‘Thousand is just a number’

Het is maandag 3 december 2018. Voor veel mensen het begin van een volgende werkweek. Ook voor Wim van den Broek al zit er toch een bijzonder tintje aan. Hij maakt zich op voor zijn 1000e triathlonjournaal voor de website Trikipedia. Op zijn werk bij de Persgroep weten ze van deze uit-de-hand-gelopen-hobby. Ter gelegenheid van deze duizendste aflevering, stelde zijn directe collega bij BNDeStem Ad Pertijs een aantal vragen.

Wim, je bent ruim drie jaar en duizend Tri Journaals onderweg. Waar haal je iedere dag toch de inspiratie en energie vandaan?

,,Dat vraag ik mezelf ook wel eens af als ik na een dag serieus journalistiek werk bij de Persgroep in mijn spaarzame vrije tijd ook nog eens ga zitten voor een WTJ. Maar het klinkt gek, voor mij is het pure ontspanning. Het tikt lekker weg, zeg maar. En ik weet dat ik er veel mensen een plezier mee doe. Dat geeft veel voldoening.’’

Hoe ziet een werkdag van Wim van den Broek er eigenlijk uit?

,,Die begint heel rustig met nieuws verzamelen uit Zuid-West Nederland. Het gebied tussen Breda, Roosendaal en Bergen op Zoom met een uitloper naar Zeeuws-Vlaanderen, waar we ook met BNDeStem verschijnen. Dat is een dagblad, dus de druk is dagelijks aanwezig. Ik schrijf over vanalles, behalve sport. Dat laatste vinden veel triathlonvrienden raar, maar als ik dat wel zou doen was ik in de weekends op pad voor Eredivisievoetbal en zat ik in de zomer in Giro, Tour en Vuelta. Ook leuk, maar daar heb ik niet voor gekozen. Het zou mijn speakeractiviteiten in de weg zitten. Als ik na een werkdag thuis kom, krijgt het gezin alle voorrang. Tussen de bedrijven door heb ik al nagedacht over mijn WTJ en dat rolt er dan meestal zo tussen negen en tien uur ’s avonds uit. En daarna ga ik vaak nog lekker mijn tri- en duatletenarchief (zitten er zo’n slordige 12.000 in mijn database) bijwerken. Een ander gaat naar de kroeg of spaart postzegels. Ik heb dit.’’

Weet je nog hoe het begon met de eerste WTJ?

,,De inhoud heb ik op moeten zoeken. Het was begin oktober 2015, in de aanloop dus naar Ironman Hawaii. Met 3athlon.nl begonnen we op 1 augustus van dat jaar. Precies toen de eerste Ironman Maastricht van start ging en de triathlonsport in Nederland op een hoger plan kwam te staan, althans organisatorisch toch. Hans Cleemput was er twee jaar terug al over begonnen. Hij had zijn 3athlon.be en wilde er een Nederlandse naast, maar zocht wel iemand die de content kon aanmaken. In de eerste weken waren het varianten op hetgeen ik voor de NTB Uitslagendienst al deed, maar ik wilde meer mijn persoonlijke beleving kwijt kunnen in artikelen. Ruud was toen al de zakelijke poot van de site aan het invullen. Nederlandse tri-gerelateerde bedrijven zagen het wel zitten in die twee speakers, die nu ook ineens online iets gingen doen. In oktober volgde het eerste Wims Triathlon Journaal inmiddels afgekort tot WTJ. Ik ben er nooit meer mee opgehouden.’’

Waarom nummer je eigenlijk de WTJ’s? Verschijnen ze nog ooit in boekvorm of zo?

,,Haha, zeg nooit nooit. Maar voor dat soort randzaken ontbreekt me de tijd. Het blijft een uit de hand gelopen hobby, waarin ik mijn passie voor de sport met zo veel mogelijk mensen wil delen. Mijn kinderen zijn later niet geinteresseerd in de tientallen boeken, ordners, uitslagendozen, programmaboekjes, posters en wat dies meer zij. En om er in mijn eentje van te genieten, da’s ook niks. Dus val ik via onze website iedereen dagelijks lastig met mijn feitjes, anekdotes en verhalen. Lezen mag, hoeft niet. Reageren mag, vind ik leuk. Houdt me bij de les. O ja, je vroeg naar die nummering. Heel simpel. Een stok achter de deur. Toen ik bij zestig was, dacht ik: nu ga ik voor 100 afleveringen. Bij 100 was 250 het nieuwe streven, later 500. En zie, nu zitten we ineens op 1000. En denk ik stiekem al aan 2000. Hahaha. In het Engels zeggen ze dat zo mooi. Thousand? It’s just a number.’’

Heb je iedere dag materiaal om je WTJ mee te vullen?

,,Man, ik moet vaak schiften. Er is de laatste jaren zoveel nieuws uit onze sport bij gekomen, dat ik er dagelijks wel vijf WTJ’s mee zou kunnen vullen. Qua wedstrijden probeer ik wel zo compleet mogelijk te zijn. Waar de grote media vooral op de grote races zit, vind ik een triathlon in Wommels of Eibergen machtig interessant. Ik speakerde vroeger ook vaak bij die kleine races. Allemaal lokale helden aan de start, maar wel met veel meer publiek dan bij een gemiddelde Teamcompetitiewedstrijd. Ik vind de Teamcompetitie een verrijking voor onze sport, het heeft bijgedragen aan de grote boost in triathlon. Maar het laatste stapje wat het TC-team zou moeten maken is het publiek weer naar deze wedstrijden zien te krijgen. In dat opzicht kunnen ze leren van wedstrijdjes als Woerden, Weesp en die doordeweekse Noord-Hollandse wedstrijdjes. Ook de sfeer in die evenementen bevalt me goed.’’

Na ruim 2,5 jaar WTJ’s voor 3athlon.nl stap je in februari ineens over op Trikipedia. Hoe is dat gegaan?

,,Als twee partijen uit elkaar gaan en de vuile was binnen willen houden, zeggen die partijen tegen journalisten zoals ik meestal dat er ‘verschil van inzicht’ was. Eigenlijk is het bij ons niet anders. Hans had zijn opvattingen over de Belgische site, Ruud en ik onze eigen ideeën voor 3athlon.nl. Dat ging schuren. De berichten moesten volgens Hans vroeger op de dag gepubliceerd worden, dat trok meer lezers en was weer goed voor de adverteerders. Hij plaatste per wedstrijd een bericht, wij bundelden dat tot een geheel in een volgend WTJ. En dan was er de zakelijke component, waar ik me niet al te veel mee bezig hield. Ruud echter des te meer. De onderlinge communicatie verslechterde en eind 2017 kwam tijdens een overigens gezellig etentje het hoge woord eruit dat Hans wel van de site af wilde. Als eigenaar had hij een bedrag in gedachten, waar we steil van achterover sloegen. Voor 25.000 euro zou hij afstand doen van 3athlon.nl. Ik had het in elk geval niet in mijn portemonnee en Ruud ook niet. In de weken erna broedden we allebei op het idee dat we dan beter een eigen site konden starten. De domeinnaam Trikipedia hadden we al vier jaar eerder laten vastleggen en voor een vriendenprijsje vonden we Marco Hoogenraad bereid om de site verder in de steigers te zetten. Op 8 februari ging ie op spectaculaire wijze in de lucht.’’

Die datum was bewust gekozen, veertig jaar na de eerste Ironman op Hawaii?

,,Zeker. History repeats. 3athlon.nl begon op de dag van de eerste Nederlandse Ironman, Trikipedia lanceerden we veertig jaar na het begin van triathlon. Prachtig hoe werkelijk alle triatleten, die we benaderden spontaan een filmpje instuurden om ons succes te wensen. Tot Gordon Haller toe, de man die precies op die dag vier decennia eerder de allereerste Ironman won. Het was een mooie zondag, die Ruud en ik niet gauw zullen vergeten.’’

Je moest wel helemaal bij nul beginnen, was dat moeilijk?

,,Niet helemaal waar. We hadden alle content overgezet op de nieuwe site. Dus ook alle WTJ’s gingen mee. Daar was ik wel blij om, want ze vormen toch een deel van jezelf. Hans was onaangenaam verrast met de nieuwe site, deed zijn best om 3athlon.nl nog te vullen, maar zag daar na een paar weken vanaf. Maar op Facebook begonnen we inderdaad met 0 volgers. Inmiddels zijn het er bijna 1700 in een tijd dat Facebook niet meer zo populair is als toen we met de eerste site begonnen. Die hebben we achtergelaten met 3235 volgers.’’

Maar 3athlon.nl kwam wel terug. In juni waren er plots twee actuele triathlonsites, die om de aandacht van de lezer vroegen. Hoe ging dat?

,,Tja. Laat ik positief insteken: het houdt ons scherp. We kregen feitelijk een koekje van eigen deeg, want Hans had in Almere contact gelegd met de Challenge-jongens en met Tim. In de eerste weken hadden ook wij niet in de gaten wie er achter de doorstart van onze oude site zat. Gevraagd bij Hans, zei hij dat de boel was verkocht. Gaandeweg kregen wij wel door dat Tim zeer gemotiveerd de site had overgenomen. Omdat echter de oude content er nog op stond, hadden we daar vragen over. Lang verhaal kort: ik had liever gehad dat het team uit Almere met een gloednieuwe site op de proppen was gekomen. Nu voelde het toch als het klaarleggen van een springplank. En het gaf natuurlijk verwarring. Veel atleten dachten lange tijd dat Ruud en ik nog steeds 3athlon.nl vulden. Het ware voor alle partijen beter geweest als van meet af aan ook 3athlon.nl zich duidelijk had voorgesteld als een nieuwe redactie onder onze oude naam. Dat gebeurde pas een paar maanden later.’’

Wat vind je van deze vorm van concurrentie?

,,Toen ik in 1985 bij Brabants Nieuwsblad ging werken, waren er alleen in het Zuid-Westen nog twee regionale dagbladen. Tot de fusie in 1998 namen wij het op tegen DeStem, nu vormen we samen BNDeStem. Het was een mooie tijd, zorgen dat jouw krantje een nieuwtje net even eerder had. Ook dat is topsport. Maar eigenlijk zou het in zo’n familiaire sport als triathlon niet moeten gebeuren dat je met elkaar knokt om een primeurtje. En dan nog? Dat ‘scoren’ vinden wíj dan misschien wel spannend, het overgrote deel van de wereld ligt er niet wakker van. Nuchter beschouwd speelt onze sport zich nog steeds in betrekkelijke anonimiteit af.’’

Is er een vorm van samenwerking denkbaar tussen beide sites?

,,Zeg nooit nooit. De constructies zijn wel verschillend. 3athlon.nl bestaat voor zover ik weet uit een redactie, die betaald moet worden. Ik prijs me gelukkig met een uitstekende werkgever, die me over een tijdje van een goed pensioen voorziet. Dat laatste is iets waar de generatie onder me al lang niet meer mee bezig is en ook dat is goed. Nieuwe tijden, nieuwe toekomstvisies. Maar van enige druk bij Trikipedia voel ik niets. We doen ons ding, kunnen putten uit een aanzienlijk archief en daarmee bereik ik precies wat ik wil bereiken: de menselijke verhalen achter de atleet. Denk dat we ons daarmee onderscheiden van andere sites. Overigens moet ik zeggen dat er buiten onze twee ook andere Nederlandse sites zijn, waar plakken en knippen gemeengoed is geworden. Die vorm van meeliften vind ik erger dan het feit dat 3athlon.nl is voortgezet. Ik vind het niet allemaal even lekker leesbaar op hun site, maar dat zullen ze omgekeerd ook van ons vinden. Maar toen ik eens een mooi, integer interview met Bert Flier las, heb ik Tim dat ook laten weten. En dan gaan wij zo’n verhaal met Bert niet nog eens overdoen. Soms is het nog te veel hengelen in dezelfde vijver, da’s op zich jammer.’’

En dan nu je 1000e. Tijd voor een feestje?

,,Ik heb alleen van Ruud begrepen dat ik geen raadsvergadering moet gaan bijwonen of andere afspraken mag maken op 3 december, hahaha. Nee, ik laat het maar gebeuren, hoewel ik allergisch ben voor verrassingen. Daarna tik ik gewoon verder. Ook de 1001e aflevering is mij evenveel waard. Maar goed, ik zou liegen als het me niks deed. Toch wel een mijlpaal. Al denk ik wel vaak: ik had er in 1988 al mee moeten beginnen, toen ik mijn eerste schreden op het speakervlak zette. Dan waren we nu aan de 10.000e WTJ toe.’’

Nog een slotwoordje?

,,Ja, dat ik er nog steeds ontzettend veel plezier aan beleef. Dat soms onbekende mensen me bedanken omdat ik bijvoorbeeld een waardige necrologie over een overleden atleet heb geschreven, dat ik opbeurende woorden neerpen als een atleet niet het resultaat boekt waar iedereen op hoopt, dat wedstrijdorganisaties blij zijn met de extra publiciteit voor hun evenement. Het is kortom veel werk, maar je krijgt er ongelofelijk veel vriendschappen voor terug. En voor de komende tijd wil ik in dezelfde positieve flow verder. Laten we dat allemaal doen ten faveure van deze prachtige sport, waar ik op 4 juni 1983 in Hoogerheide voor het eerst mee in aanraking kwam. Zestiende plaats op de 100 kilometer (zeg maar een halve) van Hoogerheide op die dag. Je bent man van de feitjes of je bent het niet hè.’’