WK Aquathlon; Hamburg preview; Nog meer Xtreme; Vitoria en nog wat 70.3 IM’s – WTJ 852
DONDERDAG – Het zijn niet de meest bekende elite-triatleten, die vandaag gekroond werden tot wereldkampioen aquathlon: de Belg Emmanuel Lejeune en de Ijslandse Edda Hannesdottir. De laatste schreef geschiedenis door de eerste Ijslandse elite-titel in ITU-verband te veroveren. En omdat elke titel er één is, tellen ook deze. Maar dat de aquathlon mondiaal niet echt wil doorbreken, mogen we toch wel stellen. De zwem-loop-zwem combinatie stond op de vierde dag van de WK Multisports op het programma. Emmanuel had wel zijn zinnen gezet op een topklassering, vorig jaar in Pentciton werd hij nog tiende. In de ETU Cup te Wuustwezel was hij goed voor een 49e plaats. Geen geboren winnaar dus, maar vandaag wel superieur aan 37 tegenstanders in een zeer warm Fyn, Denemarken. Buitentemperatuur daar 31 graden. Da’s nog meer dan hier. Vrijdag is nog het bij ons totaal onbekende WK aquabike en zaterdag sluiten de lange afstands triatleten de week af met hun WK. Bij de elites treffen we geen Nederlanders meer aan. Dat was trouwens ook niet het geval op deze donderdag-aquathlon-dag.
Wordt het weer een WK relay-podium?
Nederlanders zijn er wel in Hamburg natuurlijk, waar zaterdag de vijfde race in de World Triathlon Series op stapel staat. Marco van der Stel (39e in de ranking) komt om 16.40 uur in actie, twee uur later horen Rachel Klamer en Maya Kingma het startschot voor wederom een belangrijke race. Rachel staat derde in de ranking, Hamburg ligt haar goed. Op zondag is het zo mogelijk nog belangrijker als het WK mixed-teamrelay wederom in Hamburg wordt gehouden. Brengen we vorig jaar nog eens in herinnering, dan scoorde Oranje een fantastische derde plaats, waarmee het Tokyo 2020-traject uitstekend werd ingezet. Toen met Rachel, Marco, Jorik van Egdom en Maaike Caelers. Maaike wordt dit jaar vervangen door Maya. Technisch directeur Adrie Berk waagt zich niet aan een voorspelling. ,,Doelstelling is een top acht klassering, We wisten van de Olympische erkenning voor dit onderdeel en hebben er meteen serieus aandacht aan besteed.’’ Vorig jaar waren USA en Australië nog te sterk. Dat zijn opnieuw de grote kanshebbers op eremetaal, maar hopelijk mengen de Oranjes zich wederom in de strijd.
Michel in Alpsman en Canada Man met Maurits
Hadden we het woensdag vooral over de Xtreme-wedstrijden, dan waren er toch nog twee onvermeld gebleven. De ene stond wel in het almaar uitdijende uitslagenarchief, maar was niet verwerkt in een WTJ: de Alpsman. Dat was Ramon van der Wilde ook opgevallen, gelukkig attendeerde hij er ons vandaag op. De naam Alpsman verraadt het al: de derde editie van deze Franse wedstrijd voert de deelnemers na het Meer van Annecy over vijf Alpencols, waarvan de Semnoz (1660 meter) er eentje van Buiten Categorie. Wie tempo maakt mag tijdens de marathon nogmaals de Semnoz lopend beklimmen. Wie echter de laat aan de voet van de Alpenreus aankomt krijgt daar een eindtijd. Winnaar werd de sterke Fin Jarmo Rissanen in 11.39 uur. Hij versloeg tweevoudig winnaar Cedric Jacquot uit Frankrijk. Ervaren rot in het vak Michel Besseling eindigde voor de derde keer in de top tien: negende in 12.42 uur. Tien Nederlanders stonden aan de start, alleen Michel volbracht de hele. Ramon van der Wilde – toch ook geen kleine jongen – finishte als 165e aan de voet van de berg. Ook 70.3 Ironman West-Friesland initiatiefnemer Paul van der Werff kwam na 15.11 uur voor de klim tot stilstand als 216e. Dat gold ook voor Yvonne Troost, die zich als elfde klasseerde. Slechts vier vrouwen geraakten tot op de top van de berg. De beste was de française Juliette Benedicto.
En dan vergaten we ook nog het ‘beste paard van stal’ Maurits Heikoop. De triatleet uit Nieuwerkerk aan de Ijssel deed ze feitelijk allemaal al eens: Norseman, Celtman, Swissman en Austria Man. Canada Man ontbrak nog op dit indrukwekkend rijtje van Maurits. Zondag pakte hij ook die mee. De Zuid-Hollandse duursporter finishte als 31e in 14.38 uur. De winst ging naar de Canadees Jeroem Bresson net binnen de elf uur. Ijzersterk was zijn landgenote Lyne Bessette, die in 12.02 uur nota bene als derde boven bij de sterrenwacht aan kwam. In Quebec gingen de 150 deelnemers van start in het Lac Mégantic, waarna ze fietsend de Routes des Sommetes afleggen met hoogteverschillen tot 2500 meters. De marathon lijkt op eent rail met uiteindelijk als slotklim de Mont Mégantic op 1200 meter hoogte. Op het affiche staat: This is the most intense, wild and beautiful triathlon in Noorth America. Reach the stars before midnight!
Lenny tiende in Mont Tremblant
We blijven nog even in Canada, maar dan weer met ‘gewone triathlons’. De 70.3 Ironman Muskoka in dit geval. Agegroup-only en als winnaars de Amerikaan Matt McWilliams en Tamara Jewett uit Canada. Beste Nederlander: Robin van den Oever: 265e in 5.23 oftewel 1.20 uur na McWilliams. Twee weken eerder. Mont Tremblant, ook Cananda. Wel met profs en dus een sterk podium met Lionel Sanders vóór Belg/Yankee Rodolphe von Berg en Brent McMahon. Meredith Kesler is snelste vrouw. Ducth/Yankee Lenny Ramsey wordt tiende op 20 minuten van de Amerikaanse winnares. Beste landgenoot bij de mannen was Pie Geelen op de 76e plaats, vijftig minuten na The Colonel. Pie werd er achtste M45 mee. Wie ook mee deed? Jelmer Stegink. Destijds geen slechte junior triatleet, nu klaar met de halve in 5,5 uur.
Aan de legendarische race van Tim Don in Costa Rica is terecht veel aandacht geschoken. The man with the halo maakte op 24 juni een grootse rentree door 70.3 IM Playa del Coco te winnen. Lauren Goss was beste vrouw en op minder dan vijftig minuten kwam de Nederlandse Amadee Nicolaas binnen. Als 19e totaal, als tweede F25. Zij kan zeggen dat ze in een magische race zat, the one with The Don. Geen Nederlanders in Coeur d’Alene 70.3 IM. Winnaars: Matt Hanson en Haley Chura.
Ecuador en Korea
Afzakken naar Latijns America. Wie triathlon Ecuador zegt, denkt aan Arjan Meesterburrie. De Nederlander wenste Trikipedia vanuit zijn tweede vaderland in februari veel succes. Arjan trainde lekker door en zag dat zondag beloond in de 70.3 IM van Manta: 153e in 5.20 uur. Het echtpaar Peter en Sylvia Verhoeff deed ook mee. Sylvia was beste Nederlandse vrouw op de 165e plaats. De winst in Manta ging naar Igor Amorelli (kent u hem nog van Maastricht 2016?) en de Amerikaanse Lauren Brandon. Nederland ontbrak ook op de 70.3 IM op het Koreaanse eiland Jeju. Deze race keerde na een afwezigheid van zeven jaar weer terug op de Ironman-kalender. Thuiswinst voor Soo Man Hong bij de mannen en Kyounghee Kim bij de vrouwen.
Vitoria geen vierde zege voor Brooke
We eindigen met een bekendere wedstrijd, de hele in het Spaanse Vitoria-Gasteiz. Eenmalig een Challenge geweest en ook ooit het WK lange afstand in huis. Maar zonder die labels trekt de race ook ruim 1000 deelnemers. Misschien een ideetje voor Maastricht?
De snelle wedstrijd werd gewonnen door de Spanjaard Alejandro Santamaria in 8.17 uur. Drie jaar eerder was de Spanjaard ook als eens winnaar. Dat Kroatië ook goede triatletes heeft, beweest Sonja Skevin. Ze won in 9.29 uur. Drievoudig winnares Brooke de Boer-Brown wist op voorhand dat ze geen makkelijke wedstrijddag zou draaien. Maar het publiek langs de kant was motivatie genoeg. I’m far from ready to race, zou Brooke zeggen. Probleempjes met haar zwembrilletje, maar fietsen ging als vanouds. En toen de marathon. Het was duidelijk dat haar lichaam nog niet klaar was voor deze afstand. Na wandelen en joggen werd het toch weer hardlopen aan het eind. Met als resultaat een zevende plaats op Plazxa Espana. ,,Het gaat de goede kant op.’’
De Arubaan Manuel Nooijen werd 189e in 10.29 uur en ook het Tilburgse koppel Frank van Laere en Monique Haans deed mee. Monique kwam als 17e aan, maar wel voor de tweede keer snelste F50 en dat in een pr van 11.34 uur. Frank haalde 12.10 uur en daarmee vijfde M60. Van vreugde plakten Frank en Monique er spontaan een Spaanse vakantie achteraan.
