wordt gelopen. Of Marina ooit aan de start zal staan van Zofingen is maar de vraag. In 2015 kreeg ze, notabene tijdens het klussen, last van haar knie. Lopen ging amper en fietsen werd steeds pijnlijker. Uit onderzoek kwam naar voren dat ze al vanaf haar jeugd een afknelling heeft in haar bovenbeen. Ongestraft had ze het al die jaren kunnen belasten. Ze zou niet meer kunnen lopen.
“Dat kwam zo hard aan. Het eerste jaar kon ik niet gaan kijken bij wedstrijden van anderen. Het deed me te veel pijn. Ik geniet zo van het sporten. Om dat te moeten missen was ondenkbaar.”
Derde van Europa
Maar langzaam kwam er verbetering in. Leerde van Dijk hoe ze haar been wel en niet kon belasten. En vocht van Dijk zich terug. Onder de hoede van coach Guido stelde Marina kwalificatie voor het EK duathlon in Denemarken ten doel. Om mee te mogen doen moest ze haar pr op de 10 km evenaren en bovendien winnen bij de duathlon in Geluwe. Voor beide eisen slaagde van Dijk met glans en wimpel en zo stond ze 6 mei aan de start van het EK duathlon. Om vervolgens het hele vrouwelijke veld op de fiets te declasseren. Ze startte behouden in de 1e run, ging als 10e op de fiets om vervolgens als 2e weer in T2 binnen te komen. Slechts de Zwitserse Melanie Maurer kwam haar in de afsluitende 10 kilometer nog voorbij. Marina bleef tot na de finish geloven dat er een fout was gemaakt. Ze is terug. En hoe. Derde van Europa.
Kijk op instagram eens naar de account @Lavievelo. De naam beschrijft exact het leven van Marina van Dijk (1986) en haar vriend en trainingsmaatje Tjemme Stegenga. De Amersfoortse werkt niet alleen bij de Fietsersbond, ze is tevens uithangbord van de lokale bikeshop en fietst maandelijks zo’n 1500 kilometer. Het liefst lang, hard en onverhard.
