Els Visser aan het woord over Ironman Langkawi en Thailand; Cozumel en Arizona; Vergeten uitslagen – WTJ 983 (nog 17)

WOENSDAG – Het seizoen is ook nog niet over voor Els Visser. Voor de professioneel triatlete uit Utrecht staat zaterdag de Ironman Maleisië op het menu. We spraken Els woensdagochtend (Nederlandse tijd) nadat ze eerder het fietsparcours op Langkawi Island had verkend. Zoals altijd klonk Els opgewekt. ,,Ik heb ook echt zin in deze wedstrijd. Het wordt mijn vierde hele dit seizoen, mijn vijfde sinds Zürich vorig jaar. Mensen zeggen dat ik een lang seizoen draai, maar zo voelt dat niet. Sinds ik de combinatie werken-sporten heb ingeruild voor een profbestaan zijn trainingen en wedstrijden doen vast onderdeel van mijn bestaan geworden.’’

Terug in Azië

Haar terugkeer in Zuid-Oost Azië brengt niet per se herinneringen aan de dramatische gebeurtenissen uit 2014 naar boven. Die weet ze trouwens via presentaties zoals onlangs op TEDX Maastricht op voortreffelijke wijze voor het voetlicht te brengen. Nee, de associatie met de schipbreuk is er niet, eerder een hernieuwde liefde voor dit stukje wereld. ,,Want ik heb heerlijk kunnen trainen in Thailand. Veel triatleten met wie ik Zwitserland al onder leiding van Brett (Sutton, red.) optrek, wijken in deze periode uit naar Thailand. Het resort met vijftig meter bad, de mooie en veilige wegen om te fietsen en lopen: idealer trainingscondities kon ik me niet wensen.’’

Inmiddels is ze neergestreken op Langkawi, maar in januari keert ze terug naar Thailand. ,,Geen overwintering in Australië dit keer, ik heb gekozen voor Thailand. De faciliteiten zijn goed en het is er net even minder duur.’’ In Maleisië is het extreem vochtig en heet. Els heeft gemerkt dat ze onder hoge temperaturen goed presteert. ,,Daar zijn mijn wedstrijden, ook in Nederland, het bewijs van. Het zal zaterdag klam aanvoelen, maar ik denk dat ik er goed tegen kan. Het wordt voor iedereen een zware race. Behalve het klimaat spelen ook de hoogtemeters op het fietsparcours een rol. Plus een non-wetsuit zwemrace.’’ Met parcoursrecords van 8.10 (Bryan Rhodes) en 9.19 (Diana Riesler vorig jaar) is Ironman Malaysia niet per definitie een trage wedstrijd. Toch richt Els zich noch op eindtijden, noch op een hoge klassering. ,,Daar ga ik in beide gevallen wel voor, maar om daar een voorspelling op te doen? Nee, dat kan ik niet. Ik sta nog steeds aan het begin van mijn sportcarrière, wil nog veel Ironmans doen en als het kan winnen. Zaterdag kom ik tegenstandsters tegen, die ik nog niet eerder trof. Het is een sterk rijtje atletes bij elkaar. Ik ga mijn eigen ding doen en zie hoe ver ik kom.’’

Ontdekkingsreis

De december feestmaand viert Els thuis in Nederland. Een mooie gelegenheid om haar promotieonderzoek af te ronden. ,,Daarna zal ik mijn werk deels online uitvoeren. Ik word geacht eens in de drie maanden in het ziekenhuis te zijn om zo feeling met het vak te houden. Maar voorlopig zit ik nog volop in de ontdekkingsreis, die triathlon heet. Welke wedstrijden het volgend jaar worden, weet ik nog niet. Het zal een combinatie van Ironmans en Challenge-races worden met misschien nog een Nederlands wedstrijdje tussendoor.’’

Els is de grootste blikvanger onder de tien Nederlanders die op Langkawi van start gaan. Andere bekende namen zijn Hawaii-master Willehard Wortelboer, autocoureur Sebastiaan Bleekemolen en Waldo Duin.

Druk Ironman-weekendje trouwens, want zondag volgen ook nog Ironman Arizona en Ironman Cozumel. Aan de Mexicaanse wedstrijd doen drie Nederlanders mee. En over 70.3 IM Xiamen hadden we het eerder al.

Vergeten uitslagen-hoekje

Is donderdag Throwback Thursday, dan is woensdag bij ons Forgotten Wednesday. Nog steeds duiken er uitslagen op, die om wat voor reden dan ook, zijn blijven liggen in dit razend drukke seizoen. Toen we bijvoorbeeld aankondigden dat Sebastien de Jong in Xiamen mee gaat doen, meldde de Nederlander ons dat hij in de zomer in Santa Rosa al een aardige halve had gedaan. Die race, de thuiswedstrijd van onze beste Hawaii-ganger Derk de Korver werd gewonnen door de Australiërs Sam Appleton en Mirinda Carfrae. Sebastien eindigde op een prima 59^e plaats (van de 3395 deelnemers!) zo’n half uurtje verwijderd van de winst. Jurriaan Rijnbeek deed het ook goed op plek 119. Derk zelf stapte na het fietsen uit.

In datzelfde weekend waren liefst twee Canadese 70.3 Ironmans. Whistler was in aantal deelnemers (1348) de winnaar ten opzichte van Calgary (897). In beide wedstrijden geen profs aan de start. Whistler ging naar de Canadees Elliot Holtham en de Amerikaanse Christine Feliz. Calgary was voor Canadees Dave van Reeuwyk en de Britse Katrina Rye. De beste van het kwartet Nederlanders in Whistler was Michel Pawlicz op de 106^e plaats en tevens tiende M50. In de Canadese Olympische winterstad deed één landgenoot mee: Carl Timmer. Hij finishte als 264^e. Goede middenmoter, zeggen we dan.

Lenny in Steelhead

De koek was hartje zomer nog niet op als het de Amerikaanse 70.3 Ironman-races aangaat. In Steelhead wonnen Eric Lagerstrom en Sarah Haskins, beiden USA. Lagerstrom klopte verrassend zijn landgenoot Andrew Starykowicz en de Braziliaanse oud-winnaar van Maastricht Igor Amorelli. In Steelhead scoorde Lenny Ramsey net geen top tien plaats: elfde op twintig minuten van Haskins.

Herman Brons (familie van?) was enige mannelijke deelnemer uit Nederland met een 835^e plaats. En in de 70.3 IM Delaware tenslotte waren het de Amerikanen Michael Vanacora en Meghan Fillnow, die juichten aan de finish. Ook daar één dutchie te weten Ramses Meijer. Goed voor de 329^e plaats na vijf en een half uur wedstrijd.

Een Britse klassieker is de Cotswold Classic, gehouden op 5 augustus (Maastricht-dag). Harry Palmer en Josie Rawes wonnen de race dit jaar met op de vierde plaats de in Engeland woonachtige Nederlander Devilliers van den Brink.

Als redactie maakten we woensdag een rondje langs onze trouwe relaties/sponsors. Uiteraard kwamen ook daar weer mooie verhalen en voornemens uit voort. Ruud vertelt er de komende tijd meer over hier op Trikipedia.