Met trots presenteren wij weer: de 30 plus 1 Nederlandse Hawaii-gangers! – WTJ 934
DONDERDAG – Bijtijds beginnen we dit jaar met wat een traditie geworden is namelijk de paspoortjes van de Nederlandse deelnemers op Kona. Trikipedia is een site, waar niet alleen naar de toppers uit onze sport wordt gekeken. Hoewel een deelnemer, die Hawaii haalt überhaupt al tot een topper gerekend mag worden. De paspoortjes hebben we sinds 2015 jaarlijks in de aanloop naar Hawaii op onze site geplaatst. Eerst op de oude, maar die zijn overgeheveld naar Trikipedia. Vanaf vandaag komen er tot volgende week zaterdag weer dertig bij. In zes afleveringen WTJ presenteren we in alfabetische volgorde steeds vijf Nederlandse deelnemers. Tussendoor verschijnen ook de ‘normale’ WTJ’s natuurlijk.
Vandaag de eerste vijf. Van een 66-jarige Limburgse nurse uit de States tot twee topjuristen en een vrij onbekende Frans-Nederlandse. Veel plezier!
Michel Besseling (M40) 1974, Amersfoort; 4e deelname
Eigenlijk is Michel Besseling niet zo van de massa-evenementen. Veel liever verkiest de triatleet van AV Amersfoort de zwaardere wedstrijden. Toen ie bijvoorbeeld vier jaar terug een tikkie ontevreden van Hawaii terugkeerde, leek hem de Hel van Kasterlee wel een aardige uitlaatklep. Michel deed twee keer Embrun en toen er zwaardere Franse triathlons op het menu verschenen, ging hij daarheen. De telg uit een Amersfoorts familiebedrijf in transport en koeriersdiensten werd onder meer vierde in de Altriman (2015) en de Alpsman (2016). Toch was Michel al drie keer eerder op Hawaii, steeds dankzij het Europees kampioenschap in Frankfurt met tijden rond de 9,5 uur. Op Hawaii poogde hij drie keer onder de tien uur te gaan. Het wilde nog niet lukken. In 2010 10.08, in 2011 10.13.18 en in 2014 exact tien seconden sneller: 10.13.08 uur. In Maastricht werd Michel achter Peter Res (geen slot genomen) niet alleen tweede op het NK, hij kwalificeerde zich voor de vierde maal en is daarmee de op één na meest ervaren onder de 30 Nederlanders. Vergeten we ook zijn vierde plaats op de Frysman vorig jaar niet in een persoonlijke besttijd van 9.23.10 uur. Michel gaat voor zijn 18e hele.
Margareth van den Boogert (F50) 1967, Seillans (Fra); 1e deelname
Vorig jaar woonden liefst zeven van de 36 voor Nederland uitkomende triatleten buiten de landsgrenzen. Dit jaar, met zes triatleten minder, is de ‘buitenlandse’ inbreng met acht triatleten nog groter. De eerste in dat rijtje is de sinds jaar en dag in Frankrijk woonachtige Margareth van den Boogert. Heel veel weten we niet van de soms voor Frankrijk, dan weer voor Nederland uitkomende atlete. In de Franse atletiekuitslagen komen we Margareth al vanaf 2004 tegen. Ze loopt dan wedstrijden aan de Côte d’Azur voor haar vereniging Amadeus Athletics Association. Margareth is werkzaam in toeristische sector in het hotelwezen. Ze debuteert op de marathon in Parijs 2006 met een tijd van 3.38 uur. Elk jaar pakt ze wel een marathon mee, haar beste tijd wordt 3.16 in de marathon Maritimes-Alpes van Nice. Eén keer komt ze naar Nederland om de Rotterdam marathon te lopen. Dat was in 2013 als ze zevende F45 wordt in 3.19 uur. In Annecy debuteert ze in 2014 op een halve triathlon. Hoewel geen begenadigd zwemmer en fietser, maakt ze veel goed met lopen. Haar debuut op de Ironman is in Vichy 2016. Tot haar eigen verrassing wordt ze vierde F45 in 11.39 uur. Een jaar later staat ze er opnieuw, nu bij de F50. Ze wint in 11.31.40 en het Hawaii-ticket is ruim een jaar voor dato binnen. Het wordt haar derde hele.
Jan Blokland (M55) 31-1-1963, Alkmaar; 3e deelname
Meestal lopen we Jan Blokland mis bij het zwemonderdeel. Een noodzakelijk kwaad, waar de Noord-Hollander zich nog niet laat zien. Dat gebeurt pas bij het fietsen, als fietsbeest Landblok met zijn ‘Argon 18’ komt opzetten. Afrondend met uitstkende marathons is Jan op de hele niet uit de top drie van zijn leeftijdsgroep weg te slaan. De grote vraag is: kan hij wereldkampioen M55 worden? De verwachtingen zijn iets getemperd door een knieblessure, die vier weken terug kwam opzetten. In overleg met zijn coach Frank Heldoorn werd een creatief trainingschema opgesteld. Op Kona, waar hij inmiddels is geland, wachten nog wat lichte looptrainigen. De broers Arie en Jan Blokland waren/zijn sinds jaar en dag een begrip in triathlonland. Al ruim een kwart eeuw beoefent Jan de sport na eerst aan judo en voetbal te hebben gedaan. Zijn eerste race was in Nijenrode. In Almere deed hij in 1992 (127e in 10.41.26) en 1995 mee. Er zit een cyclus van vijf jaar in Jans Hawaii-deelnames. In 2008 plaatste hij zich met een tweede plaats in Zürich voor zijn debuut meteen onder de 10 uur: 9.59.33. In 2013 werd hij Europees kampioen M50 in Frankrijk in een snelle 9.13 uur. Opnieuw maakte mr. drs. Jan Blokland de verre reis naar de Pacific om er zelfs derde van de wereld te worden in 9.24 uur. Jan kiest zijn heles zorgvuldig uit. Roth won ie in 2016 in 9.02.56 en een jaar later op de Ironman Barcelona ging ie nog een fractie sneller: 9.02.35. Beide wedstrijden won ie en Catalonië leverde hem vorig jaar zijn derde ticket op. Zo maakt ie steeds de lustrumedities mee: 30, 35 en 40 jaar Hawaii. Als topjurist maakt Jan deel uit van de Raad van Discipline. Toen Bram Moszkowicz levenslang geschorst werd, was meester Blokland de strenge, doch rechtvaardige voorzitter van de RvD. Ondanks zijn lange staat van dienst wordt het voor Jan pas zijn tiende hele. Selectief in zijn keuzes, maar alle tien succesvol.
Erik Doornbos (M35) 27-2-1981, Badhoevedorp; 1e deelname
De deelname en finish van Erik Doornbos op de Holland Triathlon Almere in 2007 weten weinigen zich nog te herinneren. De toenmalige Amsterdammer werd na een moeizame marathon 88e in een tijd van 10.38. Het leek een eenmalige onderneming, maar Erik begon in 2016 zijn tweede triathlonleven onder de vleugels van tri-coach Lars Karmelk. Trainingen werden aangepast en er zat meer structuur in. Tien jaar na Almere keerde hij in de Ironman Maastricht terug op de hele. Het resulteerde in een 49e plaats in 9.44.39. Te weinig voor een slot, dus volgde een nieuwe poging in de Limburgse hoofdstad dit jaar. Onder het motto ‘A dream is a goal with a good plan’ slaagde Erik nu wel in zijn opzet. Hij werd elfde totaal en tweede M35 in de mooie tijd van 9.21.14 uur, zijn pr. Verder was hij dit seizoen derde op de halve van Didam, won kort na zijn prestatie in Maastricht al doortrainende de Noordoostpolder-triathlon en was tweede in de tot RBR omgezette race in Zandvoort. Net als Jan Blokland is Erik na de Universiteit van Amsterdam in de advocatuur terecht gekomen. Hij werkt voor het advocatenkantoor Seegers & Lebouille, gespecialiseerd in faillissementsrecht. Zijn leus: opgeven is voor mij, niet alleen bij triathlon maar ook in mijn werk, geen optie! Hawaii wordt zijn vierde hele.
Alexandra Dronkers (F65) 1952, Maastricht/Benicia (USA); 1e deelname
Ook Alexandra Dronkers ondernam twee pogingen in de Ironman Maastricht om het ultieme doel Hawaii te bereiken. Anders dan de gemiddelde Nederlander moest ze daar een verre reis voor maken, wanr Alexandra woont in het Amerikaanse Benicia in de staat Californië. Maar haar wieg stond wel aan de voet van de Sint Pietersberg. Op haar 24e emigreerde Alexandra Oidtmann naar de Verenigde Staten, waar ze inmiddels veertig jaar woont. Daar studeerde ze geneeskunde aan de California State University. Nog altijd is ze als verpleegkundige verbonden aan Kaiser Permanente, een Amerikaans non-profit consortium in de gezondheidszorg. Alexandra ging op latere leeftijd sporten. In 2007 komen we haar naam voor het eerst in duursport tegen. Marathons, Endurance Runs van 50 kilometer of meer en zelfs 24-uurs lopen. Afgaande op de eindtijden is ze altijd wel zo tussen de 5 en 8 uur onderweg. Weer later kwamen triathlons op haar weg. Ze won de 70.3 Ironman van Santa Cruz in 2015 bij de F60 en deed dat dit jaar opnieuw. Haar debuut op de hele had ze voorzien in haar geboortestad in 2016. Voor RTV Maasstricht gaf Alexandra een interview in wat de Amerikanen noemen ‘pigeon dutch’. Na 14.09.06 arriveerde ze als eerste in haar leeftijdsgroep op de Markt. Het slot Hawaii nam ze niet. Een jaar later zette de ‘Ironoma’ in IM Arizona haar beste tijd neer: 14.08.16, tweede plaats. Voor Hawaii-deelname keerde ze deze zomer terug in Maastricht. Opnieuw won ze het F65-klassement in snikheet Limburg en wel in 15.26.37 uur. Dit keer verzilverde ze die zege wel met een reisje Kona. Ze is met haar 66 lentes de op één na oudste Nederlandse ooit op dit WK. Greetje Lanting was in 2012 een paar maanden ouder. Ze is wel de nestore van TeamNL met Ad Schoonderbeek op een goede tweede plaats. Alexandra doet er haar vierde hele.
