Half startveld dong niet mee naar wintertri-titels; Anna is Epic; Bram rent mee – WTJ 1105
MAANDAG – Dat je voor één wedstrijd per jaar niet allerhande licenties aanschaft, kan ik me enigszins voorstellen. Anderzijds: het is wel een Nederlands kampioenschap. En als je, zoals Annelies Vrancke, aardig bedreven bent in hardlopen, fietsen en schaatsen, dan weet je dat je kansrijk bent. Sla er de vorige NK-uitslagen maar op na. De Roldese sportvrouw haalde drie keer goud, één keer zilver en één keer brons op. Steeds in haar leeftijdsgroep, overall waren er altijd net een paar vrouwen sterker.
Geen Wilhelmus voor Annelies
Zaterdag kreeg Annelies dan eindelijk de kans die overall titel te grijpen. Als 22e overall kwam ze binnen. Elf minuten lag ze voor op nummer twee Froukje Boonstra. Maar noch Annelies, noch Froukje hoorden het Wilhelmus later aan. Die eer was weggelegd voor Jeike Wallinga en Monique Koopman. Na dit tweetal kwamen nog zeven vrouwen over de finish, maar geen van allen konden tevoren de juiste licentie overleggen. Geen NK-uitslag derhalve.
Van de 80 deelnemers, waren slechts 42 wintertriatleten in het bezit van een NTB- of KNSB-licentie. Kijken we naar de medailleverdeling, dan blijkt dat slechts 19 sporters buiten de medailles vielen. Onder hen overigens wel Teun Sweere, die ons een enkel kilootje zwaarder leek dan in zijn topjaren met vijf titels (maar dat kan gezichtsbedrog zijn). Moraal: ere moet iets veranderen in de licentiestructuur voor louter wintertriatleten. Ik heb geen pasklare oplossing, maar negen vrouwen laten meedoen en finishen zonder hen terug te zien in de uitslag, waar uiteindelijk slechts twee namen overbleven, doet de wintertriathlon geen goed. Denkt allen mee, zou ik willen zeggen.
Mooie zege voor schaatser Bas
Wel mooi in de media (Tubantia) stond Bas Huttenhuis uit Hengelo. De 16-jarige sporter werd Nederlands kampioen in 1.15 uur, zo schrijft de krant. Hij is lid van de Hengelose Ijsclub en traint bij KNSB Baanselectie Twente. Vorig jaar won hij de super sprint afstand, nu de sprint. Mooie foto erbij, goeie reclame. Voor Bas. Voor de sport.
Anna won 15 jaar terug wintertri, nu was ze beste in Cape Epic
Het was ook vijftien jaar geleden dat Anna van der Breggen voor het eerst Nederlands kampioene werd. Niet in wielrennen, maar op diezelfde wintertriathlon. Plaats van handeling was toen Assen. Anna won bij de jeugd. Afgelopen week maakte ze trouwens wel een zijstapje naar een andere discipline. Even weg van het wielrennen op de weg, waar ze tot en met Tokyo 2020 nog volop mee bezig zal zijn. Ze deed mee aan de zwaartste mountainbikewedstrijd ter wereld: de Cape Epic in Zuid-Afrika. Waar Anne komt, gaat het niet om deelnemen alleen. Dan wil de Overijsselse ook winnen. En dat gebeurde. Acht van de negen etappes won ze samen met teamgenote Annika Langvad uit Denemarken. In de eindstand waren ze veruit het snelste, tussen alle mannen en mixed teams stonden ze 44e. Geweldig als je bedenkt dat groots moutainbiker/veldrijder Thomas Frischknecht nog een plekkie achter hen eindigde en Oscar Freire 76e werd. Andere Nederlanse deelnemers waren Erik Dekker en Maarten Tjallingii, ze werden 36e en derde bij de masters. Ook Rob Harmeling deed mee. Uit de tri- en duathlonwereld kwamen we de Zwitserse Nina Brenn tegen, in de dameskoppels goed voor een achtste plaats.
Bjorn nog zonder Bram
We komen ook nog even terug op de Grand Raid Nisramont, die trouwens prachtige plaatjes oplevert. Beste Nederlands duo was dus Bjorn van de Langenberg samen met Kenneth Alting op een 34e plaats. Het duo noemde zich SSE Tank en dat verwees naar Bjorns bedrijf SuperSport Events en naar Bram Tankink. Want het was de oud-Jumborenner/professional, die aanvankelijk met Bjorn in de kano zou stappen en daarna de fietsonderdelen voor zijn rekening zou nemen. Brabander Bjorn legt uit hoe het zit. ,,Aanvankelijk waren we zeker een koppel voor de Grand Raid. Het was voor Bram zijn eerste grote uitdaging buiten het wielrennen om. Maar bij hem in Haaksbergen werd op dezelfde dag een Memorial loop voor zijn overleden vader gehouden. Daar mocht Bram natuurlijk niet ontbreken. Hij liep er de 5 Engelse Mijl in 36 minuten.’’ Hoe kennen Bjorn en Bram elkaar? ,,Ik organiseer wielercafés en wielerclinics. Daar was Bram ook te gast. Van het een kwam het ander en inmiddels doe ik het management van hem.’’
Hardloopdebuut voor The Tank
Hardlopen moest Bram van zijn vader op jonge leeftijd al. Hij twitterde ooit dat hij dagelijks anderhalve kilometer naar school moest rennen. ,,Maar atleet ben ik nooit geworden’’, voegde hij eraan toe. Het kan alsnog, het kan zelfs duathlon worden. Bjorn sluit het niet uit. ,,Zwemmen zie ik hem nog niet doen. Maar offroad fietsen en lopen, dat ligt hem wel.’’ Een week eerder was Bram ook al lyrisch bij de geslaagde werelduurrecordpoging van Jetze Plat. Dat de parasporters hem na aan het hart liggen is wel verklaarbaar. Zus Annemiek is spastisch en zit in een rolstoel. Vaak heeft Bram zich afgevraagd waarom hij wel kan doen wat zijn zus niet kan. Afijn, in de 25e Haaksbergse Engelse Mijlenloop, waar Brams vader een kwart eeuw geleden het initiatief toe nam, debuteerde hij nu met een vierde plaats in de bedrijvenrun. Gelijk maar even de loop nader bekeken, want Gert-Jan Liefers won de 10 EM in 56.15. Brams oud-collega Joost Posthuma werd vierde in een knappe 58.37. Bij de vrouwen finishte Dorothé Vrieze als derde. Daan Jacobs won de 5 EM in 27.09. Duatleten wacht de komst van Joost en Bram nog even af, maar weldra staan ook zij ergens aan de start. En volgend jaar sowieso de Grand Raid voor The Beast of The East, zoals we Bram ook wel kennen.
