Wintertriathlon Weissensee; NK-titel Mart Bruggink; NK Mascottes; Jackass-tristar – WTJ 1048

MAANDAG – Het grote voordeel van triatleet zijn, is dat je veelzijdig bent. Al bleek dat misschien niet begin jaren negentig vorige eeuw toen zowel Axel Koenders als Thea Sybesma op verzoek van wijlen Rob Pach meededen aan Avro’s Superstars. Beide duursporters schoten te kort op de doorgaans korte inspanningsonderdelen of het was juist te technisch. Maar afgelopen winter zagen we triatleten in veldlopen, cyclo-cross, ijszwemmend, op de schaats of lange latten. En vaak genoeg speelden ze een rol van betekenis.

Meest succesvol, was wellicht Machiel Ittmann. Drie langlauftitels in Sankt Ulrich en vervolgens doorgereden naar de Weissensee om vervolgens ook de wintertriathlontitel te grijpen. Het was volgens Machiel lang geleden dat hij meedeed. ,,Dan moet je terug naar de tijd van Mark Koks, Jan van Baar en Robert Reiter, de Oostenrijker die naast langlaufen ook hard kon schaatsen. Zondag moest ik het vooral opnemen tegen marathonschaatsers als Kurt Wubben en Casper Helling.’’

In zijn vijftigste levensjaar boekt Machiel mooie zege

Zwollenaar Gerben van Vilsteren en Casper Helling kwamen als eerste hardlopend bij de Weissensee aan. Ruim een minuut later volgde het koppel Siegfried Kainz en Machiel. Na het schaatsen kwamen Kurt en Casper naar voren. Machiel legde de 12,5 kilometer op het ijs af op langlaufschaatsen, hetgeen hem een snelle wissel opleverde. ,,Schaatsen had alweer lang niet gedaan, dus ik moest even in mijn slag komen. Het ijs gleed goed, maar wel veel scheuren en ook veel schaatsers aan het trainen voor de 200 kilometer Alternatieve Elfstedentocht, dus het was best druk op het ijs. Maar ik had er gelukkig weinig last van.’’ Per ronde kwam Machiel steeds meer in zijn ritme en met slechts 2,5 achterstand op de twee schaatsspecialisten, kon hij zijn langlaufcapaciteiten nog uitbuiten. ,,Op de eerste klim sloot ik mooi aan op het tweetal, de afdeling ging me te langzaam dus volgas er langs. Daarna kon ik steady doorskiën al wist ik niet precies of ik de kop had. Gaandeweg was me duidelijk dat de concurrentie een eindje achter lag. Toch wel mooi om in het jaar dat ik vijftig word mijn eerste winst te pakken.’’

Waren het bij schaatsen de Nederlanders, die op kwamen zetten in de sneeuw waren de Oostenrijkers weer in het voordeel. De winnaar van vorig jaar Siegried Kainz zette de achtervolging in en werd tweede, wel nog altijd op bijna zes minuten. Casper Helling bleek ook niet onaardig in de skatestijl bij het langlaufen, waarmee de Amsterdammer derde werd. Drie Oostenrijkers – Michael Kneller, Josef Mosser en Oliver Prendl volgden kort daarna. Langlaufer Stephan van Eijk achterhaalde Kurt Wubben nog en werd zevende. Snelste loper Gerben van Vlisteren verloor veel tijd op de lange latten, maar finishte toch nog negende. De top tien werd vervolmaakt door….Jan van Baar. Dezelfde Jan waar Machiel dus bijna dertig jaar geleden ook de strijd mee aanging. Het was toch wel een wintertriathlon van oud-gedienden/routiniers. Henk van Laar (11^e), Martin Beerepoot (14^e), Aart van de Breevaart Bravenboer (31^e), Archie Staal (33^e), Rien Eckhardt (34^e) en Jan van Loenen (35^e) om er enkele te noemen.

Diana tweede in wintertriathlon

Bij de vrouwen was de Oostenrijkse Julia Evangelist als snelste uit de startblokken. Diana Gorter, die dezelfde combi als Machiel deed, bond als tweede haar schaatsen onder op de jaarlijkse bevroren Weissensee. Ook het vrouwenveld had twee sterke schaatsters: Henny Borst-Bok en Maria Sterk. Zij gooiden het tussenklassement op z’n kop en begonnen met ruim drie minuten voorsprong aan het laatste onderdeel. Die marge verdween – figuurlijk – als sneeuw voor de zon bij het langlaufen. Julia en Diana maakten de dienst uit. Zij maakten er een boeiende strijd van. Steeds leek Diana weer dichterbij te komen, waarop Julia weer versnelde. Het verschil aan de finishboog van Boels was slechts een half minuutje in het voordeel van Julia Evangelist. De Oostenrijkse Elisabeth Presslauer volgde op ruim twaalf minuten als derde, waarna de ijsspecialisten Henny Borst-Bok en Maria Sterk volgden. Irene Ittmann – na het schaatsen nog dertiende – heeft het langlaufen van geen vreemde. Ze passeerde op de loipe nog zeven concurrentes en werd zesde.

Machiel liet niet na zijn vrouw alle credits te geven. ,,Irene heeft het idee in gang gezet, waardoor ik mee kon. Thuis moest ook een boel geregeld worden met oppas enzovoorts. En dat heeft ze allemaal voor elkaar gekregen. Frank Heldoorn was bereid langlaufkampioene Anna van der Rhee mee naar huis te nemen. Ook Diana regelde van alles.’’ Tegen die achtergrond zal het ook duidelijk zijn, waarom Machiel niet bij de prijsuitreiking aanwezig was. ,,We waren alweer op weg naar huis. De oppas kon niet de hele nacht blijven en maandag moeten zowel Irene als ik gewoon weer werken.’’

Mart Bruggink glorieert op NK marathonschaatsen

Ook op de Weissensee, maar dan zaterdag was het open NK marathonschaatsen. Eerder die week kon er nog in eigen land in Haaksbergen geschaatst worden, daar was triatlete Arianna Pruisscher nog zevende geworden. Zaterdag op de 150 kilometer schaatswedstrijd in Oostenrijk was het de ook voor ons bekende Mart Bruggink, die verrassende nationale titel voor zich opeiste. Hij was de snelste in de kopgroep van tien. Mart was drie keer op rij vierde op de wintertriathlon van Enschede (en daarmee ook twee keer op het NK), hij doet ook regelmatig mee aan de duathlon van Deurningen met steevast een top tien klassering. Carla Ketellapper won bij de vrouwen. Pien Keulstra debuteerde op dit NK met een 36^e plaats op vier minuten van de winnares.

 

 

Nog een NK, maar dan in Thiaf Heerenveen. Prachtig hoe Carlijn Achtereekte onder toeziend oog van haar manager Hendri Markvoort de nationale allround-titel greep.

Maar ook mooi dat tussendoortje in de dweilpauze. Het NK schaatsen voor mascottes. De triathlonbond was met liefst twee mascottes vertegenwoordigd, maar Tristan en Trisha wisten zich helaas via hun heats niet voor de eindstrijd te kwalificeren. Gewonnen werd door Rus (de Walrus). Skaty werd derde en in dat pak bleek Jochem Uytdehaage te schaatsen.

Shirin maakt zich op voor WK veldrijden

Veldrijden is dus ook deels een tri-discipline. Afgelopen weekeinde waren twee grote crossen op een steenworp afstand van het Trikipedia-Hoofdkwartier. In Rucphen werd Stan Godrie vijfde, de Zundertse ex-triatleet hoopt op een WK. De finale van de Wereldbeker in Hoogerheide leverde Pim Ronhaar een zevende en Luke Verburg een twaalfde plaats bij de junioren op. Shirin van Anrooij hield zich gedeisd in het weekend. Haar wacht immers het WK in Denemarken komende weekend.

Alle Nederlandse crossduathlontoppers kozen voor Ameland zaterdag. De race in het Vlaamse Westrozebeke op dezelfde dag trok derhalve geen Nederlanders. Whytic Priem en Lien Lanssens wonnen de eerste crossduathlon in België na de Hel van Kasterlee.

Jackass-ster debuteert op triathlon

De uitsmijter van de dag. In het rijtje celebrities, die aan triathlon doen kunnen we er weer eentje toevoegen. Steve-O (geboren Stephen Glover) voltooide zondag de 32^e editie van de Nautica Malibu triathlon in Los Angeles. Hij deed mee in een prominentenrace om geld in te zamelen voor onderzoek naar kinderkanker. De sterren legden een kwart triathlon af en Steve-O werd tiende. We zien u denken, wie was dat ook weer. Steve-O belandde begin deze eeuw als een soort ongeleid projectiel bij Jackass. Hij deed er de meest weerzinwekkende stunt, waar we niet al te veel over uitweiden. Eentje misschien. Dobberend tussen de haaien bood hij zichzelf haaienvoer aan. Steeds ging Steve in zijn stunts een stapje verder dan bijvoorbeeld Johnny Knoxville. De snelle roem en het geld eiste zijn tol. Drank, drugs, idiote tatoeages. Steve-O ontspoorde volledig. Het was allang niet meer om te lachen, voor zover hier sprake van humor was.

Tien jaar geleden besloten Knoxville en de ander Jackassers hun vriend Steve in een psychiatrische kliniek op te laten nemen. Het bleek zijn redding. Glover liet de fles staan, kickte af en zie…nu doet ie met succes zijn eerste triathlon.

Commentaar van Steve aan de finish: ‘’I really can’t believe how far I’ve come on this journey of life.’’ Triathlon…het doet wat met een mens.