Alles over de World Triathlon Series Abu Dhabi: verslag en reacties – WTJ 1086

VRIJDAG – De ene Abu Dhabi-race is de andere niet. Dat ervoer Rachel Klamer vandaag op Yas Island in de Verenigde Arabische Emiraten. Ze leverde haar overwinning van vorig jaar in en strandde op een dertiende plaats. In de wereldtop nog altijd sterk, maar zelf ging ze wederom voor een podiumplaats. De race kwam in een andere plooi te liggen met een kopgroepje van zes, waaruit de winnares Katie Zaferes het uiteindelijk afmaakte. Die aansluiting met dat sextet miste Rachel na het zwemonderdelen waar ze als negentiende uit het water kwam en dus moest ze in de achtervolging. Of ze bij het looponderdeel nog vol in de tegenaanval ging met het oog op de belangrijke Mixed Relay morgen, is moeilijk te zeggen. De kaarten vooraan waren toen al geschud. Rachel bolde als 13e binnen. Maar misschien krijgt haar seizoen het tegenovergestelde effect van vorig jaar en bouwt ze nu naar een climax toe: de Grand Final in Lausanne.

Maya hyperactief

Oranje kwam wel goed in beeld bij de overigens schitterende registratie van deze eerste van acht World Triathlon Series. Het was immers Rachels teamgenote Maya Kingma, die even naast Jessica Learmonth zwom en uiteindelijk in een groepje van acht uit het water kwam. Na de 750 meter kroop Rachel Klamer op 15 seconden als negentiende aan de kant, Kirsten Nuyes moest een halve minuut toestaan en had nog maar drie atletes achter zich.

Een kopgroepje van zeven ontstond snel op het F1-circuit. Daarbij drie Amerikaanse vrouwen: topfavoriete Katie Zaferes had gezelschap van Taylor Spivey en Taylor Knibb. Learmonth bleef erbij, de Noorse Lotte Miller en Ozzie Emma Jeffcoat waren van de partij en ook Maya sloot slim aan. In het achtervolgende peloton stokte de samenwerking op bepaalde fronten, Maya bleef lekker mee pedaleren en zo kon het gebeuren dat het zevental met de comfortabele marge van 64 seconden aan de 5 kilometer lopen mocht beginnen.

Rachel niet zoals vorig jaar

Voor twee van de zeven was dat onderdeel er net even te veel aan. Emma Jeffcoat en helaas ook Maya Kingma maakten een vrije val en vielen terug naa een 21e, respectievelijk 22e plaats. Na de eerste loopronde was Rachel voorbij Maya gelopen. Vooraan leek er voor de vijfde keer in de WTS-geschiedenis een clean sweep te komen, oftewel drie landgenotes op het podium.

Katie Zaferes was meteen weg op het snelle asfalt en bleef buiten schot. De Stars en Stripes gingen ook voor Taylor Spivey de lucht in, In de eindsprint lukte het Jessica Learmonth nog de andere Taylor (Knibb) van het brons af te houden. Met Non Stanfored op vijf was het dus één en al USA/GB vooraan. Lotte Miller hield de schade beperkt en eindigde zesde. Wereldkampioene Vicky Holland kwam gelijk met Rachel uit het water en beleefde vrijwel een soortgelijke race als de titelverdedigster. 1.35 minuut zat er vandaag tussen Katie Zaferes en Rachel Klamer. Bij de Super League races waren ze meer aan elkaar gewaagd, maar die format is in niets te vergelijken met de Sprint en Olympic distance races. Maya liep exact 2.26 minuten minder snel dan Zaferes, zoals gezegd daarmee 22e. Kirsten Nuyes kreeg in de derde fietsgroep geen enkele medewerking, uiteindelijk was vooral haar looponderdeel van behoorlijk niveau, maar toen waren de prijzen al verdeeld. Kirsten werd 44e.

Mannenrace: topduel Mola-Yee

De mannen openden twee uur eerder de strijd om de wereldtitel. Bij hen slaagde wereldkampioen Mario Mola er wél in meteen in de eerste manche toe te slaan. Toch moest de Spanjaard van ver komen, want in de tweede wissel maakte hij wat foutjes waardoor hij aan het staartje van de fietsgroep van 43 man aan het lopen begon. In zijn bekende swingende stijl denderde Mario naar voren. Daar was Hayden Wild aan een knap staaltje loopwerk bezig. De Kiwi stoof meteen naar voren vanuit de wisselzone en hield het zowaar 2,5 kilometer vol. Verwacht was dat Henri Schoeman de kop zou overnemen, maar ineens was daar de Brit Alex Yee en kort daarna ook Mola, die het heft in handen namen. Alex was de outsider, die met zijn World Cup zege in Kaapstad op zak natuurlijk wel in de gaten gehouden werd. Wilde viel jammerlijk terug naar uiteindelijk een tiende plaats. Vooraan ontstond een spannend duel tussen de gevierde kampioen en de man, die hem naar de troon steekt.

Nu nog won ‘mooie Mario’ op routine, maar de naam van Alex Yee voegen we definitief bij het rijtje toppers. Een bliksemdebuut van Alex, die misschien al wel eerder de top had kunnen bereiken als hij in 2017 in Cagliari niet zo zwaar was gevallen. De Britten staan er in elk geval weer goed voor al waren ze maar met twee vertegenwoordigd. Alex keek bij de finish wat ongelovig om zich heen: tweede tussen deze wereldtoppers, dat was maar moeilijk te vatten. Fernando Alarza maakte het Spaanse succes compleet met brons.

Oranjes niet mee van voren

Twee man had ook Nederland. Marco van der Stel kwam als 21e uit het water op 19 tellen van topzwemmer Richard Varga, Jorik van Egdom stond met beide benen op de wal als 49e met 36 seconden achterstand. En Richard Murray zat hem op de hielen. De fietsgroep groeide van drie man naar 15, naar 25 en uiteindelijk stalden 43 triatleten min of meer gelijktijdig hun fiets in de wisselzone. Alle grote namen vooraan samen, dus ook Marco en Jorik, die zelfs nog even op kop ging rijden. Marco hield de benen iets meer stil, maar dat leek ook nog zo te zijn toen hij aan het lopen moest beginnen. Hij kwam ook daarna niet lekker meer in zijn ritme en ook Jorik moest in het moordend tempo van met name Yee en Mola een tandje terug schakelen. Resultaat: Jorik als 23e en Marco als 41e.

Marco: nooit meer momentje van ‘ontspanning’ nemen

De laatste deed meteen z’n verhaal. ,,Dinsdag zijn we goed aangekomen in Abu Dhabi, twee rustige trainingsdagen achter de rug met kort specifiek werk om het lichaam op spanning te zeten. Alles voelde goed aan en vol vertrouwen ben ik de race in gegaan.’’
Bij de start stond Marco achteraf misschien toch niet zo ideaal. ,,Ik koos bij de line-up voor uiterst links en kwam daar op een soort rijtje van acht man te liggen, waarin niemand weg kwam. Het moment dat ze rechts van me begonnen te knokken, pakte ik met een versnelling aan en hierdoor kon alle boeien netjes aan de binnenkant nemen en paar plekken goedmaken. Rond de 20e plek uit het water en na twee rondjes achtervolgen kreeg ik samen met Blummenfelt en Birthwhistle aansluiting bij de kop. Het ging hard en ik kwam met moeite voorin de groep. Steeds viel er een gaatje van tien meter en op mijn tandvlees kon ik aansluiten.’’
In de laatste ronde sloot de achtervolgende groep aan en wist Marco dat het een loopwedstrijd ging worden. Toen het even stil viel, zocht hij even zijn tweede adem, even de rug rechten. ,,Bij het opdraaien van het rechte stuk, merkte ik dat ik aan het staartje hing. Een moment van ontspanning, die me ongeveer de race kostte.’’ Als bijna laatste van de 43 trok hij de loopschoenen aan. ,,Dan is het knokken voor wat je waar bent, zoeken naar het goede loopritme, maar toen dat niet lukte heb ik de race rustig uitgedaan. Morgen wacht immers nog de Mixed Relay.’’
Vertrouwend op eerdere goede resultaten staat Marco daar vol vertrouwen aan de start. ,,Eenmaal in de estafette zijn wij Nederlanders de leeuwen, die knokken tot de laatste meter. Het vizier is gericht op deze eerste belangrijke kwalificatie-race, al merk ik wel dat het in zo’n pre-Olympisch jaar nog harder gaat dan normaliter in de Series. Vandaag was een momentje van verslapping me fataal. Ik heb mijn lesje geleerd. Het is 50 minuten vol gas. No more, no less.’’

Tot slot

De balans opmakend van deze eerste WTS-mannenrace, waren de Spanjaarden op dreef met twee podiumplaatsen, veranderde Alex Yee van revelatie in sensatie en pakten de Fransen er net naast met Leo Bergère en Vincent Luis. De Zuidafrikanen stelden teleur: winnaar 2018 Henri Schoeman eindigde zevende en Richard Murray vier seconden na Jorik als 24e. Ook de Noren konden geen potten breken, ze gokken vast weer op Bermuda in april. Ook de Belgen hadden een off-day: Marten van Riel finishte 38e, Jelle Geens viel uit. De Belgen liepen tegen eerder in de week tegen buikgriep aan, hetgeen de magere prestaties verklaart. Tenslotte een pluim aan de meest strijdlustige triatleet van de dag: Hayden Wilde, naast Alex Yee dé revelatie van de dag. Morgen negen uur zitten we klaar voor dag twee in Abu Dhabi. Temperatuurtje overdag: 27 graden.