Dave en Rahel in Leuven; Marco 11e in T3 Series; Ironcat met Rob/Henri; Lenny 8e in Chatta – WTJ 803

DINSDAG – Niet eerder was de Nederlandse belangstelling voor de halve van Leuven zo groot als dit jaar. Negen landgenoten gingen naar de Vlaamse studentenstad voor deze triathlon, die ontsierd werd door een zware valpartij met twee Belgische deelnemers, die op elkaar botsten. Gelukkig zijn beide sportmannen buiten levensgevaar. Het blijft immer opletten al viel de organisatie in deze niets te verwijten. De weg was goed in tweeën gesplitst door middel van pionnen. Vooraan in de wedstrijd kregen ze weinig mee van het ongeval. Spannend was het in Leuven beslist met aan de streep de eerste winst van Ruben Geys op een halve afstand. Hij moest vol gaan om Geert Janssens voor te blijven. Dave Rost was onze beste landgenoot. Als dertiende kwam de Brabander over de finish, dertien minuten na ITZU-winnaar Ruben. Het leverde Dave een tweede plaats bij de masters op.

Hotsenknotsen

Ook Rahel Bellinga testte zich graag met het oog op Challenge Venetië. Ze vond het ‘supervet’ om door hartje Leuven te fietsen en lopen. Veel klappen opgelopen bij het zwemmen in de krappe Rotselaar, vervol;gens een hotsenenknotsendraai pacours op de fiets en met lopen kreeg Rahel de juiste boost om vijf minuten achter Joke Coysman een prachtige tweede plaats te halen. Reactie Rahel: ‘’happy woman, extra nagenieten op het terras van Leuven. Laat die hele maar komen.’’ Ook een prima race van Hidde Bekhuis die tussen de vele topBelgen achttiende werd.

Het was ook in België druk met wedstrijden, weliswaar allemaal op dezelfde, Eerste, Pinksterdag/ In Sint-Laureins stond de tweede race van de T3 Series op het menu, zeg maar de Belgische Eredivisie Teamcompetitie. Jelle Geens won de supersprint voor de Brit Christopher Perham en nationaal kampioen Arthur de Jaegher. Marco Akershoek, die eerder al aangaf dit seizoen voor de buitenlandse teamcompetities te kiezen teneinde zwaardere tegestanders te treffen, eindigde in Sint-Laureins op een elfde plaats. Ook Marco genoot van het typisch Belgische parcours, getuige zijn tweet:
Weer een mooie Belgische race met typisch Belgische accenten. Kadum kadum betonplaat kadum kadum etc. Erg smal en hectisch met veel man maakte het risicovol maar spannend.
De drie andere Nederlanders kwamen als volgt over de finish van het explosieve onderdeel: 40.Jardy van den Heuvel, 47.Finn Timmermans en 52.Boy van West. De Vlaamse Jolien Vermeylen was de beste bij de vrouwen.
Op een paar recreatieve Amsterdammers na waren er in de Golf ter Hille triathlon van Koksijde dit jaar geen Nederlandse deelnemers. De wedstrijd keerde na een jaartje afwezigheid weer terug op de kalender. Sybren Baelde, twee jaar terug nog derde, liep in de slotfase favoriet Pamphiel Pareyn eruit. Beste vrouw was Xenia Luxem.

Rob en Henri waren in vorm in L’Ampolla

Kort voor vertrek naar Lanzarote plaatste Ruud nog het lijstje met Nederlandse Ironcat-finishers. Dat is iets minder lang dan Lanza, waar we nog op terugkomen. Afgelopen zaterdag kwamen er wel weer twee bij. Rob Mulders haalde een keurige 28e plaats op 165 deelnemers in het Spaanse L’Ampolla. Hij deed 10.13 uur over de klassieke afstanden. 1 uur en 20 minuten kon het Catalaanse/Spaanse publiek de winnaar Albert Jimenez Garces verwelkomen. Samen met Enrique Barajas Ojeda bleef hij onder de negen uur. Tweede Nederlander was Henri Bijnen. De Brabander is gewend kleinere heles te doen. Daar heeft i er al een kleine dertig van gedaan zelfs. ‘Als je maar in vorm bent.’ is de lijfspreuk van Henri. Het was ook zijn tweede Ironcat, nu in een tijd net binnen de twaalf uur. Daarmee was de duursporter goed voor een 83e plaats. De Spaanse Ivet Farriols Arimont was in 10.51 uur beste vrouw.

Veel Oranje in de Spaanse wedstrijden

De 93 gefinishte Nederlanders in Calella/Barcelona gaan we hier niet allemaal noemen. Het was geen record, vorig jaar waren het er liefst 121. Maar op twee weken tijd 176 Nederlandse triatleten in de twee Spaanse 70.3 Ironmans in actie zien is toch niet gek. Wonderlijk trouwens hoeveel namen er tussen staan van atleten, die je nog nooit in Nederlandse wedstrijden gezien hebt. Zo ken ik iemand, die vijf kilometer bij me vandaan woont, een 70.3 IM ergens in Europa deed en bij terugkeer beweerde de triathlon van Oud Gastel zelfs nog nooit te hebben gezien, laat staan meegedaan. Wel jammer dat goede vriend Willem Ariëns in zijn tweede triathlonleven vanwege niet te verhelpen materiaalpech de finish niet haalde. En zaterdag is Lanzarote natuurlijk ook een Spaanse wedstrijd, maar behoorlijk Oranje-getint met speaker en 35 Nederlanders aan het vertrek. Komende dagen steeds meer daarover.

Vandaag al een aangenaam interview met Yvonne van Vlerken. Gek om te zeggen, maar ze debuteert in deze Ironman. Typisch Yvonne als ze met een knipoog zegt: ,,Ik moest er eerst veertig doen om deze Ironman aan te durven.’’

De 70.3 Ironman Chattanooga was weliswaar geen WK dit jaar, maar trok toch weer moeiteloos 3000 triatleten. Het internationale karakter was iets geringer. Andrew Starykowicz, fietsYankie, had voldoende voorsprong bij begin van zijn altijd zware looponderdeel. Hij won voor de Canadees Jackson Laundy, die tot op minder dan een minuut naderde. Nederlander Michel Oostwal finishte als 192e op 1 uur en een kwartier van Staryko. Nog beter verging het Lenny Ramsey, lesgevend in Amerika uitkomend voor NLD. Lenny werd knap achtste tussen de profs slechts een kwartiertje achter op Heather Jackson. Meredith Kessler en Linsey Corbin zorgden voor drie keer Stars and Stripes op het podium.