Op naar de 25e en laatste keer Almere als speaker.

Al maanden geleden heb ik besloten dat mijn 25e keer als speaker in Almere ook mijn laatste keer als speaker in Almere zal zijn.

Nee , ik stop absoluut niet als speaker bij triathlons, alleen 25 x Almere leek mij een uitgelezen  moment om de microfoon aldaar over te dragen aan de “jonge honden”.
En nee, dit besluit heeft  niets te maken met de onrust in de speakerwereld, die onlangs aan de orde kwam. Ik had ruim daarvoor al mijn besluit genomen.

25 x een van de stemmen bij de oudste hele triathlon van Europa is iets waar ik echt trots op ben.
25 x de spanning, de zenuwen en de euforie van zo’n geweldige wedstrijd
25 x de voorbereiding, de samenwerking, de wedstrijddag
25 x die dag voor de wedstrijd, waar je met zo veel atleten even bijpraat
25 x zo’n lange dag aan de micro, die eigenlijk veel te snel voorbij is
25 x al die emoties aan de finishlijn
25 x doodversleten, maar oh zo tevreden terug naar huis rijden na een weekend Almere
25 x is gewoon een mooi moment

Die 25 x zijn me verschrikkelijk veel waard, vele vriendschappen zijn geboren rondom “Almere” , zijn er nog steeds en zijn me iedere dag opnieuw heel dierbaar.

Collega Wim maakte zijn “Almere-herinneringen” naar aanleiding van zijn 25e x Almere, nog steeds prachtig om terug te lezen, mijn herinneringen zitten vooral in mijn hoofd!
Zonder ellenlange verhalen op te tekenen, wil ik wel op de een of andere manier “mijn gevoel” bij Almere verwoorden.

Ik zit al weken steeds opnieuw mijn verhaal te herschrijven, want ik wil dat elk woord “raak” is. Daarmee aan te geven dat ik iedere editie van “de hele van Almere” als heel bijzonder heb ervaren en deze ervaringen mij persoonlijk heel veel hebben opgeleverd. Naast het feit dat ik mijn bescheiden aandeel aan deze bijzondere wedstrijd heb mogen bijdragen, is het voor mij een hele bijzondere wedstrijd , ieder jaar weer, beladen met heel veel emotie.

Van topper tot recreant, ik heb met heel veel Almere-gangers bijzondere momenten mogen beleven in de afgelopen 24 edities en die zullen er ongetwijfeld ook bij de komende 25e editie weer komen. De keel dichtgesnoerd bij een finish, omdat ik weet wat het verhaal achter de persoon is. De euforie omdat een vriend of vriendin de zege pakt. Tranen bij gewoon een moment aan de finish, omdat je ziet hoe intens een atleet het beleeft. Speciale momenten met speciale triatleten die “hun finish” in Almere beleven. Ik schiet regelmatig vol tijdens een wedstrijddag in Almere of tijdens de huldigingen.

Natuurlijk zijn er ook verschillen van inzicht de afgelopen jaren; als speaker wil ik altijd iedere atleet eren en benoemen met zijn of haar finish, soms moest dat wijken voor entertainment! Het feest is soms belangrijker dan de atleet, zo lijkt het. Ach, het zal wel aan mijn leeftijd liggen; we schrijven dan maar mee met de namen van de finishers en noemen ze alsnog. Dat zit nu eenmaal in het aard van het beestje!

De laatste jaren was mijn rol in de avonduren al wat minder; sfeer- en feestmakers Arjan en Tije namen dan het stokje over. Niets mis mee, die jonge mannen weten een feest geweldig te omlijsten. Zelf vind ik het eigenlijk ook wel prima, het is en blijft een aanslag, zo’n hele, zeker als je wat ouder wordt. Vanaf de “zijkant” kan ik dan in de laatste uurtjes meekijken en atleten een hart onder de riem steken en feliciteren.

Toch blijft het bijzonder beladen, ondanks mijn eigen keuze; mijn laatste keer Almere als speaker. Het is en blijft een hele speciale wedstrijd, waar ik de afgelopen 24 jaar altijd weer naar uitgekeken heb  en ook voor editie 25 al gespannen raak. Nachten van voorbereiding, een chaos van papieren op de , door mij gereserveerde , eetkamertafel. Amper aanspreekbaar voor de gezinsleden;  ze weten inmiddels om te gaan met een “speaker in voorbereiding”.

Hoogtepunten en dieptepunten, het zijn er zo veel. Te veel om te benoemen. Als ik even niet typ, dwalen mijn gedachten af naar die afgelopen 24 edities en keer op keer staan de tranen achter mijn ogen. Mijn beleving bij “Almere” is altijd bijzonder intens geweest en zal het dit jaar ook weer zijn, het is tenslotte DE wedstrijd in Nederland.

Het is mijn eigen besluit om na 25 x te microfoon over te dragen aan anderen, maar het blijft vreemd. Sommige jaren net boven de 200 deelnemers, andere jaren met een WK of EK met een enorm startveld. Hulde aan de huidige organisatie, die Almere uit het dal hebben gehaald  , tot een Challenge-race omgedoopt en er weer een dijk van een wedstrijd/triathlonweekend van hebben gemaakt, met een gigantisch deelnemersveld, verdeeld over drie dagen. Een jong uitvoerend organisatieteam, met een degelijk bestuur zorgen jaarlijks voor een groei in deelnemersaantallen en een hele gedegen wedstrijd. Niets te na van al die voorgangers in de uitvoering en in de verschillende bestuursfuncties, voor hen ook diep respect! Zij immers hadden de huidige triathlonhype niet.

Nog 1 x Almere, nog 1 x opladen; het kost me geen enkele moeite. De voorbereidingen zijn inmiddels in volle gang, de eetkamertafel is al een no-go-zone voor de rest van het gezin. Ik zal er intens van genieten, zoals ik dat al die jaren heb gedaan, alleen nu anders. #Zinaan  is een kreet die ik regelmatig bezig op social media, dat geldt ook voor de editie 2018. Maar het zal anders zijn!

Ik ben een gevoelsmens, een emo-type, een mensen-mens, een jankerd. Zij die me wat beter kennen weten dat. Natuurlijk zal ik bij mijn laatste keer Almere mensen missen; om verschillende redenen zijn er voor mij dierbare mensen niet (meer) bij. Hen draag ik in gedachten een heel Almere-weekend met me mee. Ik weet zeker dat er momenten zullen zijn dat ik “breek”, spijt krijg van mijn besluit en me even terugtrek in mijn “parc-fumé”.  Ook weet ik dat er vrienden zijn, die deze hele speciale laatste Almere-dagen dicht om me heen zijn en me zullen opvangen.

Al die bijzondere momenten van de afgelopen 24 jaar  en de komende editie zullen de revue gedurende de komende Almere-dagen passeren. Ik dank een ieder; atleet, bestuurder, vrijwilliger, organisator, publiek, jury en vrienden voor een heel bijzondere wedstrijd, ergens in de Flevopolder, waar ik op mijn manier getracht heb mijn steentje aan bij te dragen.

Triathlonspeaker ben ik en zal ik blijven voor heel veel wedstrijden, maar volgend jaar beleef ik Almere als toeschouwer! Mijn besluit staat vast: 25 x Almere is gewoon een mooi moment om te stoppen!!!!!