Vervelend verloop kersvers pro-team; alles over Israman; Irene; Preview Buffalo 70.3 IM – WTJ 1046
VRIJDAG – Voor een vrijdag in januari was het een nieuwsrijk dagje, genoeg om meerdere Triathlonjournaals te vullen. Het minder sportieve nieuws kwam uit de Bollenstreek, meer specifiek het huis van het pro-triathlonteam van iQ2. Twee weken geleden kwamen de signalen dat de triatleten van dat ‘home’ in Hillegom hadden verlaten en dat samenwerken met de in huis gehaalde teammanager Desmond Veldt een moeilijke zaak zou worden.
Ijdele hoop
Collega Ruud had veelvuldig contact met het bedrijf, met de triatleten. Alle betrokkenen hoopten op een goede afloop, maar dat bleek met Desmond klaarblijkelijk ijdele hoop. We hebben hem uiteraard gevraagd zijn kant van het verhaal te doen. In het belang van de atleten doet hij er momenteel het zwijgen toe. ,,Ik heb ook geen behoefte mijn gelijk te halen. De mensen die mij kennen, weten beter. De mensen, die mij niet kennen zijn niet echt belangrijk.’’ Achteraf zal iedereen er wel zijn oordeel over hebben en zullen de reacties wel doorspekt zijn met leedvermaak of een hoog ‘hoogmoed-komt-voor-de-val’-gehalte inhouden. Wij laten het speculeren op dit moment aan anderen over en volstaan met de persverklaring van iQsquare.
Teamwijzigingen iQsquare
Afgelopen week is een aantal wijzigingen doorgevoerd met betrekking tot het pro-triathlonteam gesponsord door iQ2. Dankzij (inmiddels opgehelderde) onduidelijkheid over de inzet van het gereserveerde budget en financieel wanbeleid zien wij ons genoodzaakt om vanaf 2019 een andere weg te bewandelen. Tijdens deze betreurende gebeurtenissen is besloten alle banden met voormalig teammanager Desmond Veldt vanuit iQsquare te verbreken; triathlonvereniging Haarlemmermeer heeft deze lijn voortgezet. De nieuwe samenstelling is als volgt: Jorik van Egdom, Jan Stratmann, Milan Brons, Omar Brons, Michiel de Wilde, Victor Goené en Youri Severin. Alle trainingen zullen worden verzorgd door Performance Manager & Coach Rob Barel. Het team zal vanaf nu worden aangestuurd door Sports Director Harm Bronkhorst. In verband met de hogere kwaliteit trainingsfaciliteiten en centrale ligging is gezamenlijk besloten de trainingen te verplaatsen naar het midden van het land, onder andere in Veenendaal.
Wij verwachten dat de nieuw ingeslagen weg met gezamenlijke trainingen en schema’s van Rob snel vorm aan gaat nemen. Daarnaast zijn we opgelucht dat we deze hectische periode achter ons kunnen laten en zien we erg uit naar de nieuwe start!
Triatleten Tim den Braber en Boy van West gaan niet mee in de nieuwe koers van iQ2 en sluiten aan bij andere teams. Wij van Trikipedia kunnen alleen maar hopen dat de triatleten zich nu inderdaad weer kunnen focussen op datgene waar het om draait: DE SPORT!
Israman
Daarom stappen we daar snel op over, want het was vandaag de bekende vrijdag Isramandag. Al vaker hier verteld, dat sportgebeurtenissen in Arabische landen zich vooral op vrijdag, de eerste weekenddag zitten. De World Triathlon Series Abu Dhabi, de 70.3 IM Bahrain en dus ook al vijftien jaar de Israman. Rond half zeven doken de 1600 (!) deelnemers het donkere water van de Rode Zee in.
De race van Diederik
Het waren uiteraard de 113-atleten (halve afstand), die het wedstrijdverslag in de ochtend bepaalden. Diederik Scheltinga kent de race na vijf jaar op z’n duimpje. Hij weet hoe hij z’n krachten moet verdelen en daar liet ie vandaag een fraai staaltje van zien. Slecht gezwommen, vond ie zelf en dat werd er bij het fietsen niet beter op. Waar hij normaal tegenstanders inhaalt, zakte de Team4Talent-atleet terug naar de negende plaats. ..Ik besloot mijn eigen koers te varen. Volwassen manier van racen door me niet gek te laten maken en te vertrouwen op mijn eigen kunnen.’’
Het kwam er uit. Al in de slotfase van het fietsen kwam de ‘oudste Scheltinga’ in zijn ritme en haalde enkele mensen terug. ,, Daarbij kwam ik ook de arme Sven voorbij, die met materiaalpech langs de kant stond.’’ Bij het lopen ging het van tak-tak-tak. Zesde, vijfde en vierde. En toen kwam zijn vertrouwde derde plaats ook weer in beeld. Met een halve marathon van 1.18 uur in de bakoven van Eilat was hij zeer tevreden. ,,Ik heb wel het voordeel dat ik in deze race steeds minder voor verrassingen kom te staan.’’
Vooraan werd de Fransman Jeremy Morel, lange tijd koploper, toch nog verschalkt door titelverdediger Diego van Looy. Die was zo snel dat de finishmeisjes nog niet klaar stonden met het finishlint. Dat deden ze wel bij de Fransman, waarop Diego alsnog werd gevraagd zijn laatste meters te herhalen. Met Diederik voor de vierde keer op het podium was de top drie een feit.
De race van Sven, Ruben en Paul
Sven Strijk zat redelijk in de wedstrijd. ,,Het ging best goed en het vlakkere stuk moest nog komen. Maar na 1.10 uur fietsen brak mijn ketting. Ik heb 26 minuten aan de kant gestaan voordat een motor langskwam met een kettingpons. Daarna de wedstrijd toch afgemaakt, maar ik kreeg uiteraard niet meer dat wedstrijdgevoel terug. Jammer, want ik wilde best wat laten zien.’’
Topprestatie wederom van de jonge Ruben Slot, die tweede werd bij de M18 en negentiende overall, inclusief alle pro’s. Bovendien 36 minuten sneller dan vorig jaar. ,,Daar zag het bij het zwemmen nog niet naar uit’’, aldus Ruben, samen met pa en trainingsmaatje Paul voor de tweede maal naar Eilat afgereisd. ,,Ik had moeite de boeien te vinden, door de golfslag kreeg ik nogal wat water binnen. Toch als eerste agegrouper aan de kant. Het fietsen ging meteen zwaar met de 8 kilometer lange klim. Vonden de benen niet zo leuk. Het laatste stuk kalm aan gedaan. Ervaring van vorig jaar. Daardoor ging het lopen veel beer, al blijft het afzien natuurlijk. De halve van Egmond was trouwens een goede basis. Tempo goed vast gehouden en de 21 kilometer zo’n 20 minuten sneller dan in 2018. Gaaf, om mijn eigen progressie te zien.’’ Paul zelf werd 32e van de 106 leeftijdsgenoten.
Israman 226: Erik-Simon, het karakterbeest
Later in de middag kwamen de triatleten die in dit stadium van het seizoen al een hele aandurven nadrukkelijk in beeld. Erik-Simon Strijk twijfelde wel. De twee weken voorbereiding gaven een risico en bovendien kampte hij in Israël met gezwollen benen. Toen een overstap naar de halve alleen mogelijk was bij de agegroupers, besloot de Roosendaler het er op te wagen. En ondanks de zwaarte van de race, pakte het best goed uit. ,,Ik kwam ontspannen in de eerste groep uit het water, zat als eerste op de fiets. Aan de voet van de lange klim nam ik de kop, zodat ik mijn eigen tempo kon rijden. De groep dunde uit tot twee man: Till Schramm en ik. Tot 150 kilometer makkelijk op kop gereden met Till, daarna was het op. Het aantal trainingsarbeid is nog te gering om aan een grootste prestatie te denken.’’
Erik-Simon begon achter de latere winnaar Christian Altstadt en titelverdediger Till Schramm in de hitte aan de marathon. Hij kwam nog in een lekker ritme, zag Till op 20 kilometer stil staan, maar op het 35-kilometer punt sloeg de kramp ook bij ES flink toe en kwamen nog drie concurrenten hem voorbij. ,,Helaas geen podium, maar met een goede trainingsprikkel en een paar geslaagde experimentjes qua voeding en bij het zwemmen keren we tevreden huiswaarts.’’
Waar Schramm zich spaarde met het oog op het seizoen ging Erik-Simon op karakter verder. Christian Altstadt zorgde dat de zege in Duitse handen bleef. Met een eindtijd van 9.29.01 kwam hij dicht bij het parcoursrecord van Gilad Rotem (9.24). Israëls toptriatleet Dan Alterman werd ruim twintig minuten later tweede, de Italiaan Marco Corti derde. Slechts twee minuten was Erik-Simon (ES) van het podium verwijderd. Hij zat daarmee net boven de 10 uur, maar dat is gezien de omstandigheden (klimaat, periode in het jaar, parcours) geen schande.
Irene gaat van pure vreugde 75 kilometer strand rennen
Meer leuk sportnieuws vandaag. Irene Kinnegim natuurlijk, die van de KNAU de bevestiging kreeg dat ze echt ’s lands snelste 100 kilometerloopster is. Haar 7.35.44 uur, gelopen in het Franse Amiens rechtvaardigt dat. Slechts drie vrouwen op deze wereld gingen ooit harder op deze voor sommigen schrikbarende afstand. En Irene, oud-Nederlands triathlonkampioene, hoe reageerde die op de atletiekpost? Ze ging van blijdschap vanavond/vannacht maar een stukje rennen. 75 kilometer om precies te zijn: Dutch Coast Ultra Race by Night van Den Helder naar Castricum om precies te zijn. Hetzelfde evenement als waar Daan Glorie zijn 12 marathons-avontuur begonnen is. Moet er nog zand zijn? (vragen de Belgen dan).
Preview Buffalo City, Weissensee
Previewen deden we als op Israman (alweer achter de rug) en op crossduathlon Ameland. Zondag is de crossduathlon in het Vlaamse Westrozebeke, dus een dubbel weekend is eventueel mogelijk. Zondag is ook de tweede 70.3 Ironman van het jaar. Van Chili verhuist het circus naar Buffalo City in Zuid-Afrika. Daar waar Evert Scheltinga al enige tijd verblijft en voor de derde keer mee doet. Kan hij zijn derde plaats van vorig jaar verbeteren? Matt Trautman en Kenneth Vandendriessche – toen vóór hem – zijn er wederom bij. En dat geldt ook voor tien landgenoten van Evert in de agegroup-categorie. Buffalo City, klinkt als een spannende western. Laat het maar een spannende wedstrijd worden eindigend in een mooie Scheltinga-dubbelslag op de podia van Israël en Zuid-Afrika.
Dit weekend sluiten in Sankt Ulricht de langlaufers het Noords Festival af en op de Weissensee is zondag de wintertriathlon. Tussen de alternatieve Elfstedentochten en andere marathonschaatswedstrijden door gaat het die dag om 5 kilometer lopen, 12 kilometer schaatsen op de ijsvlakte van het Karinthische bergmeer en 8 kilometer langlaufen (klassiek of skate). De tweede editie begint zondag om 10.30 uur.
Mascottes en een liefdevol slot
O ja. Zelfs de NTB-mascottes Tristan en Trisha hebben een wedstrijd. Zondag is in ijsstadion Thialf in Heerenveen het eerst NK mascotteschaatsen tijdens de pauzes van het NK allround en sprint. De kans dat ze bij Studio Sport dus in beeld komen in de afvalrace is niet ondenkbaar. Tristan en Trisha: veel succes. Wie in de pakken kruipen blijft tot zondag geheim. Ze hebben toch overal een NK voor tegenwoordig hè.
We begonnen met een vervelend bericht, we eindigen met een liefdevol plaatje. Rik van Trigt toverde het uit zijn rijke beeldarchief. Na de finish van de Holland Triathlon Almere sluit hij zijn Karin in de armen. Dat armpje ernaast is het mijne. Alles wat wij dachten was dit: wie een vrouw als Karin aan de finish heeft staan, gaat vanzelf een stuk harder dan de rest.
