Maartje levert zesde EK-plak voor NL; Medaillespiegel Ibiza; Ecuador en transfers – WTJ 966

Omdat het EK aquabike geen elites aan de start heeft, wil dat nog niet zeggen dat we geen aandacht schenken aan de laatste titelstrijd op het door de weersomstandigheden grillige Ibiza. Aquabike is, zoals gezegd, vooral in Amerika een populaire variant op triathlon. En toch ken ik genoeg Nederlandse toptriatleten, die hier best in kunnen uitblinken. Het komt immers vaak genoeg voor dat de Dutchies in de kopgroep van de fiets afstappen en bij het lopen helaas nog wat plaatsjes in moeten leveren. Welnu daar heb je bij aquabike geen last van.

Wietske zag Nemo op zeebodem: zevende

 

Of, zoals deelneemster Wietske Bogaerts het verwoordde: ,,Een duathlon, maar dan anders. Leek me echt iets voor mij. Ik doe heel graag hardlopen, maar ik kom niet echt snel vooruit.’’ De Horssense was gebrand op een goede race op Ibiza, had er extra naar toegewerkt. Maar de ‘andere duathlon’ werd ook heel erg anders. Noodweer en overstromingen gooiden een leuke dag in de soep en dan was het ook nog eens erg koud. Net als bij het EK halve werd de start uitgesteld en gingen de aquabikers gelijk met de halve afstand van start. Zwemmen ging Wietske redelijk af. ,,Het was alleen lastig om me niet te laden afleiden door al die Nemootjes op de zeebodem.’’ Het fietsen bleef beperkt tot 45 kilometer. Veel valpartijen, lekke banden, een drama. ,,Wat ben ik geschrokken van de donderslagen onderweg. Na een tijdje toch kunnen focussen, toen ging het beter.’’ Wietske kwam uiteindelijk als 21e vrouw binnen in 2.07.05 uur en zevende F35. Ze droeg het EK op aan haar twee jaar geleden overleden moeder. Mooi.

 

Brons voor Chaamse Maartje van Gestel

 

Mooi was ook de prestatie van Maartje van Gestel bij de F25. In die categorie niet alleen overall-winnares de Britse Brittany Tate (1.47.42), maar ook Maartje dus die in 2.04.17 als derde finishte. Brons en de zesde Nederlandse medaille, maar wellicht ook de minst bekende. De sportvrouw/fysiotherapeute uit het Brabantse wielerdorp Chaam was vorig jaar op het WK in Rotterdam ook al actief, maar doet nog niet zo gek veel tri-wedstrijden. Ze is wel oprichter van het sportbedrijf ‘krachttraining voor wielrenners’. Een vrouw met vakkennis dus, waar de triathlonsport wellicht ook nog van kan profiteren. De overall-winst bij de mannen waar geen Nederlanders aan meededen ging overens naar de Spanjaard Ismael Parrick Ponce in 1.39.37.

 

Medaillespiegel ETU Multisports EK Ibiza

 

 

Sluiten we dan toch echt het ETU Multisport Festival op Ibiza af met een stukje van de top twaalf van de medaillespiegel. Na het land komen eerst het aantal gouden, zilveren en bronzen medailles en vervolgens tussen haakjes het totaal aantal plakken.
1.GBR 71-71-61 (203)
2.ESP 57-43-34 (134)
3.ITA 20-12-7 (40)
4.FRA 15-19-10 (44)
5.SUI 7-3-6 (15)
6.DUI 6-10-7 (23)
7.BEL 6-1-2 (9)
8.RUS 5-1-2 (8)
9.DEN 4-2-2 (8)
10.UKR 2-3-1 (6)
11.AUT 2-3-1 (6)
12.NED 2-1-3 (6)

 

World Cup Madeira met Joleen en Janine

 

 

Op zondag was het de tweede dag van het triathlonweekend in Funchal op Madeira (Ibiza, Malta, Sardinië, Mallorca, Lanzarote en Maui: het was een echt eilandentriathlonweekend). De paratriatleten deden hun best op het zware parcours, waar het bloemeneiland om bekend staat. De Nederlandse club bleef beperkt tot Joleen Hakker samen met haar nieuwe guide dit seizoen Janine Wagensveld. De Rio-Olympiër is na het moederschap pas dit jaar weer met triathlons begonnen. Niet meer met de intentie de top van de Olympus te halen. In haar derde World Cup van 2018 ging het niet makkelijk. Ze verloor nog veel tijd bij het zwemmen, waar ook Janine nog aan moet wennen (tot vorig jaar nooit borstcrawl gezwommen), maar tandemfietsen ging het als vanouds erg goed. De derde tijd. Daarna viel het tempo ietsje terug en kwamen de 2J’s als zesde over de finish, elf minuten na het winnende duo.

 

Puerto Lopez met Renze en Arjan

 

 

In de Ecuadoriaanse havenplaats Puerto Lopez won de Duitser Valentin Wernz de American Cup sprint triathlon. Voor Arubaan Renze Postma was een 34e plaats weg gelegd op een totaal van 65 triatleten. De Oostenrijkse Lisa Perterer zorgde voor een dubbele Europese winst. Bij 24 graden een aangenaam wedstrijdje daar. De agegoupers werkten in Puerto Lopeze de finale van het nationale triathloncircuit af. Weer was Arjan Meesterburrie in zijn leeftijdsgroep goed voor een derde plaats. Ook voor onze Zuid-Amerika-correspondent breekt de winter aan. Volgend jaar gaat ie enkele 70.3 IM’s doen.

 

Eerste transfers en teams

 

 

Terwijl we nog volop in de wedstrijd-modus zitten, komt de transfermarkt c.q. teampresentatie ook op gang. Wesley Mols naar Visma/TriCan was de eerste grote overstap. Inmiddels is ook duidelijk dat Heleen van der Meijden naar Kijani terugkeert, dat Marit van den Berg naar Hellas gaat en dat er ook een nieuwe Belgisch/Nederlandse formatie ten tonele verschijnt: Trisport Pharma.

 

 

 

Teamcaptain, gezien zijn langlopende carrière, mag je dan Peter-Johan Dillo noemen. Hij krijgt in de achtmansformatie gezelschap van drie Nederlanders: de Nijmeegse Sylvia van Breda uit oorspronkelijk de Cerberus-formatie en het Zeeuwse koppel Dennis Heilbron en Nelleke Baldé. De laatste twee worden getraind door onze columnist Frank Heldoorn. Sportvoeding en kleding is waar Trisportpharma in uitblinkt. Dennis en Nelleke hebben voor volgend jaar de Ironman in Hamburg als voornaamste doel. Aanvankelijk werd ook de naam van Diego van Looy genoemd, maar hoewel wel verbonden aan het product is er voor heem geen sprake van opname in het team.

 

 

De atlete uit Grijpskerke vertelt dat het team uit allerlei sportgerelateerde mensen bestaat. ,,Er is een wielerspeciaalzaak met specialisten, een sportarts en voedingsspecialisten. Plus doorgewinterde triatleten en daar ben ik blij om, want ik kom nog maar net kijken en wil het heel serieus aanpakken.’’ Behalve Hamburg staat The Championship in Samorin op haar voorlopige programma. Dit jaar won ze de vrouwentriathlon Utrecht, de UT Enschede-tri en de regionale race in Wilhelminadorp.