Alles over de ITU Grand Final aan de Gold Coast; 024 Nijmegen, Wommels, Zutphen – WTJ 913
ZONDAG – Dé sportprestatie van het weekend komt uit een van onze drie sporten: de marathon. Wat de Keniaan Eliud Kipchoge liet zien in Berlijn was fenomenaal. De 33-jarige Olympisch kampioen verpulverde het wereldrecord van zijn landgenoot Dennis Kimetto en bracht het op 2.01.39. Het is maar goed dat er in Kenia niet zo heel veel aan zwemmen en fietsen wordt gedaan. In het kielzog van Eliud leverde ook debetant Bart van Nunen uit Hellevoetsluis een wereldtijd af: 2.13.09 uur en dat voor een 22-jarige atleet!
Ashleigh voor eigen publiek
Realistisch als we zijn zullen de maandag sportkranten daar prominent mee uitpakken en iets minder met het WK triathlon in Gold Coast, Australië. Dat ‘gold’ ging naar Vicky Holland en Mario Mola. De Spanjaard was daarmee voor de derde keer op rij de beste. Voor Vicky was alles nieuw. Overeenkomst tussen beide kampioenen is dat ze in de ITU Grand Final beiden tweede werden. Ashleigh Gentle schitterde voor eigen publiek en spurtte Vicky eruit, Vincent Luis is de Grand Final-specialist. Na Rotterdam vorig jaar nu opnieuw de finale-winnaar. Het leverde de Fransman een dikverdiende zilveren medaille op. Het brons ging – na wat rekenwerk – toch nog naar de Australiër Jacob Birtwhistle. Van de race maakten we updates. Hier nog wat opvallende zaken.
Maya haalt het beste eruit
Maya Kingma zwom niet buitengewoon sterk, het leek eerder of ze bij Rachel Klamer bleef hangen om haar te steunen voor een top 5-klassering. Toen Rachel ook op de fiets niet lekker draaide en moest lossen kon Maya meer voor eigen kans gaan. Ze kwam regelmatig op kop te fietsen en hoewel bij het lopen nog gepasseerd door Rachel mocht ze met haar 28e plaats zeer content zijn. We vragen niet alle Nederlandse triatleten om reacties maar Maya is altijd wel trouw in haar contact met Trikipedia (zoals alle atleten trouwens, maar soms zijn het ook ‘off-the-record’ verhalen). Anyway, Maya verbaasde zichzelf. ,,Ik baalde van het zwemmen, maar dat kwam redelijk snel goed. Het is uiteindelijk gewoon gaan en er het beste uithalen. Het fietsen was zwaar door het aanzetten na de bochten. Steeds belangrijker was het alert te blijven en voorin te zitten. Ik merkte niet dat de groep steeds wat uitgedund werd en had geen idee hoe groot de verschillen waren. Ik probeerde me goed te positioneren, vandaar af en toe op kop, en me klaar te maken voor het lopen. Door mijn eigen ritme te pakken ging dat ook best goed. Ik had geen idee hoe hard ik ging, of ik het vol kon houden en hoe goed het was. Van achteren haalden een paar vrouwen waaronder Rachel me nog in, maar ik kon er ook nog drie van onze kopgroep inhalen. Zonder klachten kunnen lopen, daar ben ik ontzettend blij mee.’’ Maya eindigde in de WK-ranking als 39e, Kirsten Nuyes ontbrak in de finale maar staat in de eindstand 47e.
Rachel niet meer de vorm van Abu Dhabi
Rachel worstelde bij het fietsen. Toen ze daar op achterstand mee klaar was, kon ze maar één ding doen: de schade zo veel mogelijk beperken. ,,Waar het seizoen zo grandioos opende, eindigt het nu in mineur’’ zei Rachel, die nog geen verklaring heeft voor haar teleurstellende 24e plaats en daarmee vrije val in het WK. Tiende is haar deel, waar het eigenlijk top vijf had moeten worden. Ook dat is topsport. Het loopnummer was als vanouds goed, maar kwam te laat.
Het zwemonderdeel bij de mannen was door de stevig wind zo mogelijk nog zwaarder. Richard Murray en Marco van der Stel kwamen er al niet lekker uit, Jorik van Egdom leek de schade te beperken, maar verloor toch ook nog een dikke minuut op Vincent Luis en Richard Varga. En voor Alistair Brownlee was het toen al over en uit. In het gedrang bij de tweede boei, moest hij wel uitwijken naar links. Daarmee sneed hij het parcours af. Diskwalificatie van de Olympisch kampioen volgde. Ali stond net als Jorik uiterst links op het startponton en dat was duidelijk geen goede invalshoek voor het verdere verloop van het zwemmen.
Aanmoedigingsprijs voor Marten
Marten van Riel verdient de prijs voor de meest strijdlustige deelnemer. Ten aanval met acht man, na een slippertje van Vincent Luis lange tijd solo vooruit en tenslotte nogmaals met Kristian Blummenfelt voorop. Geen loon naar werken want in de laatste fietsronde moest Marten zijn ketting er nog opnieuw opleggen. Achter de Noor kwam hij net voor het peleton nog als tweede de wisselzone in. En dan nog negende worden! Schitterend optreden van de Belg.
Waar Richard berekenend naar voren trapte en op het juiste moment aansloot bij het voorste peleton van 26 man, moest Marco veel krachten aanboren om die achtervolging tot een succes te maken. Als laatste wisselde hij en daarmee ontbrak ook het vertrouwen in een grootse 10 kilometer. Langzaam zakte hij terug: van 31e, naar 35e, naar 39e en uiteindelijk 44e positie. In de WK stand zou Marco 41e eindigen. Nog altijd bij de beste 50 van de wereld en dus blijft de focus op Tokyo liggen. Je hoopt altijd op meer, maar zo’n Grand Final kan alle kanten uit.
Dat het voor Jorik geen makkelijk WK avontuur zou worden, was op voorhand bekend. Even leek het of de Veenendaler nog een aardig groepje gevonden had en liepen de tijdverschillen niet op. Tot hij na drie rondes fietsen alleen kwam te rijden en het verschil snel richting drie minuten groeide. Jammer natuurlijk, maar eigenlijk valt Jorik niets te verwijten. We komen daar later nog wel op terug.
Achtste Spaanse wereldkampioen
Met Mario Mola heeft Spanje de achtste wereldtitel te pakken. Vijf keer Javier Gomez, drie keer Super Mario. ITU-president Marisol Casado beleeft veel plezier aan haar landgenoten. Vincent Luis nadert de Spanjaard wel en de niet-insiders op mijn redactie redeneerden dat hij toch de echte wereldkampioen was. Waarop ik antwoordde dat Dylan Groenewegen met een sprintzege op dde Champs Elysées toch ook geen Tour de France-winnaar is. Jacob Birtwhistle knokte voor wat hij waard was om in elk geval Richard Murray nog van het WK-podium te houden. Dat lukte. Anders had in Beuningen alsnog de vlag uitgehangen kunnen worden.
Viva Vicky Hollandia
Vicky Holland greep haar eerste wereldtitel, zodat Holland toch een beetje feest kon vieren. In het jaar waarin Flora Duffy door blessures gekweld werd, lag de race om de wereldtitel tamelijk open. Dat Ashleigh Gentle de race won, was voor het Australische publiek mooi. Dat de verschillen klein waren bleek wel nadat Katie Zaferes als derde over de streep kwam, maar met Vicky voor zich toch de titel aan de Britse moest laten. De WK eindstand was daarmee GB-USA-GB, want Georgia Taylor-Brown verdedigde haar bronzen positie met verve. Het waren de tiende World Triathlon Series. Volgend jaar eindigt het reizend toptriathlon circus iets dichterbij: Lausanne, Zwitserland.
Van de zeven wereldtitels vorig jaar in Rotterdam houden we er eentje over. Het thuisvoordeel is daar geen onbelangrijke factor in, getuige de Australische medaille-oogst nu in Gold Coast. Mooi bruggetje naar de medaillespiegel van dit WK.
1.Australië 22-26-26
2.USA 16-9-15
3.GB 13-14-7
4.Nieuw-Zeeland 5-12-12
5.Spanje 3-1-1
6.Frankrijk 2-4-1
7.Canada 2-3-0
8.Italië 2-0-1
Mexico 2-0-1
10.Rusland 2-0-0
Tahiti 2-0-0
12.Nederland 1-1-0
13.Hongarije 1-0-1
14.Oostenrijk 1-0-0
15.Duitsland 0-2-2
Japan 0-2-2
17.België 0-0-1
Ierland 0-0-1
Luxemburg 0-0-1
Als we onze para’s Jetze en Geert toch niet hadden
Die twee medailles danken we wederom aan onze oersterke paratriatleten Jetze Plat en Geert Schipper. De laatst reist meteen door naar Hawaii voor zijn debuut. Hij was content met zijn race. Jetze vond het ‘rommelig en met incidenten’ verlopen, maar veroverde toch voor het derde jaar (2x Rotterdam en nu Gold Coast) de wereldtitel. Grandioos natuurlijk. Gejuich in Oud Gastel waar de race live werd gevolgd bij onder meer het bedrijf Hollister, sponsor van Jetze. De twee waren in juni ook al de beste van alle triatleten in dat dorp. Dichtbij de medailles zaten ook Maurits Morsink in de PTS2-categorie (5e) en Margret Ijdema rolstoelklasse (5e). Bij de visueel gehandicapte triatleten leverde het duo Daniël Knegt en guide Koen de Leeuw hun beste WK ooit af: zevende. Bij de junioren twee uiteenlopende reacties. Quinty Schoens kon niet anders dan jubelen om haar fantastische negende plaats in haar laatste seizoen als juniore. In Rotterdam exact een jaar eerder stond de Limburgse nog op een 32e plaats. Niek Heldoorn was na afloop wel teleurgesteld over zijn veertigste plek, al was het dan drie plaatsen beter dan vorig jaar in Rotterdam.
Bart is beste agegrouper
Van de agegroupers was Bart Hollemans (M45) op een achtste plaats de beste Nederlander. Vrijwel alle agegroupers waren expats. Cor Story woont al jaren in Nieuw-Zeeland, hij was 25e M60. Jordan Janszen (Sydney) deed de dubbel WK sprint/WK OD. Op de laatste was ie 30e M20. Wat verder achterin finishten Ellen Meelkop (Brisbane) 67e F35, Jos Wezenberg (Pottsville) 69e M35 en Mike Bruggeman (in Shanghai) 80e M45. Sandra Postma-Hagen, moeder van Renze finishte als Arubaanse 52e bij de F50.
Teamcompetities zitten er voor 2018 weer op
Tot zover de berichtgeving over het WK. Er gebeurde nog veel meer dit weekeinde. Duizend triatleten bijeen op de 024 Nijmegen. Een bijna Super Sunday, want de Eredivisie was al klaar. Een lange reeks uitslagen daarvan nog te gaan. We pikken er alvast twee opvallende prestaties uit. Zoals die van de vrouwen van Wensink-Benro/TTvW Hof van Twente. Zij wonnen de 2e divisie Noord. Maar omdat ze alle vijf de wedstrijden gewonnen hebben maken de meiden een reuzensprong oftewel superpromotie van de 2e naar de Eredivisie. Euforie dus in het team van (zondag) Sarah-Lynn Reuver, Anne Oltvoort, Kimberley Kranenberg en Riande van Weezep. Dat gebeurde nog een keer maar dan op een wat lager niveau met TC Maastricht. De mannen schuiven van de 3e naar de 1e divisie dankzij een foutloze reeks wedstrijden. Hier ging het om Florian Henning, Bob Glaudemans, Filippo Colucci (familie van Reinaldo?) en Roel Bogaarts.
Triteam Groningen en TVS’90 winnen de ‘Grand Final’ 1e Divisie
Complimenten voorts aan dagwinnaars 1e Divisie Rutger Duursma en juniore Kim van ’t Verlaat die hun clubs meetrokken naar de dagzege. Rutger bij Triteam Groningen en Kim bij TVS’90. Winnen in je uppie doet niemand in Teamcompetities, het is meer voor de statistieken. Huldigingen individueel zijn ook nooit aan de orde in deze. Het is nog te veel om alles al mee te nemen, maar dat er op het scherpst van de snede gesport werd aan de Spiegelwaal is wel duidelijk. Wel een enorm terrein trouwens, waardoor het knusse karakter ietwat verdwijnt. Tegelijkertijd is de Teamcompetitie vooral een kwestie van doen, samen doen. Het enthousiasme is onverminderd groot onder de 260 (!) teams die dit jaar allerlei formats voor de kiezen kregen. Ook zondag weer toen er twee mini-triathlons achter elkaar moesten worden afgelegd. De dubbel supersprint dus. Toch zal verdere groei volgend jaar nog uitblijven. Bij de mannen dus tot en met 4e Divisie, de vrouwen tot en met 2e Divisie. Zo blijft het behapbaar. Morgen meer over 024 Nijmegen. En ook over de andere twee triathlons dit weekend. Zaterdag Wommels gewonnen door Jort van Zutphen en Theresia Offringa, zondag Zutphen met winst voor Eddy Lamers en Hanneke Boon. Tot slot alvast felicitaties aan Marijke Zeekant, winnares F60 van de 70.3 Ironman Nice. Een goede generale voor het WK 70.3 Ironman volgend jaar aan dezelfde Côte d’Azur.
