René Verheij – Het seizoen van een Triple Dutch finisher

Of het er in de toekomst ooit nog van kan komen, zullen we moeten afwachten; De Triple Dutch. Het kunstje is inmiddels 13 keer gedaan, door 12 personen.

Één van die personen is René Verheij,
Frysman                      11:20:27
Ironman Maastricht 11:41:49
Challenge Almere      10:41:10
Wij spraken met hem:

De eerste echte prikkels voor de Triple was toen ik vorig jaar aan het supporteren was in Almere. Op die dag wist ik al dat ik Almere in 2018 wilde gaan doen. Het echte plan om de Triple Dutch te gaan doen, kwam in de maanden erna. Na wat enthousiaste aanmoedigen en overleg met m’n coach, stond het plan definitief in mijn hoofd.

Begin november begonnen de trainingen en op 5 december was daar ook de inschrijving voor de Frysman. De inschrijving voor Maastricht gebeurde pas veel later.  Gedurende de winter ben ik redelijk blessurevrij kunnen blijven en heb dus flink veel geïnvesteerd in de basis, dus veel op lage hartslag getraind. Ook was ik begonnen met wekelijks Yin Yoga lessen te volgen, dit om sneller te herstellen tijdens de zware trainingsweken. Daarnaast zijn de 2 keer per week de krachttraining ook van groot belang en blijf ik dat aan iedereen aanbevelen. Eind april kwam wel het eerste twijfel moment: na de eerste fietsrit van 100+ km moest ik serieus 2 dagen van bijkomen. Gelukkig had mijn coach vertrouwen in mij en het schema. De eerste serieuze test was in Bilzen, de 111 formule. Tijdens deze wedstrijd werd het duidelijk dat ik op de goede weg was en liep bijna nog een PR op de afsluitende 10k. Vanuit België ging de reis gelijk door naar Italië om een trainingsweek af te werken. Hierna volgde nog 2 wedstrijden in de 4^de divisie van de triatlon teamcompetitie. Die 2 keer mocht ik het podium op, dus ook met de snelheid ging het de goede kant op.

 

Dan is het opeens alweer eind juni, en stond ik aan de start van de Frysman. Ik was er klaar voor en dat was te merken met het zwemmen en het fietsen, want ondanks de zware omstandigheden ging me dit erg goed af. Tot halverwege de marathon ging ook het lopen ook goed, toen sloeg een oude blessure roet in het eten en moest ik veel wandelen. Achteraf is er door de fysio geconstateerd dat ik niets kapot zou lopen, dus het verdere vervolg van de Triple Dutch kwam niet in gevaar. Tussen de Frysman en Maastricht kon ik ook gewoon rustig herstellen en weer wat trainen.

 

 

Met hetzelfde goede gevoel stond ik aan de start van Ironman Maastricht. Ook hier ging het zwemmen en fietsen erg goed, maar tijdens de marathon was het goed warm geworden en speelde de blessure al na 10k op. Deze marathon was echt een martelgang, maar ook deze gefinisht. Tijdens en na deze marathon waren er grote twijfels over het verdere vervolg, maar na 2 dagen rust was ik alweer helemaal hersteld.

 

Na een week van herstel ging ik naar Zuid Frankrijk om daar ook weer heerlijk te trainen. Dit heeft me fysiek en mentaal erg goed gedaan, want ik stond kakelvers aan de start van Almere. Na een iets wat teleurstellende zwemtijd volgde een goede fietstijd en volgde een nog betere marathon. Van de blessure geen last en niet gewandeld tijdens de marathon. Ik kon dan ook de finish tijd niet geloven: 10:41:07. Wat een ontlading en finish van de Triple Dutch 2018. Bijna een jaar stond in het teken van dit moment. Heerlijk!!

Drie weken na Almere mocht ik nog 1 keer knallen op de Bosbaan. Ook deze wedstrijd ging nog verrassend goed: 3^de in mijn serie.

Plannen voor het volgende seizoen zijn al in de maak, maar nu eerst een paar weken verplichte rust.