Over Challenges Mallorca en Thailand; over EK’s Ibiza en Eilat; over World Cups en meer – WTJ 955

ZONDAG – Het frustrerende van de Olympische Spelen vind ik altijd dat je niet alle wedstrijden kunt bekijken. In twee weken tijd wordt zoveel topsport gestopt, dat je eigenlijk niet kunt kiezen. Maar het moet. De laatste jaren heb ik dat ook met triathlon. Er komt zo’n stortvloed aan wedstrijden bij, dat je zelfs ver in oktober nog keuzes moet maken welke livestream te volgen. Gingen we andere jaren met WTJ rond deze tijd een beetje in winterstand, nu is het nog ‘alle hens aan dek’.

Marco maakt ieder jaar een stapje op Challenge Mallorca

De eerste triatleten, die dit weekend in actie kwamen, waren de ruim 800 starters op Mallorca. Op de Balearen waren de weersomstandigheden gunstiger dan op Ibiza. Temperatuur van 22 graden en droog. Toch was het een pittige race voor Marco Akershoek. Het is zijn favoriete halve geworden, steeds aan het eind van het seizoen. Van een 18^e plaats twee jaar terug via een tiende vorig jaar naar zevende nu. Net even sneller dan vorig jaar en weer korter bij het podium. ,,Een hele zware wedstrijd, maar tof om me te kunnen meten in een pittig veld. Lekker meegezwommen in de kopgroep, en de eerste 3 kilometer fietsen op kop en vervolgens proberen te volgen. Eerst met drie man waaronder Alarza en de laatste 45 kilometer met Kovacic. Wat rijdt die kerel hard op het vlakke. Omhoog ging nog wel, maar de vlakke stukken moest ik maximaal geven om aan te klampen. De halve marathon heb ik te fel in gezet, even rond de vierde plek gelopen, daarna moest ik een paar tandjes omlaaag. Elke ronde moeizamer, de finish was een verademing. Volledig in strijd met mezelf en leeg gestreden, kapot dus.’’ Toch zal Marco over een paar dagen in zijn off-season tijd c.q. Mallorca-vakantie met een tevreden blik de uitslag nalezen. In een sterk bezette Challenge Peguera-Mallorca zevende (in 4.05.07) worden, veel landgenoten zouden er voor tekenen. ,,Ja zo zie ik het ook. Het was een mooie krachtmeting tussen de toppers, ik heb nog genoeg te leren op de halve afstand.’’ Uitstekende debuut-race verder voor belofte Tristan Olij. De Noord-Hollander debuteerde op de halve afstand, won het M18-klassement en werd 21^e in totaal in een snelle 4.22.43 uur. Ook Edwin Achterberg presteerde goed: 57^e en vierde M45. De winst ging naar Pablo Dapena Gonzalez. De Spanjaard is dit jaar echt doorgebroken en is met name bij het lopen niet te houden. Hij klopte fietsbeest Manuel Kung uit Zwitserland met twee minuten verschil. Almere-winnaar Jaroslav Kovacic gaf ook kleur aan de wedstrijd en finishte derde net boven de vier uur. Grote favoriet Fernando Alarza gaf halverwege het fietsen plots op. Bij het uitkomen van het water stapte hij in een kuil en daarbij brak hij een teen.

Anne in top tien Challenge

Dat Lucy Gossage aan een fraaie afscheidstoernee bezig is, hadden we al in de gaten. Ironmanwinst Lanzxarote, UK en Wales en onlangs wederom Lanza maar dan de 70.3 IM. En nu weer in Challenge Peguera oppermachtig. De Duitse Lena Berlinger moest vijf minuten toestaan, Katrien Verstuyft verloor ten opzichte van vorig jaar een plaatsje. De Vlaamse werd nu derde op zeven minuten achterstand. Ook voor Anne Stellaard in de race op Mallorca een favoriete. Vorig jaar snelste F30, nu tweede. Maar wel overall in de top tien: tiende in 4.54 uur, dat is 28 minuten na Lucy Gossage, die na dit seizoen prof af is. Behalve de Hellas-atletete waren er nog een aantal goede klasseringen van de Nederlandse vrouwen. Joyce Keizer werd derde F40, gevolgd door Elsemieke de Vos. Gerda Sollie eindigde derde bij de F55 en ook in de top tien van hun agegroups zaten Dorien Zandstra (6^e F30), Renate Post (6^e F35) en Arlana van Ommen (8^e F40).

Yvonne en Els bouwen een Thais feestje

Nog succesvoller waren de Nederlandse vrouwen in de tweede Challenge, zondagnacht Nederlandse tijd in Kanchanaburi, Thailand. Het Hollandse koppel Yvonne van Vlerken en Els Visser duelleerden voor de derde keer dit seizoen met elkaar. Sommigen zeggen, de stand is 1-1, officieel heeft Yvonne zowel Maastricht als Almere gewonnen met Els in de Flevopolder op een tweede plaats. Maar van een titanenstrijd is geen moment sprake. Het wederzijds respect is enorm en feitelijk is het verblijf in het Thaise resort een mooi toetje na wederom een zwaar seizoen. Yvonne pakt daar nog veel meer wedstrijden in dan Els, die wat selectiever is. Wie denkt dat het in deze tropische landen altijd goed toeven is, heeft het mis. De moessonregens waren zo heftig, dat het fietsen werd ingekort tot 58 kilometer. Of dat aan het wedstrijdverloop veel afdeed, geloven we niet. Els zwom met Yvonne in haar voeten. Bij het fietsen namen de meiden geen risico’s op de natte en daardoor gevaarlijke afdalingen op het parcours. Tot een beslissing kwam het pas bij het lopen en dat nummer beheerst Vonsy nog net even beter dan Els. Genieten met een grote G, dat was eigenlijk de leidraad van deze straks georganiseerde Challenge-race. Op speelse manier zette het olijke duo daarmee de Australische Dimity-Lee Duke buiten spel. Yvonne scoorde 3.40, Els 3.43, D-L 3.46 uur.

In Aziatische wedstrijden moet je bij de mannen één man altijd vrezen: de Zweedse expat Fredrik Croneborg. Hij woont en sport al jaren in Azië, kent de omstandigheden en is altijd daar. Per van Vlerken bood dapper partij, maar kon niet verhinderen dat Fredrik voor de tweede keer op rij Challenge Kanchanaburi won. Drie munuten later was Per binnen, waarmee op de twee hotelkamers van de Van Vlerkens en buurvrouw Visser een totaal van 10.000 Amerikaanse dollars. Mooie bonus aan het slot van een voor alle drie geslaagd seizoen. Daar doet de DQ niets meer aan af. Net als bij de vrouwen was een Australiër derde man: Matthew Burton gaf zeven minuten toe op de AziëZweed.

EK Ibiza begonnen, medaille-oogst nog mager: zilver voor Sophie

Door met de ITU/ETU-races. Het ETU Multisports Festival op Ibiza kon gelukkig zaterdag toch doorgaan. De oogst voor de grote Nederlandse ploeg blijft na het eerste weekend voorlopig op 1 zilveren plak steken. Verantwoordelijk daarvoor was Sophie van der Most. De nationaal kampioene werd in het totaalveld zevende (van de elf starters), maar in het aparte U23-klassement mocht ze wederom het zilver in ontvangst nemen. Het verschil met de kampioene Irene Loizate Sarrionandia uit Spanje was toch aanzienlijk: 5 minuten. De tweede Spaanse finishte niet, zodat op het podium de twee atletes verschenen. Het mogen dan selecte startgroepen geweest zijn, de kwaliteit op dit EK is enorm. Dat ervaarden ook de mannen. Thomas Cremers gaf vijf minuten toe op Europees kampioen Yohan le Berre, daarmee veertiende en beste Nederlander. Le Berre liep in de slotfase weg bij zijn landgenoot Benjamin Choquert. De eerste Europese titel voor de Fransman op deze afstand. Titelverdediger Emilio Martin greep het brons. Niels te Pas deed een goede race, eindigend als vijftiende. Vijftien was ook het aantal secondes dat hij later mocht vertrekken omdat hij de briefinng miste. Yennick Wolthuizen schoot te kort bij het lopen, zette samen met Thijs Wiggers nog wel de snelste fietstijd neer (gemiddeldes boven de 40 in het uur), maar moest dat toch weer bekopen in de slotrun. Yennick finishte 19^e, Thijs 21^e en voorlaatste. Voor Wesley Mols ging het bij het lopen al veel te hard. Normaliter slaat de Nijmegenaar daar zijn slag, maar hij blokkeerde en werd tijdens het fietsen op een rondje gezet. Daarmee was zijn EK over. In het aparte beloftesklassement vond Thomas zichzelf terug op een zevende plaats, Niels achtste en Thijs elfde. Natuurlijk wilden ze allemaal beter en hoger in het klassement. Maar tussen willen en kunnen zit vaak een wereld van verschil. Numeriek waren de Belgen met z’n achten het best vertegenwoordigd, maar ook zij pakten naast de medailles. Vincent Bierinckx was met een vierde plaats sterkste zuiderbuur.

Voor Sandra Levenez was het al weer de vierde Europese titel. De française is op de kortere afstanden schier onklopbaar, hoewel ze op het WK ‘slechts’ vijfde werd. Sandra nam op Ibiza revanche op wereldkampioene Sandrina Illes uit Oostenrijk. Verschil aan de meet: dertig seconden. De 23-jarige Irene Loizate werd niet alleen Europees beloftekampioene, ook haalde ze brons in het eliteklassement. Sophie was daarin dus zevende en Marlou Bijlsma haalde bij haar debuut jammer genoeg de finish niet. Ze begon als laatste aan het fietsen en werd daarbij ‘gelapt’, waarmee het voor de Hellas-atlete afgelopen was.

Jammer genoeg belandden ook de junioren niet op het podium. Nationaal kampioen Joey van ’t Verlaat werd vierde, anderhalve minuut later volgde Olaf Jan Bosscher als vijfde. De laatste komt nog in actie op het EK aquathlon. En ook Maaike Telkamp moest genoegen nemen met de meest ondankbare plaats op een kampioenschap: vierde. Nationaal kampioene Marije Hijman volgde drie minuten later als zesde in het startgroepje van acht duatletes.

Salinas World Cup voor Castro en Yelistratova

Een week na Sarasota in de Verenigde Staten was de Ecuadoriaanse stad Salinas zondag strijdtoneel van de veertiende World Cup-race. Ook Salinas draait al drie jaar mee in het WC-circuit. Jorik van Egdom deed er twee jaar geleden nog mee, dit keer geen Nederlanders. Wel Jelle Geens. In de euforie van de tweede plaats vorige week, raakte de Belg nu betrokken bij een valpartij na een ongelukkige manoeuvre van een Braziliaanse atleet. ,,Niet de manier om mijn geweldige seizoen af te sluiten’’, aldus Snelle Jelle. De Spaanse opvolgers voor Gomez en Mola staan al klaar. Salinas was een prooi voor hun 25-jarige landgenoot David Castro Fajardo. Twee seconden later liep de Braziliaan Manoes Messias naar zilver, brons ging net als vorige week in Sarasota, naar Joao Pereira uit Portugal. De sprint afstand bij de vrouwen was voor de frêle Oekrainse Yuliya Yelistratova, haar 25^e internationale (ETU/ITU) zege waaronder ook Holten 2016. De blonde atlete klopte Luisa Baptista, waarmee Brazilië twee keer naast de hoofdprijs greep. De Chileense Barbara Riveros pakte brons.

EK beloftes zonder Nederlanders

In Eilat waren dit weekende de – toch best interessante – Europese kampioenschappen der beloftes. Nederland liet verstek gaan. Met het oog op doorstroming van talenten en internationale ervaring opdoen, zou je denken: stuur een team. Maar goed, wij kunnen niet in de budgetten voor TeamNL kijken. Ook daar moeten keuzes worden gemaakt. De titels gingen in Israël naar twee Zwitsers: Max Struder, onlangs ook in Alanya al de sterkste en Julie Derron, in het voorjaar in Quarteira de beste. Max versloeg de Duitser Jannik Schaufler en Roberto Sanchez Mantecon uit Spanje. Julie was overtuigend beter dan de Spaanse Cecilia Santamaria Surroca en de Britse Olivia Mathias. Topspanning bij het EK Mixed Relay waar de Zwitsers en Britten voortdurend stuivertje wisselden en in fotofinish over de meet kwamen. Zwitserland Europees kampioen vóór Groot-Brittannië en Rusland. De jonge Belgen eindigden achtste van de elf landenteams.

Jeanine 16^e in Hong-Kong

Jeanine Kocken was naar het verre Hong-Kong afgereisd. Ze is terug na blessureleed en dus gretig om nog paar wedstrijden te doen en ITU-punten te pakken. Op de Asian Cup in Hong-Kong lukte dat nipt. De Limburgse eindigde zestiende van de 40 deelneemsters. Veertig seconden na de Koreaanse Jang kwam ze als dertigste de Chinese Zee uit. Met de dertiende fietstijd en de twaalfde looptijd, knokte Jeanine zich terug naar voren. Het verschil met de winnares, de Hongaarse Zsofia Kovacs, was exact vier minuten. Kovacs liep het hardst van allemaal (18.04), Jeanines looptijd (19.37) mocht er ook wezen. Tweede en derde werden in deze Asian Cup de Australische Joanne Miller en de Deense Alberte Kjaer Perdersen, vier jaar terug tweede in de Holtense ETU Junior Cup. Chaos bij de mannenrace, waar 22 atleten gediskwalificeerd werden omdat ze een lus te weinig liepen. Luke Burns kwam als eerste binnen, maar hoorde bij de groep van 22. Nadat alle DQ’s waren uitgedeeld bleken drie Aziaten uitgenodigd te worden voor de huldiging met de als 23e gefinishte Japanner Takanori Sugihara als ‘winnaar’.

 

Zo hebben we een heel zwikkie resultaten bij elkaar. Hier en daar met reacties erbij. En ook de komende dagen kunnen we nog putten uit de races van de afgelopen dagen. Bovendien gaat het dinsdag op Ibiza al weer verder met het EK Crossduathlon met titelverdigster Sanne Broeksma. Tot morgen!