Karla Schipper; het seizoen zit er op

Ze won de Frysman, deed mee aan het WK 70.3 in Zuid Afrika en onlangs trotseerde ze de kwallen tijdens IM Italie; Karla Schipper uit Groningen.

Met Karla kijken we eens terug naar het afgelopen seizoen.

Vroeg in het seizoen was daar de winst in de Frysman (11:02:44) in haar derde hele triathlon. Eerder finishte Karla in Maastricht 2016 11:31:25 en Hamburg 2017 P.R. 10:39:23). In de aanloop naar deze wedstrijden moesten andere wedstrijden worden afgezegd, vanwege een knieblessure . Voor het zwemmen en het fietsen was er vertrouwen, maar die “zere knie”, hoe zou die zich houden, dat was de vraag vooraf. Het doel; een p.r. onder de 10:30 was bijgesteld. Het zwemmen was prima, het fietsen onder de zware omstandig ook, maar die marathon. Op een “brakke knie” een marathon afleggen? Het ging boven verwachting en de winst op de hele van de Frysman was een feit . Volgens Karla HET moment van haar triathlon carrière, alhoewel ze het een moeilijke keuze vond .

Daarna volgde haar tweede deelname aan een WK 70.3 (Mooloolaba 2016) in Zuid Afrika. De ervaringen van Karla; zwemmen in de buurt van hamerhaaien, goed dat ik dat achteraf pas hoorde. “Strippers”na het zwemmen; doorlopen, het levert geen tijdwinst. Zuidafrikanen kunnen geen hoogtemeters bepalen en ook een halve marathon is een eind. Haar eindtijd 5:26:29 en een verbetering ten opzichte van het WK 2016. De knie gaf geen problemen, dus tevreden!

De tweede hele triathlon van dit jaar is de volgende klus; doel een p.r. en ergens in het achterhoofd speelt Kona mee; IM  Italie – Emilia Romagna!
“In de dagen voorafgaand aan de wedstrijd wordt duidelijk dat het een hele zware zal gaan worden door de enorme hitte. Bijkomend probleem de aanwezige kwallen in het water. De agegroep atleten mogen starten in een wetsuit, als bescherming tegen de kwallen. Als 13e kom ik uit het water, de fiets op, de eerste ronde fietsen gaat prima en ik kom als 6e in mijn agegroep door (alhoewel ik zelf top 3 in gedachte had). Het is wat meer gaan waaien, een warm windje. Ik blijf het (te) warm houden, probeer zo veel mogelijk te koelen en probeer weg te blijven van de groepen stayeraars, waardoor ik af en toe harder ga dan ik wil om er voor te blijven of langzamer ga om er bij weg te komen. Dat laatste wordt vaker mijn keuze, omdat ik voel dat ik te warm ben. Er komt nog een keer die klim en ik moet nog een marathon…
In 5.28 kom ik van de fiets af (6e plek, 5e fietstijd).
Ik lig dan een minuutje voor op mijn pr. van Hamburg (10.38 eindtijd) en hoop dat het inhouden op de fiets heeft geholpen. Maar ik twijfel…
Ik voel meteen al dat het lopen drama is. Mijn lijf en hoofd zijn te warm. De eerste km gaat al in 6.15 of zo. Niet volgens plan.. Ik moet meer koelen, zo kan ik niet rennen. Bij de eerste waterpost wandel ik. Nog nooit gedaan… Ik baal. Ook het gaan rennen na wandelen doet steeds meer pijn in de benen, waardoor ik er klaar mee ben. Ben hier gekomen om te rennen! Het tempo blijft laag, maar de laatste 14 km gaan in ieder geval rennend. Mijn 4e en laatste rondje van ruim 10km was zeker de beste. Een afwisseling van frustratie, afzien en af en toe genieten, dat was deze marathon voor mij.
De finish in de schemer was prachtig. Maar 4.38 op de marathon… Ruim 40 minuten uur verloren, minstens. Ondanks dat is een finishtijd van 11.23:52 nog niet eens zo beroerd (14e).

Inmiddels is Karla deze week geopereerd aan haar onwillige knie en wordt er stiekem al gekeken naar het volgende seizoen. Onder de 10:30 is een doel, wat blijft staan en mogelijk moet zijn. Maar waar en wanneer blijft nog even de vraag.

Wij wensen Karla een goed herstel toe.