Team NL hoort bij wereldtop; WTS Hamburg; Alles over Klazienaveen; IM Bolton – WTJ 854

MAANDAG – Een herhaling van de prestatie van 2017 het WK mixed relay Hamburg zou al te mooi geweest zijn. Maar opnieuw tot de vijf beste triathlonlanden ter wereld behoren, als het gaat om het collectief: dat is toch een buitengewoon sterke prestatie. Rachel Klamer – valpartij op zaterdag of niet – opende sterk met de vijde plaats, waarna ook Marco van der Stel zich in de top wist te handhaven. Aflossend naar Maya Kingma, die een buitengewoon sterke mini-triathlon afwerkte, waarna Jorik van Egdom net als vorig jaar het hele veld nog dreigde op te rollen met de derde tijd uit de vierde leg. Eindresultaat: vijfde van de wereld, na de bronzen plak vorig jaar opnieuw Olympische Spelen waardig. Daar hoort dit kwartet thuis, ik weet niet hoe dicht we al bij kwalificatie zitten, maar Tokyo kan rekenen op de komst van minstens vier Nederlandse triatleten, die zich hopelijk de komende jaren ook individueel nog plaatsen voor het hoogst haalbare in de sport: de Olympus.

Vive la France!

Dat heel Frankrijk zondagavond en ook vandaag nog uit zijn/haar dak ging, had natuurlijk alles te maken met de wereldtitel op deze Mixed Relay. Verrassend. Vorig jaar waren ze nog zesde. Na de eerste leg lagen de Fransen tweede achter Duitsland. Daarna waren ze niet meer te stuiten en met Leonie Periault, Dorian Coninx, Cassande Beaugrand en Vincent Luis was dit het eerste sterke collectief van de Haantjes dat zo goed presteerde op de memorabele zondag. Natalie van Coevorden nam haar Australische team op sleeptouw voor zilver, het brons ging naar de topformatie van de USA. Het Belgische kwartet werd gelapt en Kroatië deed hier niet mee.

Als telt niet, wat als Rachel niet was gevallen?

De dag ervoor beleefden de drie Nederlandse deelnemers een mindere dag in het werkelijk uitpuilende Hamburg. Wat is de triathlonsport daar toch populair. Schattingen van 100.000 toeschouwers en met 8000 deelnemers in allerlei waves ook de grootste in zijn soort wereldwijd. Jammer dus de flinke crash die Rachel maakte. Maar diepe buiging voor de manier waarop ze zich herpakte weer aansloot in de groep en met de nodige pijn de vijf kilometer aflegde. Super hoe ze de schade eigenlijk beperkt hield en in dit wereldveld toch als twaalfde over de finish kwam. Maya had misschien een minder snel zwemnummer dan we van haar gewend zijn, verloor een aantal posities bij het lopen, maar tjeemig wat zit het toch allemaal dichtbij elkaar. Anderhalve minuut hooguit, scheidden WTS-winnares Cassande Beaugrand (eerste zege op dit niveau) van Maya Kingma, die 29e werd. De française werd gervolgd door Laura Lindemann, die Duitsland internationaal op de korte afstand weer terug op de kaart aan het zetten is. Brons ging naar topfavoriete Katie Zaferes. En eigenlijk was het helemaal geen slechte dag voor de Oranjes, want doorzetter Rachel steeg van de derde naar de tweede plaats in de Ranking achter Zaferes. En ook Maya handhaafde zich op een 36e plaats. Is Tokyo niet zoiets als top 55 en zorgen voor een paar uitschietens….?

Secondenspel met Marco

Dat secondenspel gold ook voor de mannenrace in Hamburg. Als duiven op de klep komen ze op het blauwe tapijt binnen vallen. Een minuut en tien secondjes na drievoudig Hamburg-winnaar Mario Mola komt onze Marco van der Stel onder de ITU-boog door. Dat daar in de tussentijd nog 29 andere atleten hetzelfde doen, is eigenlijk fenomenaal. Steeds dichter zit de wereldtop op elkaar en het verschil tussen een top tien-klassering of 31e worden is minimaal aan het worden. Trouwens ook Marco steeg een plekje in de WTS-ranking: naar 38. Mola dus nog altijd van absolute wereldklasse. Een onvervalste hattrick in Hamburg. En hij was al alleen recordhouder met twee zeges, dus bijzonder is het zeker. In de sprint werden Vincent Luis en Richard Murray verslagen. Voor de Beuningse Zuidafrikaan een sterke slag: hij steeg vijf plaatsen in de WTS-ranking naar drie, achter dezelfde mannen voor hem in Hamburg. De stroeve seizoenstart is geheel weg gepoetst.

Geweldige opsteker voor Menno

Aan onze kant van de grens was vrijwel de hele triathlonfamilie bijeen in Klazienaveen. De 12e Plus Fischer triathlon mag met recht de klassieker van het noorden genoemd worden. Het evenement breidde al uit naar zaterdag en beide dagen stond het dorp bol van de ambiance, topsport en ook een beetje van de hitte. Zaterdag was dat voor de Teamcompetities misschien nog te overzien. De Eredivisie beet het spits af. Fraaie en dikverdiende zeges voor Menno Koolhaas en Sarissa de Vries. ,Een mooie opsteker’’, schreef moeder Monique Koolhaas op FB. En terecht. Menno had een moeizaam voorjaar, voerde een aantal keren achterhoedegevechten in de grote internationale wedstrijden. Daar leer je van, rijpt je. Maar op enig moment wil je ook weer eens de regie in een race naar je toetrekken. Dat deed Marco Akershoek in Schagen, dat doet Menno in een grotere race: de Eredivisie in Klazienaveen.

Met Squadra-teamgenoot Neal van Vaerenbergh op een tweede plaat en ook Finn Timmermans (11e) en Aurbaan Renze Postma (17e) niet ver weg, was de dagzege voor de Eindhovense formatie een feit. Rogelli/Trimates sleepte onder aanvoering van Pim Venderbosch (7e) de tweede plaats in de wacht, derde werd TC Twente mede dankzij Stijn Jansen, die zesde werd. De derde en vierde posities kwamen bij de Duitser Luca Heerdt en bij WK-bronswinnaar Wesley Mols terecht. Als collectief scoorden hun StepOne en Cerberus wat minder goed. Revelatie van de dag was echter Lars van der Knaap, die namens Visma/TriCan vijfde werd in een wedstrijd waarin overigens de nodige DSQ’s vielen op het fietsonderdeel. Dat zette zich een dag later trouwens door in een 22 tijdstraffen op de halve wegens vermeend stayeren. Vraag blijft dan altijd: hebben de atleten zich zo misdragen of wilde de jury zich eens laten gelden? Het is hier niet te plaats om daarop in te gaan. Hopelijk zet het beide partijen weer op scherp.

Evert ten Napel is er

Scherp was ook Sarissa de Vries. Mooi tactisch spelletje gespeeld door Ferro Mosae, waarbij Rani Skrabanja als eerste uit het modderbruine kanaal klauterde en Sarissa daar niet ver achter. Kwestie van elkaar aanvoelen er naar toerijden en samen kop-over-kop afstand nemen van de rest. Sarissa is nog de betere loopster van de twee, maar Rani ontwikkelt zich snel. Jony Heerink is altijd goed om vanuit de achterhoede alsnog het podium te halen. Dat deed ze in Drenthe opnieuw. Derde en de eerste van Hellas. Toch werd de Utrechtse ploeg derde, want na Jony volgden voor TC Twente rising stars Marije Dankelman en Deborah Wissink. Nog meer jonkies zagen aan de poten van de gevestigde orde, want Eva Cornelisse vloog als zesde binnen op het gezellige pleintje voor De Witte Olifant.

Vijf DSQ, waaronder Diana Gorter, maar die stond dan weer wel mooi met Evert ten Napel op de foto. De bekende sportcommentator was terug in zijn geboorteplaats om het startschot te lossen.

In het verdere zaterdagmiddagprogramma zaten nog de 3e en 4e divisie Noord. Hellas 4 had niet de winnaar in huis, maar wel het sterkste collectief: Jorrit Meijer (2e), Fons van Workum (6e), Mischa Stolker (12e) en Anne Leskens (20e) stonden met de champagne op het podium. Een halve minuut sneller dan Jorrit was Marcel ten Hove, winnaar van deze serie. Zijn team Rosiiir/TTvW Hof van Twente stond in de eindstand zesde. Bob van Walsum van DTC eindigde derde, maar zijn team bestond slechts uit drie man. Na Hellas 4 volgde Team EBS/Pikeur Makelaars en derde was het Amsterdamse ATAC. Een eenvoudige zege boekte Marco Glastra in de 4e Divisie namens het Utrechtste Heuvelrug Triathlon Team. Omdat teammaatjes Jorrit Thiele (4e), Charles Helsper (5e) en Bart in ’t Velt (6e) goed volgden was UHTT de terechte dagwinnaar. Henk Elbertsen werd tweede namens Team Oude Veer en dat was ook hun teamrangschikking, Richard Bartels trok zijn team Hellas 5 naar de derde plaats door zelf ook derde te worden.

Zondagmorgen ging het vrolijk verder daar in de Zuid-Oosthoek van het hunebeddenland. De Witte Olifant Jeugdtriathlon leverde al bekende winnaars op: Bas Willems, Anniek Mars, Tieme Marten Wiersma, Britt van den Hoven, Stef Eggink, Amber Bosch, Stan Klement, Paula Felicia Spans, Luuk Paas en Elin Reinstra.

Zeeland versus Friesland in Drenthe

De 1/8e triathlon leverde ene mooi podium op. Ruben Slot – ja hoor, daar was ie weer! – fietste harder dan menig Tour de France-renner en won met afstand. Gjalt Panjer achterhaalde in de slotfase Anton Theo Borger nog, waarmee het podium gevuld was. Spannend was zeker het Zeeuws-Friese duel tussen Nelleke Baldé en Trudy Veenstra. Trudy kwam zienderogen dichterbij in de slotfase, maar schoot zeven tellen tekort. Jorinde van der Laan volgde als derde. Drenthe boven op de Olympische afstand, waar Sander Hoogeveen (ook woonachtig in Hoogerveen) voor Stefan Oostland uit Erica. De triatleten van De Boks waren sowieso heel succesvol zowel in aantal als in kwaliteit. Marijn Geurken, de laatste weken in de winning mood, moest het afleggen tegen de beide Drentenaren. Thuisvoordeel wellicht? Dat werd even later nog bevestigd door Emmense Janien Lubben, haar echte thuiswedstijd. Deborah Wissink, toch ook geen kleintje meer, moest het afleggen tegen de oud-judoka. Maaike Voren, bekend uit de Noord-Hollandse doordeweekse wedstrijdjes eindigde derde.

Sven is van buitencategorie

Tot slot: het hoofdmenu. De FID halve triathlon. Geen NK dit jaar, maar nog altijd goed voor een prijzenpot van 4500 euro. Als Sven Strijk het op zijn heupen krijgt, dan is ie niet te houden. Dat vertaalt zich nog niet in nationale titels op deze afstand, maar ijzersterk is ie wel op dit onderdeel. Omar Brons mocht even ruiken aan de koppositie. Of was het toch dat welriekende watertje waar hij in zwom? Hoe dan ook de sterke Almeerder was een week na TriAmsterdam al weer lekker bezig. Was het daar Stef Overmars, die een zondagje bij de jeugdtriathlon in Weesp vertoefde, nu had Sven weinig ontzag voor Omar. Het verschil aan de streep was uiteindelijk meer dan tien minuten. Derde dankzij een fabelachtige halve marathon van 1.20 uur werd Hellas-man Peter Res. Het was weer even geleden dat Peter zo kort zat, maar zijn super loopbenen is ie gelukkig nog niet kwijt. Beste master uiteraard, voor de snelste Fries David van Oosten. Klaus Schlüter – trouwe oosterbuur – stapte nog wel als derde van de fiets en beste master, maar viel toch terug naar plek vijf. Na de tweede Almeerder Marten Visser – knap gedaan – volgde een golden oldie: Matthijs van Scheijen. Buiten wat militaire wedstrijdjes zagen we de Rhenenaar niet vaak meer, maar nu werd ie zevende en – heel verrassend – was het looponderdeel ineens zijn beste nummer. In Matthijs’ vorige triathlonleven stapte hij vooral als eerste van de fiets om daarna terug te vallen. Maar bij de mannen alle credits aan Sven Strijk.

Verrassing met Hamburgse Cecile van der Bent

Op de uitstekende livestream was te merken dat de speakers van dienst snel op zoek waren naar meer informatie over Cecile van der Bent. Geen nood, ik moest ook googlen om meer aan de weet te komen. De 32-jarige sportvrouw woont in Hamburg, werkt daar als ingenieur voor Fokker en heeft en wielerverleden. In 2011 en 2012 was ze op de fiets lekker bezig, daarna in Duitsland wat triathlonnetjes, maar haar zege in Klazienaveen mag best gezien worden als een doorbraak of verrassing, zoals je wilt. In elk geval keek Rahel Bellinga, u weet die sterke triatlete uit Soest, die op de lagere school in Klazienaveen zat, wel even op van de concurrentie uit onverwachte hoek. Overigens hielden beide dames op de 90 kilometer fietsen gelijke tred en bleek de ex-coureur de betere loopster. Bij TourdeJour gaf Tom Dumoulin maandag aan dat ie aan triathlon zou doen als hij geen wielrenner was, maar dat moet ooit nog blijken. Cecile brengt het nu al in de praktijk en meteen met een eerste winst in haar geboorteland. Vier minuten later werd Rahel tweede, weer twee minuten verder was het Danielle Riem die het brons opeiste. Vierde wordt dan toch nog Sarah-Lynn Reuver en dan te bedenken dat ze kort voor de start blootvoets in een ijzeren pin stapt. Hoe die daar kwam, weet niemand. Hoe dan ook, deze bikkel uit Wijhe zette gewoon door en dan nog vierde worden met de snelste looptijd. We zijn al wat langer fan van haar, maar dit bevestigt haar klasse. Na afloop nog wel ter controle naar het ziekenhuis in Zwolle. Daarna volgden Franziska Schutter en Annamarie Rustenborg alvorens als zevende en eerste F50 Cora Vlot de klus weer klaarde. Beste M50 was overigens thuisfavoriet Theo Fuhler. Geen prijs, wel vermelding hier voor Norbert van der Plas, beste M60. Moeten we het nog over de Drentse hitte hebben? Er waren nog net geen veenbranden, maar het schijnt nog warmer te worden.

Moeilijk Bolton: ES zesde

Ironman Bolton. Veel over te doen van tevoren. Geen zwemmen, wel zwemmen? Bosbranden langs het fietsparcours. Het vergde veel improvisatievermogen van de Britten. Alle pijn was snel vergeten toen oud-Europees kampioen/Almere-winnaar Joe Skipper de ingekorte race won. Zeven minuten later kwam de Duitser Marc Dülsen binnen, 23 minuten duurde het voor diens landgenoot Fabian Rahn als derde de streep bereikte. Zesde werd Erik-Simon Strijk. Dat was goed, maar zelf vond ie het niet top. En zo werkt dat met topsporters, altijd het hoogste haalbare trachtend. Morgen meer over Bolton en ook Aarschot. Zegt veel Nederlanders weinig, maar wat een prachtige race daar in Belgisch Brabant!