FAQ aan Ruud de Haan, the Voice of Almere

Almere 2018 is in vele opzichten een bijzondere editie. Dat geldt voor vrijwel elke deelnemende triatleet, het geldt ook voor één man die ze graag allemaal binnenpraat: speaker Ruud de Haan. Middenin zijn voorbereiding storen we hem met tien vragen over Almere, waar hij na 25 edities afscheid van de spreekijzer gaat nemen. Zet jullie schrap, want we nemen een kijkje in de ziel van Ruud.

1.Beste Ruud, er is natuurlijk die ene allesomvattende vraag. Je zit nog middenin de triathlonwereld, slaat geen wedstrijd op livestream over, speakert wekelijks wel een grote of kleine wedstrijd. Waarom dan toch dat verrassende besluit om de 25^e Almere als je laatste te beschouwen?

Als er een moment is om te stoppen, is het op een hoogtepunt of een speciaal moment. Door omstandigheden is mijn laatste keer Almere geen ultiem hoogtepunt, want dan zou ik naast Wim van den Broek staan. Natuurlijk is Almere een van de meest belangrijke wedstrijden voor mij; de oudste triathlon van Europa met een enorme historie. Dat ik daar al bijna 25 jaar een kleine bijdrage aan mag leveren, daar ben ik trots op. Zo’n besluit neem je niet van de een op de andere dag, mensen die me kennen weten dat triathlon een heel belangrijk deel van mijn leven is. Heel stiekem hadden Wim en ik besloten dat zijn 30e en mijn 25e keer Almere HET moment zou zijn om te stoppen. Door omstandigheden is dat niet zo. Ergens moet er toch een einde komen aan dat geneuzel van ons bij bepaalde wedstrijden! We hebben NK’s, EK’s en WK’s aan elkaar gepraat. In mijn optiek is het tijd voor vernieuwing! Wie dat moet gaan doen, daar ga ik gelukkig niet over. Arjan en Tije doen een geweldige job. Wel was de laatste jaren te merken dat er een verschil van opvatting tussen de manier van benaderen van een wedstrijd als Almere van ons,  de oude garde, en die van het organiserende team. We hebben in de laatste jaren een aantal buitenlandse speakers bij ons gehad. In mijn optiek niet de “optimale keuze”. Zij doen hun ding, maar “voelen een wedstrijd als Almere niet aan”. De beleving die wij ervaren, gedurende een editie Almere is anders.  Wij willen atleten die finishen eren en allen benoemen, dat is waar wij voor staan. In mijn optiek hadden onze buitenlandse collega’s slechts oog voor de Pro’s en begrepen niet wat een historische finish in Almere voor een triatleet betekent, op welk niveau dan ook. Ook dat zal wel met mijn beleving en leeftijd te maken hebben, maar zo steek ik nu eenmaal in elkaar. Diep respect voor zoals ik ze vaak benoem als “jonge honden”, zij hebben immers Almere uit een diep dal getrokken, laat dat duidelijk zijn, maar de meerwaarde van een buitenlandse “topspeaker” in Almere heb ik nooit begrepen. Iemand die voor de 18e keer kwam finishen, daar hebben ze nog nooit van gehoord.

2.Bij afscheid hoort terugblikken. Neem ons mee terug in de tijd, naar 1994, Ruud de Haan uit Middelharnis maakt zijn debuut aan de microfoon bij de Holland Triathlon. Hoe was dat?

Als ik daar nog aan terug denk, breekt het angstzweet me weer uit. Ooit begonnen bij de triathlon van Spijkenisse en al jaren aanwezig als radio verslaggever in Almere voor Radio Rijnmond of Radio Flakkee. Altijd wel dicht op het vuur, maar niet als speaker. Onwenning, vreselijk zenuwachtig, mijn plek binnen de organisatie niet kennende. Weken en dagen van voorbereiden. Nachten van slapeloosheid, je wilt het goed doen. “Afkijken” bij Wim, feedback vragen en krijgen en ervaren hoe andere speakers zo’race aanpakken. In de beginjaren heb ik vreselijk veel geleerd van Wim en Allard, die er af en toe ook nog bij was.

3.Welke van de 24 Holland Triathlon/Challenge Almere-Amsterdam zal je het meest bijblijven. De editie dus, waar je over twintig jaar met je kleinkinderen nog over praat.

Ik vrees voor dat mijn kleindochter van alle edities wel verhalen gaat krijgen. Iedere editie heeft bijzonderheden gehad. De eerste was bijzonder, EK’s en WK’s waren bijzonder, maar eigenlijk heeft iedere editie wel zijn bijzonderheden. De jaren dat mijn broer Richard finishte, ook bijzonder, altijd even ons moment. Speciale vrienden en vriendinnen over de meet begeleiden, mensen die je na aan het hart liggen, ieder jaar zijn het er wel een aantal. Voor hen en voor mij hele speciale momenten. Zij weten dat, ik weet dat en de goede observanten hebben het ook allemaal gezien.
Nee, het is voor mij onmogelijk een editie aan te wijzen die heel speciaal is. Dat zijn ze allemaal.
Ook de 25^e zal heel speciaal worden, misschien wel degene waar ik het meest met Vera over zal praten.

4.De triathlonwereld kent je ook als een man, die met brokken in de keel en kippenvel zich door een wedstrijd heen slaat. Emo-mens de Haan, vertel ons wat je moeilijkste moment in 25 jaar Almere is geweest?

Één editie stond ooit ook al eens in het teken van een afscheid van mij. Door een verandering in mijn maatschappelijke positie was er geen tijd meer voor mijn hobby als speaker. In het winterseizoen veranderde dat 100% en het jaar er na stond ik gewoon weer in Almere. Wat ik me daar nog helder op het netvlies heb staan, is het moment van de finish van de laatste atleet; de klus was geklaard en ik heb toen samen met Wim een stil plekje opgezocht en samen “zongen we een deuntje”. Ik vrees dat zo’n moment ook dit jaar komt. Alleen dan anders.

5.Snel over naar iets vrolijks, want volgens mij wordt er in zo’n weekendje Flevopolder ook ontzettend veel gelachen. Dus ja, kom maar op met die hilarische anekdotes van toen?

Ik kan me nog een jaar herinneren, toen nog in Almere Haven, dat Wim en ik op vrijdag een biertje gingen drinken om zaken voor de volgende dag door te spreken. We kwamen terecht in Het Lieverdje en hebben heel veel zaken doorgesproken. Op een gegeven moment zijn we naar onze tent aan de jachthaven gegaan. Daar aangekomen bleken de atleten al aan het ontbijt te zitten, ons overleg was iets uitgelopen. We hebben vlug gedoucht en zijn maar aan de klus begonnen.
Ook hebben we Sofie Goos al eens uit haar broodnodige slaap gehouden, de nacht voor de wedstrijd. Alles is later uitgesproken, sindsdien zijn we buurman en buurvrouw en hebben er al heel wat om gelachen.
Een ander verhaal is dat we (Wim en ik) enorme lol konden hebben in het gebruiken van een bepaald woord of een bepaalde naam (die we terplekke verzonnen). Dat kwam dan een hele dag voorbij, zonder dat iemand maar ook welke vraag dan ook hierover stelde. Zo hebben we al eens een Rus de gehele dag in de kopgroep gehad, de zaak “netjes” afgeleverd, een “leutige” editie meegemaakt, ieder jaar hadden we wel iets.
Legendarisch zijn de after-partys met Gerrit Schellens, waar die man de energie vandaan haalde om na zijn wedstrijd mee te feesten met ons, tot vroeg in de morgen.
De “oude camping’’, met zijn tweeen in een mini-tentje. De sfeer in de kantine aldaar voor en na de wedstrijd, het was bijzonder.
Er komt ooit een digitaal boek, met al die anekdotes van de 25 keer Almere, daar zal ik ze allemaal in optekenen.

6.Persoonlijke voorkeuren mag een speaker eigenlijk nooit hardop uitspreken. Misschien wel over triatleten, die inmiddels gestopt zijn. Deel met ons je meest favoriete triatleten, waar je stem soms van oversloeg?

Katinka, Yvonne, Richard, Marco, Frank, Angela, Amanda, Chris, Jan, Irma, Sonja, Els, Dirk, Ruud, Rens, Alibert, Henk, Wim, Roely, Jessica, Erik, Gerrit, Anne, Trijnie, Jos,  ……………………zo kan ik nog 148 of meer namen toevoegen. Bij iedere naam is een verhaal en die koester ik.
Ik zal altijd proberen tijdens de wedstrijd neutraal te zijn, maar als het moment van de finish daar is van die speciale mensen, slaat mijn stem wel eens over. Een blik van herkenning, een knipoog, een duim tijdens de wedstrijd, het stimuleert hen en ik kan laten blijken hoe veel respect ik voor hen heb. De finish is dan het ultieme moment, waar ik hen mag begeleiden.
En ja, al heel veel jaren heb ik een hele speciale band met Yvonne van Vlerken, maar dat is alom bekend. Wij zijn vriendjes! Delen veel met elkaar, ook prive. Ook Gerrit Schellens is een goede vriend. Maar die vriendschap zal ik nooit in een wedstrijdverslag een boventoon laten spelen, atleten bevoordelen in mijn informatie naar hen toe als speaker ten opzichte van de andere atleten dat kan niet. Ik probeer het als speaker “clean” te houden, maar bij een finish, tja, dan kan ik het niet altijd (of eigenlijk nooit ? ) verbloemen.

7.We lezen vaak op je Facebook in de aanloop naar een triathlonwedstrijd dat de voorbereidingen gestart zijn. Bij Almere vaak geïllustreerd met een foto van je bureau bezaaid met papieren. Kun je een tipje van de sluier oplichten hoe je daarbij te werk gaat?

Al 28 jaar verzamel ik alles wat betreft triathlonuitslagen en weetjes, stop dat allemaal in een p.c. Voor iedere wedstrijd, groot of klein, zit ik uren achter die p.c. en laat van al die weetjes bergen met papier uit een printer rollen. Die heb ik bij me als back-up. Van al die papieren weetjes gebruik ik nog geen 10 %, maar t is mijn back-up, mijn zekerheid. Iedere wedstrijd opnieuw realiseer ik me dat ik slechts een heel klein deel van die papieren info gebruik; t zit in mijn hoofd en kan er uit putten op het moment dat het nodig is. Maar toch, ik bezig het principe van de 3 V’s; voorbereiden, voorbereiden en voorbereiden.

8.Je hebt in de loop der jaren veel vriendschappen met Almeerders opgebouwd. Als je de stad, het evenement en haar inwoners zou moeten typeren, wat zeg je dan? Nooit verhuisplannen gehad?

Nee, absoluut nooit het idee gehad om te verhuizen. Ik wil niemand tegen de schenen schoppen, maar ik woon en werk heerlijk op Goeree Overflakkee, midden in The Byble Belt. Eigenlijk is Almere voor mij een stad , gekoppeld aan triathlon en vrienden, maar heb helemaal niets met die stad.

9.In de speakerwereld gaat het dit jaar wel eens over ‘de oude garde’ en ‘de nieuwe lichting’. Heb je tips voor de mensen, die ervan dromen om ooit op jouw plekje te staan bij een wedstrijd als Almere?

Ik ben altijd mezelf gebleven, een emo-kerel die gek is van triathlon. Het is geen spel, het is echt wat ik doe, laat zien en beleef. Mijn internationale ervaring als speaker heeft me geleerd dat het voor sommige speakers een “kunstje” is, kunnen geweldig kletsen over de Pro-atleten om vervolgens bij al die andere finishers de naam en het land af te lezen van het startnummer van de atleten. Ik kan mij daar mateloos aan storen. Waarschijnlijk omdat ik al 28 jaar die microfoon in mijn handen heb, ken ik heel veel achtergrondverhalen en wil die ook delen met het publiek. Niet alleen de toppers zijn belangrijk, ook al die andere atleten achter hen verdienen de aandacht. Ik heb echt niet de wijsheid in pacht, waar het gaat om het vocaal begeleiden van triathlons! Net als Kees Maas en Wim van den Broek leef ik voor wat ik doe; het vocaal begeleiden van atleten tijdens hun wedstrijd en hen de gepaste eer geven aan de finish.
Mijn tip aan de nieuwe lichting is om hetzelfde te doen; wees jezelf, durf je kwetsbaar op te stellen en emoties horen daar wat mij betreft bij. Wees echt geintresseerd in de atleet en laat dat ook blijken. Daarnaast is voorbereiden heel belangrijk; niemand zit te wachten op een speaker die een telefoonboek voorleest!

10.Tot slot: wat verwacht je van met name de zaterdag als de Challenge-gangers in ’t Weerwater, door de polder en in het stadion aan je neus voorbij trekken? Wat voor dag wordt het voor jou en weet je al wat je ten afscheid gaat zeggen?

Ik ga helemaal niets zeggen ten afscheid, ik ga tenslotte nog jaren door als speaker bij heel veel andere wedstrijden. Het wordt een bijzondere dag, met name voor al die finishers, daar sta ik tenslotte voor; hun prestatie eren, omlijst met mijn woorden en die van de collega-speakers. En wat die dag met mij doet; het zal een rollercoaster van emoties worden. 25 x keer Almere, ’t is mooi geweest en daar ben ik donders trots op. Af en toe zal ik even moeten wegduiken, drie dozen zakdoeken zitten inmiddels in mijn tas. Maar ook in mijn 25^e keer Almere gaat het niet om mij, maar om de atleten! Dat is waar ik voor sta.

Dankbaar aan de organisatie Almere , dat ik mijn aandeel 25 x heb mogen leveren.
Dankbaar aan al die bijzondere momenten, die ik met de finishers heb mogen beleven.
Dankbaar aan de vriendschappen die in en rondom Almere zijn ontstaan.

Het wordt een bijzondere dag, waar ik me al maanden op voorbereid en me niet op kan voorbereiden!