Het verhaal van Iron Brands: van zuipend dispuutvoorzitter tot serieuze Ironman – WTJ 868

WOENSDAG – Even dacht ik dat oud-Nederlands kampioen Chris Brands met een trio-team aan de Ironman Maastricht mee zou doen, of dat iemand onder de bijnaam ‘Engels strijkijzer’ mee ging doen. Het stond er toch echt. Startnummer 454. IRON BRANDS, M18-24, THE NETHERLANDS.

Iemand met de voornaam Iron, uitkomend in een Ironman. Navraag bij Paul Kaye – we’ll meet each other next year, mate – leert dat ook hij in al die jaren Ironmans speakeren nog nooit iemand met de voornaam Iron op de Magic Carpet heeft mogen verwelkomen. Omdat wij van Trikipedia.nl voortdurend op zoek zijn naar ‘het andere verhaal in Nederland’ belichten we nu eens een triatleet, die waarschijnlijk geen titel gaat grijpen, maar mogelijk wel een voor een grote groep uitzinnige fans op de tribune gaat zorgen. Mogen wij u voorstellen: Iron Brands, 23 jaar. Debutant op Ironman Maastricht-Limburg.

Wie is Chris Brands?

Zijn deelname zou een mooie documentaire à la Nao Ut Zuuje op kunnen leveren. Die ging over prins carnaval in Venlo, dit verhaal gaat over een jonge, populaire Maastrichtenaar, die rechtstreeks vanuit het zware studentenleven de al even zware triathlonsport in stapt. Van concurrenten of topatleten weet ie niks. ,,Sorry, ik heb nog nooit van Chris Brands gehoord. Het is in elk geval geen familie.’’

Iron werd geboren op 16 juni 1995, op de dag dat Dennis Looze en Christine de Wit Nederlands kampioen triathlon werden in Nuenen. Maar ook dat zegt Iron weinig. ,,Mijn ouders hebben me deze naam gegeven, omdat een neef van mijn vader zo heette. Je spreekt het uit als Ieron, maar tijdens de Ironman mogen de speakers me wel Iron (Airon) noemen.’’ De slogan Iron goes for Ironman was snel gemaakt. Ook Iron kent niemand met dezelfde voornaam. Zijn ouders hebben geen sportieve achtergrond, maar zijn wel actief fietser, roeier, hardloper geweest.

VV Scharn
Geboren en getogen Maastrichtenaar, woonde hij de eerste achttien jaar bij zijn ouders in Scharn, een wij in het oosten van de stad. Daar voetbalde hij zijn hele leven op hoog niveau bij VV Scharn, de club die bekend is geworden via clublid Noah Mbuyamba, die als bladerunner naar de Olympische Spelen wil. Iron schopte het tot het eerste elftal, maar eenmaal in het studentenleven kwam sport op een laag pitje te staan. ,,Ik ben al vijf jaar actief lid van het Onafhankelijk Heerendispuut Silenus, waar ik vorig jaar voorzitter van ben geweest. Ik heb de eerste vier jaar International Business gestudeerd aan de Universiteit van Maastricht en ben nu bezig met het afronden van mijn Master Sustainable Finance.’’

In den Ouden Vogelstruys

Iron genoot met volle teugen van het studentenleven. Ging drie keer per week op stap om tussendoor een beetje te werken en studeren. ,,Alleen in het vierde jaar heb ik besloten dat ik wel klaar was met het zuipende leventje en heb de switch gemaakt om de Ironman te volbrengen. Ik ben nog steeds zeer betrokken bij het dispuut, maar nu zonder het zuipen. Daarnaast werk ik al een aantal jaren in Café In den Ouden Vogelstruys, de bekendste kroeg van Maastricht.’’ De geschiedenis van dit etablissement aan het Vrijthof gaat terug tot de 14e eeuw. Op vrijdag- en zaterdagavond treffen de gasten Iron, die hier biertjes tap en dienbladen bier weg sjouwt om zijn studentenleven te bekostigen. Sophie is sinds zes jaar zijn vriendin en zondag ook steun en toeverlaat.

Grapje

Exact een jaar geleden kwam Iron in aanraking met triathlon. ,,Guido Wolfs, een collega van me, ging de Ironman doen. Ik was toen aan het werk en de marathon kwam hier langs. Die deelnemers zo bezig zien, maakte een enorme indruk op mee. Ik dacht erover na ook mee te doen. Het begon met een grapje toen ik mijn dispuutsvrienden vertelde dat ik de Ironman wilde gaan doen. Ze begonnen hard te lachen en zeiden dat ik maar heel gauw normaal moest gaan doen. Toen ze merkten dat ik het serieus meende, zeiden ze wel: Iron, die Ironman wordt, dat hoort eigenlijk ook gewoon. Dat ben je aan je naam verplicht. Voor het eerst in mijn leven kon ik mijn naam eer aan doen.’’
Iron kwam in gesprek met triatleten en ging onder de hoede van Michel Deckers (ervaren Ironman-deelnemer) trainen. ,,Michel is een neef van mijn moeder. Hij is beginnend atletiek- en triathlontrainer, die me aanbood te helpen. Zonder hem was het nooit gelukt, aangezien ik nul verstand heb van triathlons. Nul ervaring met wedstrijdden en geen enkel idee had wat er van me gevraagd werd om Ironman te worden.’’

Doorbijten

Hier en daar deed Iron wat korte afstand wedstrijdjes, bedoeld om ervaring op te doen en als training. ,,Maar vanaf het begin was Ironman Maastricht het einddoel. De aanloop naar 5 augustus is goed gegaan, vooral door de trainingen en opbouw van Michel. Ik ben er nu wel helemaal klaar mee. Ironman is voor Iron één keer en dan nooit meer. Ik heb helaas veel last van mijn enkels gehad en van shinsplints. Dat heb ik nog steeds en zal er tijdens de Ironman zeker last van hebben. Doorbijten dus en niet opgeven. Voor dat laatste is veel nodig. Denk dat ik echt bijna dood moet gaan, wil ik uitstappen. Conditioneel ben ik wel fit en zou lopen mijn sterkste onderdeel moeten zijn. Ik zie enorm op tegen zwemmen zonder wetsuit in de te warme Maas, hoewel ik best goed kan zwemmen. Voor het fietsen ben ik niet bang, maar het is niet meteen mijn sterkste onderdeel.’’
Iron Brands verwacht zijn eerste en laatste Ironman uit te doen rond de 12,5 uur. ,,Maar eigenlijk maakt het me niks uit of het binnen de tien uur gebeurd of kruipend rond de 16 uur. Als ik hem maar uitloop.’’
Dat er een enorm feest losbarst op de momenten dat Iron langs het Vrijthof en de Markt passeert c.q. finisht moge duidelijk zijn. ,,Mijn dispuutsvrienden gaan een enorm feest bouwen langs de kant. Ik ben de eerste binnen het dispuut, die dit doet. Verder komt de hele familie en een grote vriendenschaar kijken en bij De Oude Vogelstruys staat het natuurlijk ook vol met fans. Het is mijn thuisstad. Als de Ironman nooit naar Maastricht was gekomen, was ik nooit in aanraking gekomen met triathlonsport.’’
En nadat hij de magische woorden ‘IRON, YOU ARE AN IRONMAN’ krijgt uitgesproken, wat gebeurt er dan? De Limburgse triatleet lacht: ,,Dan zou er best wel eens heel veel bier aan te pas kunnen komen.’’

Verhalen, verhalen.

Natuurlijk heeft elke Ironman-deelnemer zijn eigen verhaal. Dat van Mathon van Eijsden en Glenn Wijntjens hebben we hier al eens verteld. Mathon neemt Glenn, die een spierziekte heeft, letterlijk op sleeptouw gedurende de 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en de marathon. Er is dat verhaal van 21-jarige Robin Gerards, die zijn vader elf jaar geleden verloor aan kanker, en met zijn prestatie geld inzamelt voor het Kankerfonds. En natuurlijk ook Hans Janmaat (61), die dezelfde ziekte overleefde en zondag aan de start staat. Hij zag de Ironman vorig jaar. ,,Het moet de combinatie geweest zijn van het enorme feest aan de finish en de indrukwekkende prestaties van de triatleten. Het virus sloeg toe, dat wilde ik ook meemaken.’’