Pech voor Maya Kingma in WTS Bermuda
In een fantastische kopgroep na het zwemmen met Jessica Learmonth (2e plaats), Vicky Holland en Katie Zaferes (winnares) kwam Maya Kingma uit het water tijdens de WTS Bermuda. Het gaatje was geslagen, maar toen sloeg de pechduivel genadeloos toe. Maya moest van de fiets, de kopgroep pakte tenslotte bijna 2 minuten voor ze aan het lopen begonnen. We spraken met een teleurgestelde Maya:
“Ik had echt een goed gevoel en wist dat ik sterk zou zijn vandaag. Zwemmen ging top. Bewust voor tweede positie gekozen. Wel was het even schrikken toen de “storm” begon. Vanuit het water was er toen niks meer te zien, alles was wit van opspattend water. Maar tweede positie was prima en een kleine buffer voor we het water uitkwamen, zodat ik tijd had in de wissel”.
“Echter had ik ook een goede wissel en wist dat we op de fiets gelijk gas moesten geven. Mijn doel was natuurlijk hard zwemmen en hard fietsen, zoals het scenario vorig jaar en zelfs Abu Dhabi. Maar de wegen waren zeker de eerste ronde echt water en een stuk voor de bocht richting de klim, klapte mijn ketting, wellicht door het vele water met zand wat daar op gespoeld was, tussen het kleine voorblad en frame. Ik probeerde rustig te blijven, niet te trappen en wist dat je hem normaal gewoon weer terug kunt krijgen door rustig naar grote blad te schakelen. Dat probeerde ik dus, maar de ketting blokkeerde. En blokkeerde toen echt. Ik moest dus wel afstappen (inderdaad ondertussen aan de voet van de klim) en proberen de ketting los te krijgen. Dit lukte niet. Hij zat echt tè klem. Fiets op zijn kop en met alle kracht geprobeerd los te trekken aan de zijkant van de weg”.
“Maar echt vele groepen waren al gepasseerd voor de ketting eindelijk losschoot. Ketting er terug op, schakelen naar lichter verzetje en weer de fiets op. Maar ik zat ondertussen nog een aardig stuk achter de groep waar Kirsten blijkbaar in zat. Hard gefietst, ik kon er dan maar beter nog het beste van maken en zien waar ik ondertussen zat. Snel kwam ik bij de groep voor me aan, maar ben daar bijna direct weer weggereden. Dat werd de nieuwe strategie, naar groepjes toe rijden en zo mogelijk wegrijden. Uiteindelijk kwam ik bij Non Stanford terecht en hebben we eigenlijk voornamelijk samen hard gereden en nog een groepje opgepikt. Maar een 4 minuten achterstand, dat betekende eigenlijk einde race. Zo ook uiteindelijk met een slider de wissel in gegaan. Niet te gek doen met lopen en oog op Yokohama voor de herkansing. De vorm is er in ieder geval heel erg. Dus dat proberen mee te nemen van vandaag”.
“Hele erge pech, juist in deze wedstrijd, dus zeker balen en natuurlijk wat verdrietig. Morgen weer verder!”
