Hoe is het nu met Jitske Cats?; preview crossduathlon Waalwijk; Kiwi-dubbelslag in Wanaka – WTJ 1066

VRIJDAG – Het leidt wel af zeg, dat uitslagenarchief van Gerard Oomen. Vanmiddag zomaar eens doorheen gesurfd en vervolgens niet meer los kunnen laten. Tot Ruud de vaste vraag stelde: komt er nog een WTJ? Jazeker. Bij deze.

Jitske Cats gaat na 25 jaar weer triathlons doen

Zoals beloofd, gaan we enigszins terug in de tijd met Jitkse Cats. Triatlete, die het in de eerste helft van de jaren negentig schopte tot de nationale selectie. Meedeed aan Europese kampioenschappen in een tijd dat Olympische Spelen nog geen rol speelden. Maar de Friezin wel streefde naar het hoogst haalbare. En of het nu de afstand West-Brabant-Friesland was of iets anders, feit is dat ik Jitske uit het oog verloren was geraakt. Een echte ‘long time, no see’ dus. Maar ineens doet ze weer wedstrijden. We vragen haar of het weer begon te kriebelen?

,,Absoluut. En omdat ik tot nu toe blessurevrij ben, bekijk ik wat er mogelijk is. Ik ben nu 53, dus stap wel op een andere manier de sport in. Ik organiseer ook samen met geïnteresseerden een run-bike-run en triathlon in Franeker.’’

Je was – in navolging van Thea Sybesma – de (inport-)Friezin die internationaal aan de weg timmerde. Neem ons nog eens mee naar de jaren negentig, toen je voor Nederland uitkwam op drie EK’s?

,,Ik ben inderdaad geboren buiten Friesland, in Zaandam en op mijn tiende verhuist naar Friesland, het geboorteland van mijn moeder. Na eerst een paar kleine triathlons in Leeuwarden, Nijeveen en Oldeberkoop was ik kansrijk voor de overwinning. In die tijd trainde ik veel met het team van Jelle’s wielersport en al snel kwam ik zelf in het Diepenmaat-team van Jacob van der Ploeg, Willem Hofman, Auke Postma en later Ingrid van Lubek. De zege in Nijeveen of Oldeberkoop zorgde voor plaatsing op mijn eerste EK in Lommel. Ik ging er naartoe met fysiotherapeut Keimpe Roedema, maar volgens mij gingen we altijd samen in de auto. In het team zaten toen – dacht ik – Katinka Wiltenburg en Jacqueline van Vliet. De tijd vooraf was al bijzonder, de voorbereidingen en het treffen met andere atleten was super. Het jaar daarna in Echternach met Christine de Wit en Irma Heeren was ik er weer bij. Daar hadden we de beste teamklassering. En weer een jaar later deden we in Eichstatt mee. Een mooi selectief parcours. Was het niet Robert Maaskant, die als teamchef mee ging? Goh, ik weet het niet meer. Wel dat Rob Barel er altijd bij was. Zo’n routine was fijn in het team. Net als de trainers van toen, die ik een warm hart toedraag.’’

Wat vind je zelf het hoogtepunt uit je triathlonjaren. En waar was je teleurgesteld over?

,,Mijn overwinning op de halve van Oldeberkoop was groots. Ik werd toen volgens mij met Martin Breedijk in een koets rondgereden door het dorp. Verder waren alle EK’s bijzonder. Toen ik geblesseerd raakte en het lang duurde voor geconstateerd werd dat ik een vaatvernauwing naar mijn rechterbeen had, was dat wel een domper. De frustratie van niet kunnen trainen of wedstrijden doen omdat de benen niet willen, was niet fijn.’’

Was daardoor je triathloncarrière relatief kort?

,,Ik stapte over op halve, zoals Oldeberkoop, Almelo en Stein en natuurlijk nog de hele in Almere 1996 als afsluiter. Mijn eerste wedstrijd deed ik in Harlingen 1986, dus tien jaar valt me nog wel mee. Op mijn elfde begonnen met atletiek, dus ik had flink wat trainingsjaren gemaakt en merkte dat de belastbaarheid niet oneindig kon doorgaan. In de weken voor Almere maakte ik trainingsweken van 25 uur en wist dat ik dat niet lang kon volhouden. Op dat moment was ik ook lo-docent in het voortgezet onderwijs en ook dat was leuk.’’

En dan ben je bijna 25 jaar uit beeld. Wat is er in je verdere leven gebeurd?

,,Ik heb me gericht op mijn maatschappelijke carrière en ben moeder geworden. Een tijdje was ik voorzitter van mijn eigen clubje AV Spartacus en daarna al snel looptrainer. Het is heel fijn om mensen het plezier in bewegen mee te geven. Sport is mijn lust en mijn leven. Na de triathlontijd heb ik nog een aantal marathons gelopen. Hardlopen ben ik altijd blijven doen. Vanwege overbelaste achillespezen met vallen en opstaan. Mountainbiken heb ik ook wel bijgehouden. Nu ik afgelopen jaar een switch gemaakt hebt in mijn maatschappelijke loopbaan, wil het plezier in sport met anderen delen. Dat doe ik nu zowel sportief als therapeutisch.’’

Zien we je dan ook weer terug in een triathlon?

,,Ja, als ik blessurevrij blijf, wil ik in de zomer weer een triathlonnetje doen. En organiseren sowieso. Ik ben het altijd blijven volgen en met Jacob en Lammert van der Ploeg heb ik nog steeds contact. De sport is wel wat verandert met stayerwedstrijden enzo. In de media wordt het nog steeds mondjesmaat belicht, dat was in mijn tijd ook al zo. Een gemiste kans, maar het heeft mij er niet van weerhouden triatleet te zijn en worden.’’

Jitkse excuseert zich dat ze maar weinig actiefoto’s heeft uit haar triathlontijd. ,,Als ik ze kan vinden, stuur ik ze toe.’’ Dat lukt uiteindelijk wel. Hartelijk dank daarvoor Jitske, ook voor de tijd die je vrijmaakte voor dit interview. Succes in je eerste triathlonnetjes van 2019!

Sterk veld in crossRBR Waalwijk

Die zijn nog niet dit weekend. Zondag is het in Waalwijk wel tijd voor alweer de 28^e crossduathlon. Met Pijnacker de oudste in de reeks. Om 10.15 uur gaan de korte afstanden van start, om 11.30 uur de lange afstand wedstrijd en weer een uurtje later de tussenafstand. Start en finish is nabij het Olympiabad en weet je wat zo leuk is? Na afloop kun je daar ook nog lekker ‘uitzwemmen’. Ideaal voor elke duatleet toch? Het speelt zich allemaal af aan en rond de surfvijver van het Lido. De wedstrijd in de Langstraat is altijd sterk bezet. Zo treffen de winnaars van Etten-Leur en Norg elkaar: Wouter Wuilmus en Arie de Jong. Maar ook Patrick Dekkers, Joep Staps, Rody Kroon, Joost Christiaans, Christian Solleveld en Juul van de Kruijs doen beslist van voren mee. Bij de vrouwen kan de driestrijd Laura Gorter, Maud Golsteyn en Claudia Striekwold spannend worden. En ook op de korte afstand zijn er genoeg titelkandidaten: Lucas Goené, Max van Helmond, Niels van Lanen, Kai van den Brink en Willemijn Fuite. Het belooft mooi weer te worden, dus ideaal om een kijkje te komen nemen bij de immer actieve Maresia-triathlonvereniging Waalwijk.

Geelong met Javier Gomez

Ook op zondag de crossduathlon in het Belgische Hofstade en aan de andere kant van de evenaar de 70.3 Ironman in Geelong. Grootste blikvanger is daar Javier Gomez, die na de wedstrijd de heles en halves weer even in de ijskast zet omdat de Spelen in Tokyo voorrang krijgen. De Spanjaard neemt het op tegen Sam Appleton, Josh Amberger en Craig Alexander. Ellie Salthouse, Caroline Steffen en Radka Kahlefeldt maken de dienst uit in het vrouwenveld. Enige Nederlandse deelnemer is Martin Sprong.

Braden Currie en Hannah Wells winnen Wanaka

En in Nieuw-Zeeland is het Challenge seizoen begonnen. Mer specifiek in Wanaka. Geen hele triathlon meer, de belangstelling daarvoor was te gering. Wel de halve Challenge en daarin is de wedstrijd zo juist geëindigd in een zege voor Braden Currie. De Kiwi klopte het Amerikaanse fietsbeest Andrew Starykowicz en Ozzie Matt Burton. Hannah Wells zorgde bij de vrouwen ook voor een thuiszege. Ze klopte eveneens een Amerikaanse – Meredith Kessler. Het brons ging naar de Britse Laura Siddall.

Fijn weekend!