Diego van Looy denkt nóg sneller op de marathon te kunnen; Shirin; Preview Lausanne – WTJ 881

VRIJDAG – Zoals beloofd, het verhaal van Diego van Looy, die afgelopen woensdag zijn grootste zege ooit boekte: de Embrunman. Omdat Trikipedia.be nog niet op de markt is, komen we zo nu en dan wel eens met verhalen over onze o zo sterke zuiderburen. Diego kennen we van de Ironman Maastricht 2016, waarin hij vierde werd. De 27-jarige Mechelaar komt uit het wielrennen, maar in Embrun maakte vooral zijn marathon enorme indruk.

,,Ik denk dat het gevoel EINDELIJK op zijn plaats is. Eindelijk viel alles volgens mij op zijn plaats.’’

Trikipedia: Diego, je hebt er hard voor gewerkt en veel zware wedstrijden gedaan. Is het hoe zwaarder, hoe leuker?

Diego: ,,De zwaarste wedstrijden zijn op mijn lijf gemaakt , dat heb ik wederom bewezen , doordat ik een lichtgewicht ben met mijn 61kg en volop bezig ben progressie te maken in het zwemonderdeel , zal ik in de vlakkere/golvende parcours het voordeel van 10m rijden in de kop nog niet halen . Jammer genoeg had ik in de ironman van lanzarote een offday en starte ik ziek in de 70.3 van Edinburgh . Ik merkte nu ook weer dat ik geen seconde verval krijg in de afsluitende marathon , terwijl ik amper een gemiddelde van 40km/week draai in het lopen.’’

Trikipedia: Je hebt het misschien niet meegekregen, maar de commentatoren van de livestream moesten diep nadenken om jouw referenties te benoemen. Toch ben je al enige tijd pro-atleet. Wat is het ultieme doel of heb je dat woensdag bereikt?

Diego: ,,Sedert 2 jaar ben ik actief in de triatlonsport . 3jaar geleden ontdekte ik pas mijn looptalent . De keuze om te stoppen met wielrennen was toen heel makkelijk . Ze zullen mij nu wel kennen , haha.
Doel is op lange termijn te werken met een stabiel team om me heen en loyale trouwe sponsors erbij . Uiteraard hoort een topranking in Kona daar ook bij . Maar de keuze op lange termijn is nodig als ik het maximale eruit wil halen. Ben net de 26 jaar gepasseerd dus sta eigenlijk op Ironman-ervaring nog in m’n pamper te lopen…’’

Trikipedia: Een marathon op dat loodzware traject van Embrun afleggen in 2.44. Het heeft de hele triathlonwereld versteld doen staan. Waar haalde je die kracht en snelheid vandaan?

Diego: ,,Ja. Dat lopen. Ik weet het eigenlijk niet. Ik heb dat er gewoon inzitten zonder dat ik er voor moet trainen. Volgens de inspanningsfysioloog ga ik daar de komende jaren nog enorme progressie in maken mits we de kilometers beetje opdrijven. Toen ik aan de marathon begon had ik me niet kunnen inbeelden dat ik winnend kon afsluiten maar mentaal sta ik ijzersterk dankzij mijn sportpsychologe Caroline Jannes . De prijzen worden aan de meet verdeeld. Tot dan kan alles .

Ik mocht als achtste op zestien minuten van de leider aan de marathon beginnen. Het tempo van 3:50/kilometer aanhouden bleek zeer comfortabel en ik kreeg geen enkel zwak moment. Halfweg vroeg ik aan mijn vriend of ik moest versnellen naar 3:40/km om nog te kunnen winnen. Als je dat kunt, heb je een superdag, antwoordde hij. En die had ik. Ik zwom een dik persoonlijk record in 59 minuten (4 minuten sneller dan ik ooit uit het water kwam) en dat terwijl het zwemmen zelfs iets langer was.’’

Trikipedia: We zagen de euforie van jou en de mensen langs de kant gedurende de laatste meters naar de finish. Je wist op enig moment: ik win de Embrunman. Wat gaat er dan allemaal door je heen?

Diego ,,Jahaa, da’s pure kippenvel….al dat volk langs de kant, het applaus, de high fives. Het deed me koude rillingen krijgen. Embrun ademt triatlon . Dit kom je elders niet tegen.’’

DNF maar wel met reden

Embrunman 2018 afsluiten doen we met nog twee opmerkingen. Want soms staat er achter een naam DNF en dan weet je nauwelijks het verhaal erachter. Twee prominente deelnemers haalden de finish niet. Maar daar konden ze weinig aan doen. Floris-Jan Koole had na vijf kilometer fietsen een gebroken spaak. Verder fietsen was geen optie. Voor Brooke Brown was het na 35 kilometer over en uit. Een lekke band herstelde ze vakkundig, maar vervolgens brak op enigerlei wijze het ventiel af. Doorgaan was lastig, bovendien kwam een official langs gereden, zag het aan en greep meteen het startnummer van Brooke: abandonnée, schreef ze op een formulier. Brooke wil volgend jaar de Embrunman alsnog voltooien.

Shirin gaat veldrijden en triathlon combineren

Nog een Vlaams/Nederlands nieuwtje. Dat Shirin van Anrooij een alleskunner is weten we. Veldrijden, atletiek, triathlon, wielrennen en soms zwemmen. Eens zal ze een kueze moeten maken, maar wat haar coach Marc Herremans betreft doet ze dat pas in het voorjaar van 2020. Vandaag presenteerde hij in Loenhout het ‘project Shirin 2020’. Marc: ,,Shirin kan heel ver komen als ze kiest voor veldrijden in de winter en triathlon in de zomer.’’ In 2020 hoopt de Kapelse mee te doen aan het WK veldrijden in Zwitserland met voor het eerst juniores aan de start. Herremans verwacht op de lange termijn vooral grootse daden op de lange afstanden. ,,Maar voorlopig toom ik haar vooral in. Ze is pas zestien nota bene.’’

Lausanne met 8 Nederlanders; Junior Cup Slowakije met Quinty en Victor

In de previews kwamen de ITU-races nog niet aan bod. Hierbij alsnog. In Lausanne is zaterdag de World Cup triathlon waar voor het eerst in tien jaar Jonathan Brownlee weer aan mee doet. Hij was niet weg, maar kreeg World Cups nooit gecombineerd met WTS. Van Nederlandse zijde staan Jorik van Egdom, Marco Akershoek, Maya Kingma en Jony Heerink op het startponton aan het Meer van Genève/Lac Leman. Jony had overigens in Glasgow eigenlijk een superrace, die enkel verstoord werd door een valpartij. De World Cup paratriathlon heeft vier Nederlandse deelnemers: Joleen Hakker, Mathijs Schakel, Daniel Knegt en Jeroen van Waardenburg. De ETU Junior Cup in het Slowaakse Zilina telt zondag twee Nederlandse juniores. Favoriete Quinty Schoens draagt startnummer 1. Bij de jongens is Victor Goené van de partij.