Geen Giathlon meer en dat mogen we ons allemaal aantrekken

VRIJDAG – We juichen met z’n allen als Jetze Plat en Geert Schipper weer eens met een karrevracht aan eremetaal terugkeren van Olympische Spelen of wereldkampioenschappen. We jubelen bij het werelduurrecord van Jetze, staan zo dicht mogelijk in de buurt als beschermvouwe prinses Margriet het WK voor paratriatleten in Rotterdam bezoekt. Maar we geven niet thuis nu komende zondag de derde editie van de Giathlon op de agenda prijkt.

Prijkte moet ik zeggen. Tot mijn grote spijt gaat de indoor triathlon in Sportboulevard Dordrecht niet door. Slechts een tiental sporters had zich opgegeven voor dit sportief-recreatieve spektakel, waar maar 1 ding op het spel staat: zoveel mogelijk geld inzamelen voor het Fonds Gehandicaptensport en sinds ook voormalig topschaatster Yvonne van Gennip aan Giathlon verbonden is was ook haar Talentenfonds aan het evenement verbonden.

Voor 1,7 miljoen mensen met een handicap in Nederland is sporten nog steeds niet vanzelfsprekend. Dat zijn niet de Jetzes en de Geerten die het wel voor elkaar kregen ondanks hun handicap topsport te bedrijven. Aan Jetze, Geert en ook Saskia van den Ouden heeft het overigens nooit gelegen. Zij waren prima ambassadeurs voor de Giathlon. En dat gold nog wel voor een aantal valide triatleten, die zich verbonden voelen aan evenement en goede doel.

Zwemmen, fietsen en lopen. Het zijn de meest toegankelijke sporten, die er zijn. Maar niet voor iedereen vanzelfsprekend. Nog genoeg mensen met een handicap hebben een extra steuntje in de rug nodig om te kunnen genieten van een rondje fietsen of frisse duik in het water. Dat steuntje kon in financiële zin geregeld worden door een uurtje te sporten tijdens de Giathlon.

Ik mocht er twee keer als speaker bij zijn, stond klaar voor de derde. Belangeloos, maar daar gaat het nu niet om. Geheel los van de goede doelen, was het namelijk ook een heerlijk compact binnenevenement waar voormalig topsporters zoals Arnold Vanderlyde, Carl Verheijen, Barbara de Loor, acteur Peter Faber, cabaretier Peter Heerschop, voetbaltrainer Guus Hiddink en presentatoren Toine Peperstraten en Floortje Dessing in aanraking kwamen met de triathlonsport. In de interviewtjes, die ik met hen mocht maken bleek wel hoe verrast ze waren de driekampers aan het werk te zien. Het zijn die zeldzame momenten dat we onze duursport ook eens onder de aandacht van prominente Nederlanders kunnen brengen. Bibian Mentel was na twee deelnames ook een ware ambassadrice voor de Giathlon geworden.

Helaas, driewerf helaas. In deze snelle tijd van geld verdienen en toenemende commercie is klaarblijkelijk geen plaats meer voor een multisportevenement waar we met liefde de portemonnee voor open trekken. Eén dag per jaar dat we even onze eigen ambities om de grootste triathlon te organiseren, de snelstgroeiende sport willen worden, de snelste tijd te lopen of de duurste fiets te willen verkopen in de ijskast zetten en ons hart open stellen voor die 1,7 miljoen Nederlanders die never-nooit een triathlon kunnen doen. Ook al zouden ze het nog zo graag willen.

Aan de vooravond van de tweede editie schreef ik: de Giathlon is klein begonnen, maar het evenement moet een begrip worden zoals eerder Alpe d’HuZes, de Amsterdam City Swim en de Roparun. Spijtig genoeg moeten we nu constateren dat we daar als triathlonsport niet toe in staat zijn.

Giathlon-vrienden, bedankt voor twee fijne, hartverwarmende edities. Aan jullie geweldige drive heeft het niet gelegen. Hopelijk tot ziens!