Challenge Sardinië – ongewenst gedrag : het verhaal daarover door Katrien Verstuyft en Yvonne van Vlerken

Een tweede plaats die eigenlijk een eerste plaats zou moeten zijn!

 

Dat er in de dameswedstrijd tijdens Challenge Forte Village iets aan de hand was geweest, werd al heel snel duidelijk toen we de berichten zoals  hieronder op social media lazen de afgelopen dagen.

The winner of our race cheated! So frustrating

Een groot deel van de dames heeft protest aangetekend tegen het wedstrijdgedrag van de winnares. Ze zijn dit soort gedrag in een wedstrijd beu. Verslagen worden door een betere atleet is geen enkel probleem voor hen. Een wedstrijd verliezen van iemand die 90 kilometer consequent te dicht op het wiel van haar tegenstreefsters rijdt , dat pikken ze niet meer en vinden het dan ook tijd om dit soort gedrag aan de kaak te stellen.

 

Trikipedia had contact met Katrien Verstuyft, de Belgische topatlete, die een tweede plaats behaalde in de desbetreffende wedstrijd. Dapper van haar dat zij haar wedstrijd voor ons wilde verwoorden. Duidelijk moet wel worden gesteld dat de topatleten de organisatie van Challenge Forte Village niets verwijten.

 Katrien haar verhaal:

 

De Challenge Forte Village werd omwille van de wilde zee omgevormd naar een 5-90-21km duatlon. De eerste run splitste de groep niet uit, waardoor we met bijna iedereen samen aan het fietsen begonnen.

Ik sprong als 3^e op de fiets achter het Britse duo Cummings-Siddall. Toen Laura Siddall de kop overnam, ben ik mee opgeschoven en nam al snel de leiding. Vervolgens losten Siddall en ik elkaar regelmatig, op de reglementaire afstand van 12m, af aan de leiding van de wedstrijd. De leiding werd naar het einde van de grote klim overgenomen door een sterk klimmende Elisabetta Curridori. Ik kwam als 2^e boven maar wist dat ik tijd zou verliezen op de technische afdaling van 7km, wat ook gebeurde. Ik zag Siddall voorbijkomen met Svenja Thoes, de latere winnares, kort op haar wiel. Ik was toen al verrast hoe kort Thoes op het wiel van Siddall zat, maar in een snelle afdaling stelde ik me er nog niet te veel vragen bij. Intussen was Lena Berlinger me ook voorbijgekomen, waardoor ik aan het einde van de afdaling een achterstand van rond de minuut moest goedmaken op 2 duo’s (Siddall-Thoes en Curridori-Berlinger). Terwijl het 2^e duo stelselmatig naderde op het 1^e duo kon ik verrassend vlot terugkomen.

 

 

Het fietsparcours in Sardinië bestaat uit een grote lus met op het verste punt 2x een ‘out & back section’. De eerste ‘out & back’ is vrij lang en ik kon me, ondanks het golvend parcours, goed richten op de dames in de verte. Vlak voor het keerpunt kwam ik bij het 2^e duo terecht, waarin ik onmiddellijk de leiding overnam. Het eerste duo had de U-turn al genomen en weer viel het me op hoe Svenja Thoes op zéér dichte afstand van Siddall reed. Ik stelde mezelf de vraag hoe Siddall er zo rustig onder kon blijven.

 

Ik naderde al snel het duo en in de korte tijd dat ik op reguliere afstand 3^e reed, zag ik hoe Thoes recht moest komen zitten en remmen om niet helemaal op Laura’s wiel te zitten. Voor mij voelde het tempo vrij gecontroleerd aan en ik nam, ondanks het voorgaande lange inhaalmanoeuvre, het besluit om ook dit duo ineens voorbij te steken. Voor mij voelde het verkeerd aan om met reserve op 12m te hangen en op die manier profijt te halen uit iemand die al bijna 45km aan de leiding had gereden. Ik voelde me ook sterk genoeg om te proberen weg te rijden. Ik schat in dat ik een gat sloeg van enkele honderden meters op de overige 4 dames, met Siddall nog steeds aan de leiding van dat groepje. Zoals ik verwachtte, kwamen ze in de technische afdalingen langs de kust opnieuw aansluiten, wat vervolgens een kat-en-muisspel werd in het afdalen en het klimmen langs het golvende parcours, waarin de anderen de betere dalers waren en ik de betere klimmer. Bij de 1^e klim op de terugweg langs de kust was ik zo verveeld door het feit dat Thoes al 60km zo dicht op Siddall gereden had, dat ik haar, toen ik opnieuw naar de leiding reed, erop attent gemaakt heb dat ze veel te dicht reed.

 

 

Ze leek op dat moment verrast, maar paste haar manier van rijden niet aan. Ik had heel de tijd het gevoel dat ze volop rekende op haar loopkwaliteiten. Ik wist namelijk van Vichy dat ze best wel goed kon lopen. We kwamen dus uiteindelijk met 5 dames samen aan in T2.

Bij het verste keerpunt op het loopparcours op ongeveer 5km liep ik aan de leiding en was ik verrast dat zij vlak achter me liep. Ik heb haar toen gevraagd of ze trots was op haar manier van racen en kreeg als antwoord ‘Ik heb geen penalty gekregen, dus ik heb niet gedraft’. Daarna nam ze de leiding en ging ze bij een stevige zijwind op het randje van de weg lopen zodat ik me zeker niet kon verschuilen voor de wind. Dat is haar volste recht, maar het voelde zuur aan omwille van de historiek in het fietsen. Daar had ik mentaal even een zwak moment en moest ik ze laten gaan. Ze sloeg een kloof, die ik nooit meer dichtgelopen kreeg en ik finishte met iets meer dan 1’ achterstand. Een verschil dat mogelijk ontstaat uit hoe fris je van de fiets komt.

 

 

Na de wedstrijd is Laura Siddall me komen opzoeken. Het was onmiddellijk duidelijk dat zij ook geen respect had voor de manier van racen van Thoes. Al snel bleek uit de reacties van meer dan de helft van het deelnemersveld bij de dames pro dat de meningen gelijk waren. Blijkbaar was dit ook op de IM70.3 in Vichy gebeurd. Vreemd dat ze er in Frankrijk onderuit gekomen is. Iemand die niets met de dameswedstrijd te maken had, wist me ook te zeggen dat Thoes de reputatie had van te draften.

We wilden dit niet zomaar laten voorbijgaan en hebben vervolgens gesprekken gehad met de Italiaanse scheidsrechters, die ons uitlegden dat het een ingewikkelde administratieve procedure zou zijn om klacht in te dienen. De plaatselijke race director en de Challenge-afgevaardigde werden erbij geroepen en we kregen tenslotte het advies om in een email aan Challenge onze bekommernis aan te kaarten. Dat is intussen gebeurd met de goedkeuring van 7 pro dames uit het deelnemersveld in Sardinië.

Ik wil wel heel graag benadrukken dat de organisatie van Challenge en Challenge Sardinië zeker niets te verwijten valt. De discussies over drafting ontstaan ook in andere circuits en zijn zeker niet eigen aan Challenge-organisaties, die overigens zéér atleetvriendelijk en zéér goed georganiseerd zijn!

Dit heeft meer te maken met het gedrag van de atleet in kwestie. Als atleten willen we met onze email duidelijk maken dat dit gedrag niet aanvaard wordt en wedstrijdvervalsing is. Het is trouwens extra pijnlijk om op haar social media te moeten lezen dat ze met haar ‘snelste fiets’ de andere dames er niet afgefietst kreeg terwijl ze nooit de intentie heeft gehad om de leiding over te nemen. Dergelijke atleten zouden erop attent gemaakt moeten worden dat dit gedrag niet aanvaard wordt zodat dit in de toekomst vermeden kan worden en we eerlijke wedstrijden krijgen.

Maar nogmaals, dit heeft niet met Challenge en Challenge Sardinië te maken. Ik neem heel graag deel aan dit circuit en zal dat ook in de toekomst graag blijven doen. Ik kan trouwens de wedstrijd in Sardinië alleen maar aanraden. Deze wedstrijd heeft één van de mooiste parcoursen in de wereld.

Yvonne van Vlerken, als aanspreekpunt van heel veel Pro-atletes, werd al snel door de deelneemsters van Challenge Sardinië gekend in het verhaal. Natuurlijk heeft Yvonne een uitgesproken mening over de gang van zaken:

Wat er afgelopen weekend tijdens dit geweldige event gebeurd is, naja, daar zakt mijn broek vanaf en maakt me gewoon pi nijdig! In mijn hele carrière heb ik nog nooit een penalty voor drafting gekregen, ik rij overdreven „safe“, helaas zijn er vele andere die het niet zo nauw met de regels nemen. Dat dan zo‘n nieuwkomer, deze Duitse dame dus, zich zo schandalig gedraagt en er nog mee wegkomt ook, dat kan gewoon niet. Je hoeft maar even na te vragen en dan komen er vele reacties met,: ” ja dat doet ze vaker!” Nou wat mij betreft mag deze „ new girl on the block“ dan gelijk weer ophoepelen, daar zitten we allemaal niet op te wachten! Wij doen Triathlon omdat we van deze sport houden en hebben daarbij respekt voor onze collega’s.
Wij dulden zulke meiden of cheaters niet en dat mag haar wel even heel duidelijk gemaakt worden!