Terugblik spektakel Liévin, Andrea Deelstra in duathlons; Devonport met Daniel en Thomas 2e in PM Malaysia – WTJ 1082

MAANDAG – Met een redactie, die voor de helft beneden de grote rivieren woont, laten we rond Vastenavondtijd nog wel een steekje vallen. Is ook niet zo erg, als de lezers/volgers 361 dagen van het jaar wél op hun wenken worden bediend. En jullie weten het hè: triathlon is de belangrijkste bijzaak in het leven. Uitspraak Bert Flier.

Bijzaken en hoofdzaken

Laten we op die uitspraak nog eens dieper op ingaan. Bert zei het in een van zijn onvolprezen blogs (ook daarmee was de Nederlandse Ethiopiër zijn tijd ver vooruit). Uiteraard was het een variant op de eerder gebezigde uitspraak: voetbal, de belangrijkste bijzaak in het leven. Kees Jansma zou hem in 1992 in een interview voor het eerst gebruiken. Maar de bekende Alphense sportcommentator had er al evenmin de primeur mee. In een Leeuwarder Courant van 1974 heeft de schrijver het er ook al over en de echte ‘Leo Blokhuizen’ onder ons, zijn terug gegaan tot het blad ‘Sport en Leven’, waarin zowaar in 1898 al de volgende wijze uitspraken staan:

Sport moet bijzaak blijven in het bestaan, maar als een van de belangrijkste bijzaken gaan vóór de genoegens van de bittertafel, het groene laken en het café-chantant. Of beter: deze geheel verdringen door overtuigend de naarheid van die dingen aan te toonen.

Kennelijk had de scribent het niet zo op biljarten, maar dat terzijde. Goed, ruim een eeuw later volgde ondergetekende de sport even met een schuin oog. Gelukkig wordt alles voor de eeuwigheid vastgelegd en heb ik – in de herkansing – vanochtend met grote bewondering de ETU-races in de Franse sporthal van Liévin aanschouwt en ook nog eens op TV Oost beelden gezien van de crossduathlon in Wierden.

Spektakel van bovenste plank in Liévin

k kan me de spectaculaire indoor-wedstrijden uit de jaren negentig nog herinneren. Bercy en Bourdeaux en dat alles voor stampvolle tribunes. Me altijd afgevraagd waarom die wedstrijden plots ophielden te bestaan, want het was triathlonpromotie in optima forma. Dat bleek ook nu in Liévin, zo’n twintig jaar later. Openingsmanche van de ETU Cup 2019 bovendien, dus een topveld. Vuurwerk aan de finishboog, stevige muziek, speakers in de hoogste versnelling. En natuurlijk de hoofdrolspelers zelf op deze supersprint-races. Geen moment van verslapping was mogelijk, want dan was je gezien. Fietsen op een wielerbaan? Triatleten doen het zelden, tegelijkertijd zijn ze ten opzichte van de vroegere indoor-triathlons nu wel gewend in groepen te fietsen en dus beschikken ze over meer stuurmanskunsten. Barefoot het loopnummer afleggen? Zeker de nodige risico’s op blessures, maar wel veel tijdwinst. En dan alles binnen, waar je maar moet afwachten of het even zuurstofrijk is als in de open lucht. Je hapt er immers gauw met zo’n 4000 mensen naar adem.

Zo druk was het in elk geval en als dit een traditie gaat worden dan verwachten we in de toekomst zeker meer Nederlandse supporters. Het is – vanuit Brabant – nog geen 2,5 uur rijden. Zelfde weekend volgend jaar is prima, want carnaval valt vroeg in het Olympisch jaar 2020.

Marco opent prima met negende plek

Het wedstrijdverslag voorzien van reacties uit het veld, is niet meer nodig. Collega’s hebben mooie inkijkjes gegeven in dit spektakel waar het genieten met een grote, in plaats van een zachte G was. Schitterende finale met Christopher Perham als winnaar. Wij kennen de Brit natuurlijk van zijn onnavolgbare inhaalrace in Holten vorig jaar toen ie tweede werd. Weer een man van de UK om rekening mee te houden dit seizoen. De vice-wereldkampioen studenten (dat is Chris ook namelijk) klopte de sterke Hongaar Csongor Lehmann (zoon van Tibor) en Europees kampioen Pierre le Corre. Daarna knokten de Belgen Arnaud Mengal en Tim van Hemel voor de vierde plaats, die verrassend naar Arnaud ging. Niet blootvoets – en in dit secondenspel is dat funest – klokte Marco van der Stel een prima negende plaats. Maar we snappen de afweging wel zo bij aanvang van een belangrijk pre-Olympisch seizoen.

Topprestatie van Quinty met achtste plaats

Marco’s vriendin Quinty Schoens deed het nog 1 plaatsje beter. Achtste en dat als op één na jongste finaliste. De Limburgse gaf kleur aan het spektakel door zich geen seconde te sparen. De winst ging naar de Duitse Nina Eim, die het finishlint net even eerder aanraakte dan Sandra Dodet. Nina kwam al terug uit Afrika met winst in de African Cup van Zimbabwe en op pure speed snelde ze naar haar eerste ETU Cup-zege. De nog weinig bekende Russische Valentina Riasova eindigde derde. Negen tellen na de Duitse zoefde Quinty tussen de vuurwerkstralen over de finishlijn. Beider dolgelukkige reacties van het koppel mochten we meteen na afloop al optekenen. Rani Skrabanja was goed mee in het binnenbad en op de baan, maar moest alle inspanningen van het weekend (herkansing nodig gehad, die ze prachtig won) in de finale bekopen met een minder snel loopnummer. Rani sloot het rijtje finalisten als twaalfde af.

Uitstekend optreden van nog een Limburger trouwens: Youri Keulen wist zich in de series en halve finales al te onderscheiden. Samen met Marco van der Stel kwamen ze als vierde en vijfde over de streep. Het was vrij zuur voor Youri dat de eerste vier door gingen naar de finale en hij dus veroordeeld was tot de B-finale. Daarin revancheerde hij zich door die B-finale met glans te winnen. Trouwens Youri heeft wel de nodige baanervaring. Zo verbrak hij ooit het werelduurrecord voor 18-jarigen!

DQ’s voor Lars en Stijn vanwege rondje te weinig

Menno Koolhaas eindigde in de B-finale als achtste. Eerder waren Youri en Menno in de herkansingen ook al eerste en tweede geworden. Saillant detail is dat de latere eindwinnaar Christopher Perham in die heat achter het Nederlands duo derde werd. De vrouwen B-finale werd gewonnen door de française Julie Iemmolo met Deborah Wissink op een negende plaats. Deborah was dankzij een achtste plaats in de herkansingen nog een ronde verder gekomen. Pim Venderbosch werd in de halve finales met een negende plaats uitgeschakeld. Voor de jongste van TeamNL, Jesse Cuijpers, was het avontuur na de herkansingen ten einde: daarin finishte hij negende. De eerste herkansingsrace was de meest bizarre. Acht triatleten waaronder Lars van der Knaap en Stijn Jansen werden gediskwalificieerd omdat ze 14 in plaats van 15 rondjes gefietst hadden. In die reeks werd Pim Venderbosch derde. Lars en Stijn waren in hun qualifiers respectievelijk zevende en achtste geworden. Marco van der Stel won zijn qualifier, de derde van de vijf. Aan deze ETU-Cup deden 51 mannen en 28 vrouwen mee.

In eigen land hadden we zondag de door regen en wind geteisterde 30^e editie van de cross run-bike-run Wierden. Nationaal kampioen Daan Schouten was in zijn achtertuin de sterkste op de 5/20/2,5-combinatie. Zijn zege kwam wellicht niet onverwachts. Bijzonder was de deelname en meteen ook overwinning van topatlete Andrea Deelstra.

Andrea is multisporter in hart en nieren

Een vrouw op kop bij duathlons is al niet zo heel gebruikelijk, maar met een achtvoudig Nederlands kampioen (cross, baan en weg) kun je zoiets verwachten. Andrea was er bij op de Olympische Spelen in Rio, waar ze zestigste werd. En ze hoopt uiteraard op een herkansing op de marathon van Tokyo volgend jaar. We spraken de topatlete na afloop van haar eerste duathlon. ,,Ik heb veel plezier gehad, misschien is het wel voor herhaling vatbaar. En denk dat ik ook eens vaker een ATB-wedstrijdje ga doen, want dat ging eigenlijk vanzelf: erg easy.’’

(foto: John Veenstra)

Het leek haar leuk aan het eind van het winterseizoen eens een RBR te proberen. ,,Ideaal moment. Ik train naast het lopen veel alternatief. Fietsen, zwemmen, aquajoggen, elliptigo maar nu voor het eerst op een echte mountainbike gezeten. Nu als vorm van training, maar misschien een andere keer meer als wedstrijd benaderen. Dan zal ik ook wat meer gas geven op de ATB, dat kon ik nu easy doen.’’

Het NK cross een week eerder verliep niet helemaal zoals Andrea hoopte. ,,Het was toen warm en voor mensen met hooikoorts, zoals ik, kan dat weleens een mindere dag opleveren. Gefrustreerd was ik maar heel even daarover. In Wierden was het fijn om voldoende lucht te hebben met de kou en regen. Fysiek was ik al tip-top in orde en met deze zo makkelijk verlopen RBR kreeg ik de bevestiging.’’

Alsof ze al jaren duathlons doet, had ze ook een speciaal soort sjaal om haar hoofd gewikkeld. ,,Niet om onherkenbaar te blijven hoor’’, lachte de geboren Groningse. ,,Het was fijn over mijn oren bij de harde wind en paste ook uitstekend onder mijn helm. Bij extreme kou kan ie voor mijn mond de lucht verwarmen. Een alles-in-1-muts dus.’’

Dat we de Olympiër in de toekomst vaker in multisporten tegenkomen, wordt duidelijk als ze nog een leuk detail vermeldt: ,,Afgelopen september deed ik als zwemster mee aan de trio-triathlon van Zwolle. We werden derde. Niet verder vertellen hoor, maar ik kwam als eerste vrouw uit het water, twintigste totaal.’’ We gaan Andrea vaker tegen komen, zoveel is zeker. Maar eerst in september de marathon van Berlijn als kwalificatiemoment voor haar tweede Spelen in Tokyo. Alvast veel succes Andrea, we gaan je volgen. Zeven minuten na de Apeldoornse volgde Arlana van Ommen als tweede in Wierden. In een spannende laatste 500 meter klopte ze Henrieke Krommendijk.

Daan blijft Arie en Joost voor

Dat Daan Schouten na de openingsrun het heft in handen kon nemen op de ATB was geen verrassing. Hij bouwde zijn voorsprong mooi uit en zag zijn trainingsarbeid uit de voorbije winter beloond met een fraaie zege in een snellere tijd dan ooit gerealiseerd in 29 voorgaande edities op Lageveld, hoewel de omstandigheden dus best pittig waren. Bijna 3 minuten na Daan volgde master Arie de Jong op een tweede plaats. Titelverdediger Joost Somsen eindigde derde voor een tweede Fries Tjeerd Popkema. Tom Driessen uit Hengelo maakte de top vijf compleet. Andrea Deelstra zou uiteindelijk als 13^e totaal over de finish komen. Het team Berg & Bosman won bij de duo’s, in de derde snelste tijd van de dag. Op de korte afstanden waren Wouter Dorgt, Lotte Prins, Niels Wijma, Jolein Huijssoon en de duo’s Flippy Kippies (Okke en Quinten) en De Bergjes (Isa en Tom) de winnaars.

(Foto: John Veenstra)

Daniël en Koen vierde in eerste World Cup Devonport

In Devonport openden de paratriatleten het seizoen. Dat ook die groep steeds meer topatleten trekt, bewezen deze eerste wedstrijden waarin veel nieuwkomers en ook sterk presterend. In dat internationale geweld hielden Daniel Knegt en co-piloot Koen de Leeuw zich goed staande. Een vierde plaats op ruim vier minuten van de Franse winnaar Arnaud Grandjean. Alleen in de World Cup Gold Coast twee jaar terug deed Daniel het ooit beter. Kijkende naar de gradaties in blindheid was de voormalig militair zelfs de beste in de B1-categorie. De weg naar Tokyo is geopend, Paralympics is het ultieme doel. Wat hij niet bereikte met roeien, hoopt Daniel nu samen met Koen wel te halen in triathlon.

(Foto: Delly Carr/ITU)

Thomas na drie zeges nu tweede in Powerman Malaysia

Thomas Bruins is het Powerman-seizoen ook weer goed begonnen. Drie keer op rij won hij de Poweran Malaysia. Een vierde keer zou al te mooi zijn. Dit keer was er de sterke tegenstand van de Fransman Antony Costes, niet voor niets vorig jaar superieur in de Ironman Barcelona (nota bene in 7.49 uur met direct achter hem de recente IM Nieuw-Zeeland winnaar Mike Phillips). Thomas kwam minder snel uit de startblokken dan in voorgaande jaren. Als zesde was de Australische Dutchie bij zijn fiets, twee minuten na de immer hardlopende John Chicano uit de Phillipijnen. Bij het fietsen nam Costes snel het heft in handen, terwijl Thomas zich opwerkte naar een tweede plaats. Dat hij aan duurvermogen niks heeft ingeboet bleek op de slotrun, die de Nederlander sneller aflegde dan de Fransman, al bleef Costes dan wel buiten schot. Voor de Fransman bij zijn debuut op een Powerman, meteen een eerste zege, Thomas zilver en brons ging naar toploper John Chicano.

Bij de vrouwen ging de winst voor het derde opeenvolgende jaar naar de Hongaarse Annemarie Eberhardt-Halasz. Twee, respectievelijk vijf minuten later volgden de Philippijnse Monica Torres en de Australische Shannon Chapman. Aan de Powerman Malaysia onder tropische omstandigheden deden bijna 4000 (!) duatleten mee. Dit tot grote tevredenheid van de altijd aanwezige Mister Powerman, John Raadschelders. De Nederlander krijgt het weliswaar in eigen land niet meer voor elkaar een Powerman neer te zetten, over de grenzen heeft hij nu ook Griekenland, Vietnam en Hawaii zo ver dat er lange afstands duathlons onder dit label komen.

 

 

Over naar Amerika, waar het seizoen ook op gang komt. De Duitser Lasse Nygaard-Priester en de Amerikaanse Avery Evenson wonnen de eerste American Cup in Clermont. Best veel Europeanen maakten de oversteek. Onder meer de Belgische Severine Bouchez deed goede zaken met haar vierde plaats.

Zo, we zijn weer een heel eind bijgeschreven. Mooi op tijd voor dag vier van een feest, waarvan je gerust kunt stellen dat het de belangrijkste bijzaak van het leven is.