Wouter Duinisveld ; ik wil weer een fit lijf en een fitte geest!

 

Het is een tijd stil geweest rondom Wouter Duinisveld op sportief gebied. Natuurlijk had dan zijn redenen. Als redactie hebben we nog regelmatig contact met Wouter en blijven we op de hoogte.

Wouter Duinisveld, de triatleet met een donorhart, lid van Team4Talent, auteur van “De hartslag van een ander”,  finishte in twee hele triathlons; Frankfurt en Maastricht. Zijn droom is/was deelname aan de Ironman op Hawaii. Echter plots werd het stil rondom hem.

De aankondiging van Wouter in de social media dat hij weer een triathlon wil gaan doen (juni sprint Leidschendam) is een mooie aanleiding om de man met “de hartslag van een ander”   eens publiekelijk wat vragen te stellen.

 

 

Het is een behoorlijke tijd stil geweest (op sportief vlak) rond jou, het heeft zeker zijn redenen gehad. Wil je ons daar iets meer over vertellen.

Daarvoor ga ik terug naar de zomer van 2016. Dat was het jaar dat ik samen met twee andere harttransplantatie patiënten gezamenlijk de Ironman van Maastricht finishte. De droom van de Ironman van Hawaii was nog springlevend, maar de eerste geplande sportieve uitdaging was meedoen aan de Cape Epic mountainbikerace in Kaapstad, Zuid Afrika. Deze editie was exact 50 jaar nadat in datzelfde Kaapstad de eerste harttransplantatie ter wereld was uitgevoerd. Het was dus ook een symbolische wedstrijd. Helaas heb ik aan deze race nooit kunnen deelnemen. Tijdens de voorbereidingen kreeg ik een hartinfarct. Ik werd gedotterd en kreeg een stent om de doorbloeding in mijn hart weer te herstellen. Na deze ingreep moest ik een half jaar rust nemen. Aanvankelijk leek de schade aan mijn hart mee te vallen en zag het er naar uit dat ik weer volledig zou herstellen. Echter, als gevolg van dat infarct kreeg ik last van hartritmestoornissen. Deze onregelmatigheden zorgden ervoor dat ik mijn trainingen niet kon doen. Een jaar van onzekerheden volgde totdat ik een pacemaker kreeg. Mijn sinusknoop bleek niet goed meer te werken en de pacemaker moest mijn hartslag overnemen. Het duurde nog maanden voordat mijn lijf hier eindelijk balans in vond. Dat was enkele maanden geleden.

 

Een aankondiging van het gaan doen van een triathlon betekent dat het goed met je gaat?

Dat klopt. Sinds enkele maanden kan ik weer langzaam mijn trainingen oppakken. Fysiek ben ik door alle problemen 10 jaar teruggevallen. Dat viel behoorlijk tegen, maar ik zie het ook als een nieuwe kans. Ik probeer hier energie uit te halen. Ik kan weer opnieuw beginnen en daar ga ik van genieten. Op korte termijn door enkele hardloopwedstrijden en in juni door de eerste triatlon in vier jaar.

 

Ook de beklimming van de Mont Ventoux voor de stichting Hartedroom staat op het programma?

Ik zet me al jaren in om iets terug te doen voor het geluk dat ik met mijn nieuwe hart kreeg. Met deze beklimming zamel ik geld in voor de Stichting Hartedroom. Deze stichting heeft als doel om de aangeboren hartziekte cardiomyopathie de wereld uit te helpen. Een kleine 1.000 kinderen in Nederland lijdt aan cardiomyopathie. Een ernstige, vaak aangeboren, hartspierziekte. Bijna de helft van deze kinderen sterft binnen vijf jaar na constatering van de ziekte. Of kan alleen verder leven na een harttransplantatie. Daar moeten we wat aan doen.

Steun ons of fiets mee! Meer informatie vind je op https://montventoux.hartedroom.nl/

 

 

Het geven van lezingen is je op het lijf geschreven en volgens mij ook een soort hobby. Ben je daar ook weer/nog steeds actief mee.

De eerste helft van het afgelopen jaar heb ik geen lezingen gehouden, maar sinds de tweede helft van 2018 liep mijn agenda weer behoorlijk vol. Het blijft leuk om mijn verhaal te delen bij bedrijven en congressen.

 

Twee maal een hele triathlon gedaan, denk je nog aan dit soort enorme uitdagingen.

Ik ben en blijf een triatleet. Mijn ultieme droom om ooit een hele triatlon te finishen heb ik volbracht. Het komende jaar wil ik weer tot een fit lijf komen. Mijn artsen hebben gezegd dat Ironman niet meer mogelijk is. Dat is prima. Na afloop van dit jaar ga ik kijken waar ik sta en wat nog mogelijk is met mijn lijf. Binnenkort ga ik weer met Guido (Vroemen) aan de slag om me voor te bereiden op de Ventoux. Wie weet wat ik daarna nog allemaal in mijn hoofd haal.

 

 

Nog steeds maak je deel uit van Team4Talent, wat betekent dit team voor jou.

Gelukkig maak ik nog steeds onderdeel uit van Team4talent. De steun van het team en van onze sponsors hebben me de afgelopen jaren mede geïnspireerd om te blijven sporten! Hiervoor ben ik Andre (Kwakernaat) en de rest van het team dankbaar voor. Ik ben dit jaar dus gewoon te zien in het oranje en zwart van Team4talent.

 

We kennen allemaal je verhaal, een door en door sportman in “hart” en nieren. Dat sporten moet je enorm gemist hebben.

Jazeker. Voor mijn transplantatie heb ik een jaar gevangen gezeten in mijn lijf. Het niet kunnen sporten heeft veel effect gehad op mijn psychische staat. Kunnen sporten is voor mij synoniem voor vrijheid. Zo lang als ik kan zal ik blijven knokken om te kunnen blijven bewegen.

 

 

De trainingsduur van weleer voor de hele zal niet meer aan de orde zijn. Hoe ziet jouw trainingsweek er tegenwoordig uit.

De 20 of soms 25 uur per week trainen uit het verleden gaan niet meer, maar zijn ook zeker niet nodig. Mijn lijf kan voorlopig nog veel minder aan. De hoogte van mijn hartslag is niet altijd in lijn met mijn inspanning en daardoor is mijn prestatie onzeker. Dit jaar is de focus bouwen aan een goede basis. Binnenkort heb ik een nul-meting bij Guido. Daarna gaan we toewerken naar de beklimming van de Mont Ventoux. Ik train momenteel tussen de drie en vijf keer per week. Zwemmen doe ik nog niet, maar daar ga ik vanaf april weer mee beginnen. De focus ligt tot die tijd op lopen en fietsen. Voorwaarde is wel dat ik daar weer van kan genieten!

 

Een vraag die velen wellicht niet durven stellen, maar ik wel kan stellen, denk ik. Welke doelen heb je staan voor de komende jaren.

Dit gaat verder dan alleen triatlon. Ik wil graag een goede vader zijn voor mijn kinderen en een goede man voor mijn vrouw. Daarnaast wil ik weer een fit lijf  en een fitte geest waarmee ik ondanks nieuwe fysieke beperkingen ik kan blijven sporten. Ik finish zeker nog dit jaar een korte triatlon en ik beklim de Mont Ventoux. Wat er daarna gebeurt, dat zien we wel.