Het weer; NK Veenendaal I; WTS Montréal brengt Rachel nog geen WK podium -WTJ 890

ZATERDAG – Hoe lang zou het geleden zijn dat er een deels verregende triathlon is gehouden? Hoe lang was het terug dat het in Veenendaal regende? Vandaag werd duidelijk dat de zomer net een dagje te kort duurde. Anderzijds, waren er ook weer wel droge momenten, waarop de zon doorbrak en iedereen weer opdroogde. We spreken nu even voor Veenendaal, want evengoed was het elders wel weer aardig.

Jorik heerst in eigen stad

Maar goed, na zo’n prachtzomer wil je ook dat het NK triathlon onder heerlijke omstandigheden kan worden gehouden. Het pakte net even anders uit en dat werden sommige triatleten (met wat minder vlees op de botten) ook gewaar. Kramp bij Donald Hillebregt, te koud voor Pim Venderbosch en voor Neal van Vaerenbergh. Lekke band voor Lars van der Knaap. Het was niet voor iedereen een pretje. Wie nergens last van had? Jorik van Egdom. Hij wss in no time bij mannen als Marco Akershoek, Jardy van den Heuvel en Donald Hillebregt. Dat kwartet ging er vandoor, Jorik bepaalde op de Groene Velden en Rondweg Oost vaak het tempo. Toen hij halfkoers even omkeek, zag de Veendaalse favoriet dat zijn grootste rivaal Donald met kramp kampte. De titelverdediger rook zijn kans en gaf vol gas. Jardy van den Heuvel en Marco Akershoek kraakten, maar konden wel volgen. Donald niet, viel terug in de achtervolgende groep, die met een achterstand van drie minuten de wisselzone in kwam. Toen was vooraan Jorik al vertrokken voor vier looprondjes om de surfvijver.

Marco had moeite met zijn tweede wissel, zocht naar zijn loopschoenen, die vanwege de regen onder een plastic bak waren gezet. Furieus zette hij als derde de achtervolging in. Die woede bracht hem terug op de tweede plaats. Jardy moest knokken maar hield stand op de derde plaats, zijn eerste NK-medaille ooit. Met Jorik goud, Marco zilver en Jardy namens Kijani brons, was het podium duidelijk. Bij de neo’s werden Jorik en Jardy vergezeld door de aanstormende Niek Heldoorn, die vierde totaal werd. Hij is altijd goed in Veenendaal. VISMA/TriCan-teamgenoot Donald werd nog zesde. Thomas Cremers was vervolgens weer goed voor een vijfde plaats.

Jony voor het eerst triathlon-goud

De vrouwenwedstrijd zorgde door chips-verwisseling bij Ferro Mosae even voor verwarring aan de finish, waar niet de deelnemers in beeld waren wel de MyLaps-computers. Gelukkig werd het snel recht gezet en was het als vanouds Sarissa de Vries, die samen met Marije Dankelman aan de kant stapte en als leidend duo aan de 40 kilometer fietsen begon. Het tweede duo bestond uit Jony Herink en Deborah Wissink. Het eerste grote peleton volgde verderop, maar de numerieke overwicht werd niet omgezet in kleinere tijdsverschillen. Wel door Jony, die met Deborah op sleeptouw de ‘jump’ naar het leidend duo wist te maken. Een kwartet vrouwen zou de medailles gaan verdelen. Daar kon zelfs de snelst lopende Sophie van der Most niets meer aan veranderen. Tevoren gaf Sarissa al aan dat ze na Klazienaveen een paar weken zich iets moeilijker kon motiveren voor de tweede seizoenshelft. De strijdlust ontbrak enigszins. Het was te zien in de tweede wissel, waar ze rusitger uit kwam dan haar drie concurrentes. Jony was wel meteen goed weg en bleef dat ook. Dolblij was de Hellas-atlete met haar allereerste nationale triathlontitel.

Sarissa herpakte zich in het laatste gedeelte en greep toch het zilver. Haar titel was ze kwijt en toen we bij de prijsuitreiking constateerden dat de Maastrichtse toch wel content was, repliceerde ze met ‘maar Veenendaal heb ik nog nooit gewonnen.’ Ook voor Sarissa valt er nog iets te winnen. Marije herhaalde haar bronzen medaille van vorig jaar ten koste van haar TC Twente-clubgenote Deborah. Sophie snelde kort daarna naar de vijfde plaats. In de neo’s waren het Marije, Deborah en Sophie op goud-zilver-brons.

Een historische dubbelslag in de Eredivisie Teamcompetitie voor TC Twente. Zowel bij de vrouwen als de mannen won de groen-witte formatie. Bij de vrouwen lieten ze favorieten als Ferro Mosae en Kijani achter. Bij de mannen kwam Squadra nog tot een tweede plaats en deelden Kijani en VISMA/TriCan de derde plaats.

De komende dagen meer Veenendaal.

 

WTS met Maya, Rachel, Kirsten en Rani

In de World Triathlon Series was het kwartet Nederlandse vrouwen jamer genoeg niet bij machte de kopgroep van dertien in te stappen. Een belangrijke trein werd gemist, want de groep bleef vooruit. Voor Rachel Klamer resteerde een zestiende plaats en dat werpt haar nu lichtjes terug in de tussenstand. Rachel is van een derde naar een vijfde plek gezakt. De ITU Grand Final aan de Gold Coast kan er nog verandering in brengen. Dubbele punten daar. Maar eest de wedstrijd in de Canadese hoofdstad nabeschouwen. Zwemmen was van de vier Nederlandse meiden alleen voor Maya Kingma geen probleem. Maar zelfs de Bredase was aaan het eind even niet alert genoeg en het kleine verschil op de kant zou toch verstrekkende gevolgen hebben. Niet in de kopgroep en daarna ook geen lekker uitgangspositie meer bij het lopen. Rachel had ruim een minuut langer voor het zwemmen nodig dan haar vast rivales. Terwijl vooraan Learmonth, Zaferes en Coldwell een sterk trio vormde moest Maya de rol lossen en werd opgeslokt door een achtervolgende groep met Rachel er ook bij. Dat bood weer kansen, tot Nicola Spirig zich op kop van de achtervolgsters zette. De Zwitserse verslapte niet en dat was zowel Rachel als Maya te machtig. Terwijl Spirig de race weer naar haar hand leek te zetten toen de drie vooraan werden opgeslokt door tien achtervolgsters, noteerden Rachel en Maya een achterstand van bijna 1.30 minuut dertig. Redden wat er te redden valt, moet Rachel gedacht hebben. Ze kwam nog tot een 16e plaats, maar om zicht op het WK-pdoium te houden, had het scherper gemoeten. Kirsten Nuyes zat een groepje na haar landgenotes. Het was te ver om de koers kleur te geven. Ze deed de wedstrijd uit als 22e. Maya keerde als 26e en laatste finisher terug. Zeven atletes vielen uit, waarvan vijf noodgedwongen: zij waren op een ronde gefietst. Onder die vijf Rani Skrabanja.

Terugkijkend was het voor TeamNL een wedstrijd om gauw te vergeten. En dat doen we dus maar. Nou ja, niet helemaal. Voor de statistieken vermelden we de winst van Vicky Holland, de Britse ging de waarschijnlijk zekere wereldkampioene Katie Zaferes vooraf. Georgie Taylor-Brown maakte het Britse succes compleet met een derde plaats. Alle inspanningen van Nicola Spirig ten spijt, ze haalde het podium niet. De Zwitserse werd vijfde.

Jeanine keert voorzichtig terug

Morgan Davies won de ETU Cup in het Hongaarse Székesfehérvar (zeg dat maar eens tien keer achter elkaar). De Brit bleef de Duitser Lars Pfeifer en de Italiaan Matthias Steinwandter voor. Tim van Hemel, aanvankelijk op de startlijst van het NK Veenendaal, werd 35e in de Hongaarse race. De Australiër Jack van Stekelenburg – inderdaad met dezelfde voorouders als de vroegere Studio Sport-commentator – finishte als 35e. Nederland was enkel bij de vrouwen vertegenwoordigd. Jeanine Kocken was eveneens ingeschreven voor Veenendaal, maar kon op de valreep nog mee naar Hongarije voor deze ETU Cup. Liever maakte ze in de luwte haar come-back na anderhalf jaar blessureleed. De heupkwetsuur, operatie en de daaropvolgende revalidatie waren niet de meest fijne periode. De jonge Limburgse moest veel geduld opbrengen, maar kon dus vandaag in het nog wel warme (27 graden, watertemperatuur evenenes 27 graden) weer eens volop meedoen. Drie minuten na de Oostenrijkse winnares Sara Vilic kwam Jeanine als 22e over de meet. Ze hoopte op meer, maar was korte daarna ook realistisch genoeg om te beseffen dat het niet in één klap goed kan gaan. Jenny Matters (GBR) haalde zilver, brons ging in deze ETU Cup naar thuisfavoriete Margit Vanek.

Omar in Vichy en een pracht-cheque

Omar Brons finishte achtste op de 70.3 Ironman in Vichy. Diederik Scheltinga en Silvia Brouwer wonnen de crosstriathlon in Renkum en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Maar voor nu sluiten we af met een fantastisch bericht:
Vrijdagavond reikte Ironman race-director Emiel Frambach een geweldige cheque uit aan Team Super Maan van DJ Mathon van Eijsden en Glenn Wijntjens. De twee volbrachten tot volle extase van het publiek de Ironman Maastrciht en zamelden en passant geld in voor onderzoek naar de ziekte van Ataxie van Fredreich ALS. Het leverde veel publiciteit op en nog meer toen Tom Dumoulin zijn startgeld doneerde. Het resultaat van die al die acties was het ongelofelijk mooie bedrag van 66.469,31 euro. Woorden schieten tekort en dat was ook zo bij Emiel.