De race van Pleuni Hooijman – Ironman Barcelona.

Mooi om daags na de wedstrijd het verhaal te horen van een atleet. Alle emoties en vermoeienissen zijn een beetje wegge-ebt, maar het enthousiasme over de race klinkt natuurlijk door in hun verhaal.

 

 

Wij spraken  met Pleuni Hooijman (Team4Talent) , na haar 5e plaats tijdens de Ironman Barcelona. Opvallend hoe vaak Pleuni in het gesprek het woord “fijn” gebruikte. Tekenend voor de manier waarop zijn haar 4e hele triathlon beleefde.

Ik had de fijnste voorbereiding voor een wedstrijd ooit. Ik voelde dat ik aanloop naar de wedstrijd iets gespannen was en heb twee dagen vrij genomen (ik werk nog 20 uur). Heel ontspannen heb ik mijn spullen ingepakt en toegeleefd naar de wedstrijd, Andre had ook een perfecte locatie voor ons uitgekozen om te verblijven, weg van alle drukte. Ik raakte in een positieve flow; einde seizoen, we gaan er iets van maken. Ook fijn terug te zijn in Barcelona, waar ik mijn allereerste hele triathlon deed als agegroep atlete.

 

 

Voor de wedstrijd deed ik een andere voorbereiding als normaal, ben gaan inlopen en nog even een knuffel met mijn zussen, die mee waren . Relatief laat kwam ik bij het zwemparcours en zag daar de onstuimige oceaan; mensen werden gewoon terug op het strand geworpen! De laatste weken heb ik in de Gaasperplas getraind in ook nogal ruw water, dus ik maakte me er niet zo druk om. In een wilde oceaan is techniek minder belangrijk en komt het meer op kracht aan, was mijn gedachte, dus positief voor mij met mijn lange armen.

Tijdens het zwemmen lag ik “in het veld”, voor mij een nieuwe ervaring. Voor het eerst vond ik het zwemmen leuk, ondanks de lastige omstandigheden. Het waren hele hoge golven, waardoor oriënteren heel lastig was. Een boei of het strand was nauwelijks te zien. Op een gegeven moment zag ik Rahel Bellinga en heb op het laatste stuk gas gegeven. In de wissel “pakte” ik nog een dame en kort na de wissel nog één. Mijn gedachten; “dat zijn weer drie plaatsen opgeschoven”.

 

 

Het fietsen was ten opzichte van vorig jaar iets aangepast om de 3500 deelnemende atleten meer te spreiden. Van deze 3500 was de helft “first-timer”. Ik betrap me, ondanks de focus die ik moet hebben,  op de gedachte dat ik me in hen en hun emoties kan verplaatsen, immers ik deed mijn eerste hele ook hier.

Het fietsen gaf een fijn gevoel, ik bevond me al snel in een groep met mannelijke Pro-atleten. Op gepaste afstand, maar in een groep rijden geeft echt voordeel. Opnieuw dwalen mijn gedachten even af; “hoe kan dit, heb ik met zwemmen mannen Pro’s ingehaald, horen zij wel in een Pro veld, of heb ik echt goed gezwommen”.

 

 

Door de regen waren er tijdens het fietsen veel valpartijen. Ik moet scherp blijven op het gladde asfalt. Zelfs op rechte stukken komen atleten ten val. Ondanks dat ik probeer externe factoren uit te sluiten, dwalen mijn gedachten toch weer even af : “Ik vind het fijn dat het regent en voel me goed, sommige van mijn concurrenten zullen het koud gaan krijgen, daar heb ik geen last van”. Terug naar de focus, ik zag dat ik aan het inlopen was.

 

 

Als derde kom ik de wisselzone in. Natuurlijk weet ik dat op een goede dag 3:20 op de marathon mogelijk is, maar heb ook vooraf research gedaan en weet dat er achter mij dames zijn die rond drie uur een marathon kunnen lopen. Na 9 kilometer  kom ik Yvonne tegen op een tweede plaats, die me met veel enthousiasme aanmoedigt, wat is zij toch een geweldig mens; open, haar enthousiasme voor de sport delend en altijd positief. Pas na 14 kilometer word ik ingehaald, wat me meeviel 🙂 . Wel ben ik nog steeds misselijk, waarschijnlijk van de wilde oceaan. Op de fiets heb ik veel overgegeven en ik moet tijdens de marathon nog 1 x even stoppen, gelukkig is het probleem dan opgelost. Uit eerdere ervaringen weet ik dat als je eenmaal voor dit soort zaken moet stoppen, het vaker aan de orde is tijdens de marathon, maar gelukkig nu niet. De tweede ronde lopen is zwaar, maar in ronde drie gaat het weer goed.

 

 

Ik finish als 5e Pro in 9:30:36. Dat geeft een fijn gevoel om  verder te gaan op de door mij ingeslagen weg en de verdere progressie in de prestaties uit te bouwen. Het is toch een keuze; je baan voor 50% op te geven en als Pro-atlete zaken aan te pakken.

Ik ga met veel vertrouwen trainen voor het volgende Team4Talent seizoen.