Adieu Bob; Nieuw leven; Joleen traint weer; Naakte Sarah; GP Valence; Einde Ter Aar – WTJ 799
Veel mensen weten het niet, maar 798 WTJ’s zijn geplaatst door of Ruud of Hans. Dit is mijn allereerste post. Ik sta niet voor de gevolgen in. Wees niet al te kritisch….
DONDERDAG – Woensdag was de volgens bezoekers indrukwekkende uitvaartdienst van Bob Bovenman op de atletiekbaan van AAC Amsterdam. Daar liepen nabestaanden en sportvrienden een ereronde met hem, waarna in Bobs stijl in de kantine geproost werd. ´´Lopen is vallen naar de horzion´´, zo sprak Bob ooit en dat was het. In de In Memoria over de markante atletiek en triathloncoach zag ik nog die klassieke foto van Bob op de fiets fluitend om het chaotische verkeer opzij te laten gaan met Gerard Nijboer in zijn buurt. Gerard liep toen een Europees record.
Jong leven en Joleen, die terugkeert
Van dood naar leven. Proosten op het leven, zou ook Bob gedaan hebben. Nieuw leven is er immers ook. Zoals onlangs bij Tineke van den Berg en Thijs Boogert waar op 17 april zoon Boris geboren is. En vandaag nog Yfke, wolk van een dochter van Bo van Heeringen en Diederik Scheltinga. En vorig jaar zomer was er natuurlijk Aidan, zoon van Olympisch paratriatlete Joleen Hakker en NTB/official Adze Slijp. Inmiddels is Joleen weer zo ver dat ze de trainingen heeft opgepakt en dat ze op 17 juni aan de start zal staan van de ITU World Cup paratriathlon in het Franse Besançon. Of Joleen ook ‘the Road naar Tokyo’ gaat inzetten, is nog de vraag. ,,Dan moet ik nog een maatje vinden op wie ik extreem goed raak ingespeeld. En ik wil ook graag moeder kunnen zijn.’’ Tot Rio doorliep ze het traject met Linda van Vliet, die nu gekoppeld is aan Odette van Deudekom. We zijn wel benieuwd naar wat Joleen zelf noemt ´my first post/baby triathlon´. In de Amersfoortse Courant stond een mooi verhaal van de 36-jarige sportvrouw uit Soest, die op haar twaalfde jaar blind werd. In drie disciplines (roeien, wielrennen, triathlon) nam ze deel aan drie Paralympics. Joleen ziet dan wel niks, maar ook geen beperkingen.
Een complicatie tijdens een operatie in haar hoofd is er de oorzaak van dat ze van de ene op de anderee dag niets meer kon zien. Tegen haar ouders aan het bed zei de jonge Joleen: ,,Er is vast genoeg dat ik nog wel kan doen.’’ Dat werd in haar geval sporten op topniveau. Eerst roeien, maar dat was een wereldje van haat en nijd. In 2009 las man Adze een advertentie: gezocht paralympische triatleten voor het EK triathlon in Holten. In twee maanden tijd maakte ze zich de onderdelen eigen en werd de Europees kampioen.
Beroemde Sarah terug op Kona
Over paratriatletes gesproken. De legendarische Sarah Reinertsen keert terug in Kona. De Amerikaanse sportlegende nam deel aan de Paralympics van Barcelona 1992 in de atletieksport, was de eerste vrouwelijke paratriatlete in 2004 die Ironman Kona deed, maar haalde toen de limiet van het fietsen niet. Een jaar later kwam ze terug en finishte Sarah net boven de 15 uur. In de tussenliggende jaren verbaasde/verraste ze met een naakreportage in het blad ESPN. En dit jaar oktober keert de drievoudig wereldkampioene paratriathlon terug in de Ironman Kona. Ze zal er Jetze Plat dit jaar niet tegen komen overigens. Die heeft zijn focus al op Tokyo gezet.
Valence met Maya en Rani
In het Franse Valence opende het Grand Prix seizoen. Altijd sterk bezette wedstrijden waar ook Nederlandse triatleten hardheid opdoen voor toekomstige internationale confrontaties. Atleten als Rob Barel, Dennis Looze en later Rachel Klamer deden vaak zulke Franse GP-races. In Valence waren onze young start Maya Kingma en Rani Skrabanja. In het topveld kwam Maya als snelste uit het water en was ook Rani in goede doen op het eerste onderdeel. In het verdere verloop vielen beiden nog wel wat terug: Maya finishte als 15e, Rani werd 32e. De winst ging naar de Britse Georgia Taylor-Brown. Bij de mannen waren het de Fransen zelf, die de dienst uitmaakten. Leo Bergère won deze sprint afstand.
De twee Xterra-races brachten geen Nederlanders aan de start. Het was ook een beetje ver weg. Op Tahiti wonnen Mauricio Mendez en Jacqui Allen-Slack, in het Braziliaanse Ilhabela waren het Kieran McPherson en Sabrina Koester Gobbo, die de strijd tegen de natuurlijke elementen het best onder de knie hadden. Het was trouwens net als in Aix en Provence hondenweer. Dat maakte het er allemaal niet plezieriger op. Overigens was in Aix oud-coureur Laurent Jalabert de snelste M50-man. Zijn derde kwalificatie voor Hawaii heeft JaJa al op zak. Kunnen we stellen dat hij de beste ex-wielrenner is onder de triatleten?
Mannen van Ter Aar: bedankt!
Het duurt altijd even vooraleer de mannen van Ter Aar de uitslagen op hun site hebben staan. En misschien dit keer nog langer, omdat het de laatste keer was voor John Leliveld, Richard Pieterse, Nico Meiland en Frans en Martin Vermeulen. Dan mag je na afloop net even wat langer nakaarten en het glas heffen. Om met collega-speaker Bas Oostwouder te spreken: bedankt mannen voor alle dertig mooie edities triathlon Ter Aar.
De laatste winnaars waren dus Koen Hijman en Juriena de Vries, die haar titel prolongeerde. Snel uit het water kwam Koen samen met Rob Musters. Bij het fietsen kwamen ook Jisk Hoogervorst en Niels Persoon in de buurt. Jisk handhaafde zich op een tweede plaats, Rob werd derde en daarna volgden Erik Doornbos en Niels.
Pascal Valentijn en Auke de Vries waren snelste masters 40 en 50. Juriena kreeg op het podium gezelschap van Ingrid Eelkema en Rosanne de Boer, die tot aan het lopen aan de leiding lagen. André Schaap en Juliette ten Have wonnen de 1/8e afstand en daarna viel het doek over een traditie van drie decennia. Wij niet, Trikipedia en WTJ gaan gewoon door. Morgen zelfs al de 800e aflevering. En volgende week ploeteren we er – met Ruud op een welverdiende vakantie ergens in de Atlantische Oceaan – op eigen houtje ook doorheen.
