Els Visser over haar zilveren Nieuwkoop
Iedereen kent het wel; je bent aan het aanmoedigen bij een race en staat langs de kant met kriebels in je buik omdat je eigenlijk zelf had willen racen.
Dat gevoel had ik afgelopen jaar toen ik in Nieuwkoop supporter was. Dit jaar was het tijd om zelf te racen en zo stond ik afgelopen zondag aan de start. Na enkele maanden trainen in Australië was het NK op de halve triathlon in Nieuwkoop mijn eerste race in Nederland en tegelijkertijd een mooi meetmoment voor waar ik sta.
Give it a Red Hot Go was het advies van mijn coaches. Na het startschot in het water merkte ik dat de voeten van Sarissa de Vries te snel in het donker verdwenen en werd het op eigen kracht vooruit. Het was een prima zwem, maar kon zeker beter. Met name omdat ik teveel onnodige meters heb gemaakt door niet goed te navigeren. Tegelijkertijd met Marleen Honkoop kwam ik uit het water en was het tijd om op onze monsters te springen en het bike parcours aan te vallen.
Twee super mooie rondes door de typisch Nederlandse landschappen; weilanden, koeien, dijken, water, boten, een prachtige blauwe lucht met zonnetje en een Hollands windje. Tijdens de twee ronden bleef ik gefocust, kon ik de druk er op houden en kwam ik na 2 uur en 22 minuten fietsen terug in T2. Waar Marleen mij afgelopen jaar voorbij knalde tijdens een race in Oud Gastel en in no time uit het zicht verdween kwamen we nu tegelijkertijd T2 binnen.
Ik trok mijn loopschoenen aan en startte met het laatste onderdeel, de halve marathon. Het was inmiddels behoorlijk warm geworden, maar gelukkig was ik deze Australische temperatuur wel gewend. Helaas moest ik Marleen meteen laten gaan maar daar had ik ‘vrede’ mee. Tuurlijk is het strijden om je plek, maar voor mij was het met lopen belangrijk mijn ritme te vinden en soepel te lopen. En dat deed ik, op mijn eigen tempo. Na twee ronden lopen zag ik dat Sarissa was uitgevallen en kwam ik tweede in de race te liggen. Ik hield de concentratie en bleef doen wat ik moest doen.
De support tijdens het lopen was waanzinnig! Naast dat mijn ouders en vriendinnen er stonden, zorgden de Hellas atleten en andere ‘vage’ bekenden ook voor vele aanmoedigingen. (Tip voor de supporters met kriebels: doe volgend jaar ook mee!) En dan realiseer je hoe gaaf het is om weer in Nederland te racen!
Na vier ronden liep ik het finish terrein op en was ik super blij met mijn tweede plek! Het lopen gaat nog niet zo snel als afgelopen jaar, maar waar ik vandaan kom ben ik weer back on track en is het een kwestie van tijd om de snelheid weer terug te krijgen. Ik kijk terug op een nette wedstrijd en ik heb het een Red Hot Go gegeven. Een wedstrijd die me vertrouwen heeft gegeven dat ik op het juiste pad zit en deze lijn kan doortrekken. Over twee weken race ik de IM 70.3 in Luxemburg, ik kijk er naar uit!
Bedankt voor deze waanzinnige dag, de gezelligheid en de super organisatie.
