Marco en Quinty op Madeira; Mo in Aqaba; Leanne en Marijke Ibiza, Rachel en Richard op Malta, Tessa op Lanzarote en Voorhout – WTJ 963

ZONDAG – Het wedstrijdverloop van de ETU Cup finale namen we zaterdag al mee. Dat gebeurde toen we Marco en Quinty aan de lijn kregen. Want, en dat mag ook wel eens gezegd, onze triatleten berichten graag wanneer een race goed gaat maar zijn ook altijd bereid over tegenslag of mindere races te communiceren. Dat siert de tri- en duatleten. Hulde.

Enkel en knie breken Marco op

 

Want waar Quinty Schoens nog redelijk met opgeheven hoofd de sprint race op Madeira afrondde, daar was het voor ook Marco van der Stel toch een domper aan het eind van een bij vlagen goed seizoen. De 25e plaats van Marco was dus geen kers op de taart. ,,Zeker niet. Teleurstelling overheerst. Probleem is dat ik twee weken terug door mijn enkel ging bij een looptraining. Niet meer aan gedacht tot die nacht de trap af en het stijf aanvoelde. Tape erom en naar fysio. De week erop eigenlijk zonder problemen gelopen, tot de zondag erna er kniepijn ontstond. Dit kwam door de de klap, die mijn enkel kreeg, intabiel werd en ik daarmee knie en heup overbelast.’’ Het moet een fikse pijn geweest zijn voor Marco, want hij zegt: ,,Het ging door merg en been, terug naar de fysio. Goede moed dat het zou lukken, dinsdag wel looptraining afgebroken, wandelend terug naar huis. Toch besloten naar Madeira te gaan om mijn ranking te verdedigen.’’
In de wedstrijd werd hij na een goede start richting eerste boei steeds verder naar buiten gedrukt. ,,Met wat geweld proberen terug te duwen, geen succes. Zo kwam ik niet in het jusite zwemgroepje en zat op de fiets pas in de derde groep. Op de bekende klim in Funchal geprobeerd wat goed te maken. In mijn uppie kwam ik tot op tien seconden en dan volgde de bekende chasse patat. In de laatste twee rondes in de groep gereden en voor plek vijftien moeten strijden bij het lopen. De knie speelde aanvankelijk geen rol, maar ging bij de bochten en keerpunten toch opspelen. Dat alles resulteert in een 25e plek, waar ik absoluut niet tevreden mee ben. Frusterend maar helaas niks meer aan te doen. Wonden likken en dan toch weer rustig aan de voorbereiding voor volgend seizoen beginnen.’’

Quinty kent niveau elites inmiddels

 

Quinty had een goed zwemonderdeel, kwam met de tweede groep op 20 seconden achterstand uit het water. ,,Fietsen kostte me helaas veel moeite om bij te kunnen blijven, terwijl normaal gesproken zo’n heuvelachtig parcours me super ligt. Te veel energie gegeven dat lopen een overlevingstocht werd en ik nog amper in staat was de knieën op te tillen. Uiteindelijk goed gezwommen en in de fietsgroep gezeten waar ik thuis hoor. Het kostte me echter meer moeite dan op andere dagen, waardoor ik niet kon laten wat ik waard was met lopen. Op het WK was er de echte topvorm en die langer dan vier weken vasthouden is niet eenvoudig, zeker als je nog een antibiotica kuur hebt gehad voor een zware verkoudheid. Ik ken nu wel het niveau van de elite vrouwen en dat motiveert om er in de winter voor de 100 procent tegenaan te gaan. Cadeaus worden niet uitgedeeld, gewoon keihard racen tot de streep, daar hou ik wel van!’’

Mo Masoo derde op Westaziatische kampioenschappen

 

In het Jordaanse Aqaba, waar Bas Diederen goede herinneringen aan heeft met een topklassering toen het een Word Triathlon Series was, werden zaterdag de open West-Aziatische kampioenschappen triathlon gehouden. De Canadees Michael Lori en de Hongaarse Zsanett Brabmayer waren de snelsten. De titels gingen naar Kazak Ayan Beisenbayev en de Egyptische Basmla Elsalamoney. Sinds zijn tijdelijke komst naar Nederland zijn we de Syrische vluchteling Mohamad Masoo ook blijven volgen. Mo streeft zijn Olympische droom nog altijd na, in Aqaba eindigde hij zestiende op twee minuten van de Canadees. Voor hem vooral veel Europeanen, waardoor het brons op de titelstrijd wel naar Mo ging.

Met tegengezin gestart, toch allebei Europees kampioen

 

Noodweer, wolkbreuk en wind. Niets bleef Ibiza zaterdag gespaard, zodat de organisatie zich genoodzaakt zag de start te vertragen. Omdat pas om 15 uur groen licht werd gegeven, achtte de ETU het ook niet verantwoord om de volledige afstanden te hanteren. Het fietsparcours werd min of meer gehalveerd. Het was koud en nat, er waren veel valpartijen en lekke banden. Toch was het voor Nederland de meest zonnige dag van het ETU Multisport Festival, althans als je naar de medailles keek. Want pas op de achtste dag van de duursportweek kwamen de eerste gouden medailles binnen. Die van Leanne Fanoy was snel duidelijk, zij kwam overall ook als beste van de agegroupers binnen, Marijke Zeekant moest langer wachten vooraleer de uitslagen rond kwamen. Al koffie drinkend in een cafeetje kwam de bevestiging: Marijke Europees kampioen. Snel opgeteld komen we bij Marijke al gauw aan tien wereld- en Europese titels. En dan te bedenken dat ze nog heel lang met de elites meedraaide en zelfs daar medailles haalde.

Beide vrouwen baalden wel van de aanloop en het weer. Marijke: ,,Ik vind het niks als er aan formats gesleuteld moet worden, maar het was wel bar en boos.’’ En Leanne: ,,Afzien in die weersomstandigheden. Eerder op de dag had ik er al helemaal geen zin meer in e vond het maar al te spannend om op die wegen met alle overstromingen in de regen te gaan fietsen. Toch gestart en mijn hoofd er redelijk bij kunnen houden. Erg voorzichtig gefietst en daarna kon ik redelijk lopen. Ook dat was een tricky parcours met veel gladde stukken en een flinke klim. Aan mijn finishfoto zie je wel dat het geen plezierig tochtje was. Maar wel blij met mijn sterke seizoenslot.’’

Ocean Lava als leuk tussendoortje voor Tessa

 

Weergaloos sterk was opnieuw Tessa Kortekaas nota bene twee weken na haar wereldtitel op Hawaii. De Trikipedia/Fusion-triatlete won de finale van het Ocean Lava circuit op Lanzarote en kwam zelfs als dertiende over de finish. Elf minuten later volgde de Britse Lucy Biddlestone als tweede, derde eindigde de Spaanse Dacil Hernandez Hernandeze. Een Britse zege bij de mannen. De niet zo bekende Michael Lavender dook als enige onder de vier uur (3,58 uur, Tessa had 4.25 overigens). Tweede werd Luis Hernandez Cano, derde de Britse Lanzarote-bewoner Stephan Bayliss. Beste Nederlander was Nicholas Montemaggi op een 39e plaats in 4.48 uur.

Sarissa tiende in Challenge Forte Village

 

Zondag dan de Challenge Forte Village. Waar andere jaren de Zuid-Europese wedstrijden nog makkelijk tot eind oktober doorgang vonden, gooit het woeste weer rond de Middellandse Zee hier en daar roet in het eten. Ook op Sardinië waar de storm van Ibiza wellicht heen dreef en het zwemmen onmogelijk gemaakt werd voor de triatleten. Een duathlon dan maar al zal het voor winnaar Pieter Heemeryck weinig uitgemaakt hebben. De Belg kijkt terug op een topjaar met zeges in Geraardsbergen en Bilzen, maar vooral zijn vijfde plaats op het WK 70.3 Ironman in Zuid-Afrika in een wereldveld. Daar was Sebastian Kienle niet en voor de Duitser verlopen de laatste maanden toch al niet lekker, uitgevallen op Hawaii en ook nu absent op Sardinië. Seb heeft een hielblessure en bouwt een rustperiode in. Pieter rondde het verhaal mooi af op de afsluitende halve marathon, nadat hij met de Deen Daniel Baekkegard en de Duitser Frederic Funk van de fiets stapte. Uit de achterhoede kwam alleen de Amerikaan Matt Chrabot nog sterk terug, maar meer dan een tweede plaats zat er niet meer in. Funk finishte derde maar alles op vier, respectievelijk vijf minuten op de 28-jarige Vilvoordenaar.

Een jaartje jonger is Svenja Thoes. De Zwitserse rekende in de laatste zes loopkilometers definitief af met laatste concurrentes Katrien Verstuyft en landgenote Lena Berlinger. Thoes, een maandje terug ook al sterk tweede in de 70.3 IM van Cozumel, had de langste adem vandaag, al drong Katrien sterk aan. De voormalig Olympiër had wel trek in een Belgische dubbelslag, maar zo ver kwam het dus niet. Jammer dat Sarissa in het ‘grote spel’ niet voor kwam. Twee jaar terug werd ze hier nog vijfde, dat het dit keer slechts tiende werd kan ze deels wel verklaren. Sarissa’s verhaal volgt later.

Rachel sluit moeizame periode af met prachtige vierde plaats op Malta

 

Dat slechte periodes echter ook afgesloten kunnen worden met een heerlijke uitschieter, bewees Rachel Klamer de afgelopen dagen. Ze voelde zich meteen thuis op Malta het eilandje ten westen van Sicilië, waar vrijdag 600 meter in zee gezwommen werd, zaterdag de Eliminator en zondag de Equalizer, termen van formats uit de Super League van Chris McCormack. Achtste werd Rachel in de haven van Valetta op de vrijdag, zaterdag zagen we de Rachel van WTS Abu Dhabi weer eens schitteren met een tweede plaats achter Katie Zaferes. Zondag kregen de Amerikaanse meiden het op de heupen en pleegden een geslaagde coup c.q. hattrick: Katie was op de twee ultrakorte triathlons net even rapper dan Kirsten Kasper en Summer Cook. Snel rekenend wist Rachel dat als ze vierde kon finishen, de tweede plaats in het Malta-eindklassement voor haar was. Dat lukte op twintig tellen van Zaferes. Vooral door heel sterk fietsen, waarbij onze tweevoudig Olympiër telkens weer de verloren achterstand goedmaakte. Dat het in de slotrun net even aan power ontbrak om de drie Yankees te volgen, was geen schande. De tweede prijs en de bijhorende 6.000 US Dollars waren in de pocket.

Richard heeft mindere zondag in Super League Malta

 

Bij de mannen gaat onze aandacht toch altijd extra uit naar Richard Murray, Rachels aanstaande. Het leek sowieso een Zuidafrikaanse aangelegenheid te worden op Malta, want nadat Henri Schoeman vrijdag het zwemonderdeel won, was Richard zaterdag triomfator op de Eliminator. De slotdag moest de beslissing brengen voor het eindklassement. Helaas kon Richard het contact met de mannen vooraan niet tot stand brengen. Daar speelden Vincent Luis en Henri Schoeman een kat-en-muis-spel, uiteindelijk toch weer in het voordeel uitpakkend van de Fransman, die werkelijk in bloedvorm verkeert. Derde werd de 24-jarige Canadees Tyler Mislawchuck, voormalig ijshockeyspeler. Richards zondag was een heel andere dan de zaterdag. Hij finishte de twee ultrakorte triathlons aan 1 stuk als achtste en daarmee bleef de derde plaats over in de eindstand. Vincent en Henri gingen hem vooraf. Winnaars Vincent Luis en Katie Zaferes gingen met 20.000 US Dollars huiswaarts. Of waarschijnlijk nemen ze het vliegtuig 1100 kilometer westwaarts naar de volgende race.
De Super League races gaan volgende week verder op Mallorca, in februari volgt dan Singapore voordat de reeks terugkeert naar de basis: Hamilton Island Australië voor de ‘grand final’. Als Vincent en Katie daar nog steeds in het roze leiderspakje uitkomen, mogen ze allebei een ton aan Amerikaanse dollars op hun rekening bijschrijven. Ook hierin wordt de sport volwassen.

Emotionele huldiging Tessa

 

Dat we vandaag wat later inschakelden, had natuurlijk alles te maken met de huldiging van Tessa Kortekaas in Voorhout, waar ze apetrots zijn op de wereldkampioene. Daarover aparte berichten en beelden.

Wij zeggen alvast: veel plezier bij het WK Xterra vanavond en tot morgen!