Marco in Tunesië; Marijke in Colonia; WK Aquathlon Pontevedra en WK 70.3 IM St. George – WTJ 1152
DONDERDAG – Zelfs als er deze week geen WK Multisports Festival zou zijn, konden we deze rubriek vrijwel dagelijks vullen met wedstrijdverslagen. De tijd dat triathlons louter en alleen in de weekends plaats hadden, ligt achter ons. Op de eerste meidag was het bijvoorbeeld wel ‘rustdag’ in Pontevedera, maar stond wel de Tunesische klassieker in Yasmine Hammamet op het programma.
In 2008 al aangemerkt als Afrikaans kampioenschap en daarna doorgegroeid naar ITU-race om de African Cup. Marco Akershoek was er vorig jaar voor de eerste keer en werd toen negentiende. Evenement en land zijn de Ouddorper goed bevallen. Reden om er dit jaar zijn (individuele) seizoen op gang te trekken. Na de natte en koude ploegentriathlon van Doornik meteen door naar de Tunesische zon. Zijn elfde plaats op anderhalve minuut van de Duitse winnaar Jonas Breinlinger was een prima start. Het stemde tot tevredenheid bij Marco, die over enkele weken de Brouwersdam triathlon als eerste ‘piekmomentje’ heeft gepland.
Tweede generatie triatleten
Vooraan was Breinlinger er al bij het fietsen vandoor en hij hield stand. Sergiy Polykarpenko kwam 22 seconden later als tweede binnen. Zijn vader Vladimir was een toptriatleet, die aan liefst drie Olympische Spelen mee deed. Hij kwam uit voor Kazachstan, maar verhuisde als prof-triatleet naar Italië. Zoon Sergiy heeft een Italiaans paspoort. Overigens doet Vladimir ook nog steeds bij de masters mee aan wedstrijden. Goed, die werd dus tweede en de derde plaats was voor de Spanjaard Javier Romo Oliver. Yasmine Hammamet is de Duitsers trouwens goed gezind, want net als vorig jaar was het een Doppelsieg met Caroline Pohle die de vrouwenwinst pakt. Carolyn Hayes – altijd goed in Afrikaanse triathlons – bezorgde Ierland zilver en brons ging naar de Zuidafrikaanse Sarah-Jane Walker.
Marijke boekt eerste seizoenswinst op Mallorca
Ook op Mallorca was op 1 mei een triathlon. De zesde Triatlón Olimpico Ferrer Hotels kan vrijwel ieder jaar op trouwe deelname van Marijke Zeekant en Pim Veeger rekenen. Voor Marijke was het meteen raak. Ze won in 2.27 uur en dat haalde uitgebreid de Spaanse kranten op Mallorca. De Amsterdamse is nuchter onder haar zege. ,,De snelle meiden deden mee aan de sprint. Wij hadden jaarlijks de ook sterk bezette kwart van Colonia St. Jordi in ons program, maar dat is met stayeren. Die slaan we over.’’ Marijke bleef de Russische Elmira Mamleeve vier minuten voor. Zeven vrouwen deden mee. Het deelnemersveld in zijn totaliteit bestond uit tachtig man. Pim Veeger finishte als dertigste totaal en tweede bij de M50, zodat er weer een mooie prijzenkast mee terug naar Amsterdam gaat komende zondag.
Verder verzuimde Marijke niet om een foto te sturen van haar teamgenoten van De Dolfijn, want de Amsterdammers waren het beste team in de 70.3 Ironman van Marbella afgelopen zaterdag. Met zoveel top tien klasseringen was dat ook wel logisch, bovendien niet de eerste keer dat de Dolfijnen in een Spaanse (70.3) Ironman de ploegenprijs meepakken. De winst op de Ferrer Hotels triathlon bij de mannen ging trouwens naar de Spanjaard Carlos Lopez, die veruit de snelste zwemtijd en beste looptijd noteerde. Op de sprint-afstand was Jefrey van der Park goed voor een tiende plaats. Drie minuten na winnaar Rafel Adrover Caldentey tikte Jefrey, die vorig jaar zo sterk debuteerde op de 70.3 Ironman Mallorca, de finishlijn aan. Bij de vrouwen won de Duitse Saskia Käs. Zestiende eindigde Sonja van Stek als beste Nederlandse.
Geen nieuwe medailles, wel sterk optreden Silke en Olaf Jan op WK aquathlon
Van de Spaanse eilanden terug naar het vasteland, naar Pontevedra waar de aquathlon helaas geen nieuwe Nederlandse medailles opleverde. Kwantitatief was TeamNL goed vertegenwoordigd, maar ook in andere landen neemt de interesse voor aquathlon toe. Met het oog op het WK in Almere 2020 is het evenwel goed dat er zo veel landgenoten in de Spaanse wedstrijden uitkomen. Het dichtst bij het podium kwam Silke de Wolde. De Almeerse was al de beste in de selectiewedstrijd in Amersfoort en bevestigde in Pontevedra met een 14e plaats overall. Dat er veel sterke junioren mee deden bewijst de vijfde plaats voor Silke in haar leeftijdsgroep. Italiaanse Bianca Seregni was al Europees kampioene en werd nu ook beste van de wereld. Luxemburgse Eva Daniels – in 2016 nog tweede op het NK in Veenendaal en toen ook gehuldigd als Nederlandse – pakte het zilver. Brons ging naar Marta Kropko, de zoveelste tweede generatie triatlete. De Hongaarse is immers een dochter van Peter, oud-winnaar van de Ironman Roth. Marta was nota bene de jongste van het hele startveld: 15 pas. En zowel Bianca als Marta zwommen het snelst van alle vrouwen. Silke was zesde juniore na het zwemmen en haalde nog 1 tegenstandster in. Voor Kim Groeneveld ging het allemaal nog te hard. Ze werd 33e totaal en tiende juniore.
Winst voor Poolse en Azerbedjaan op WK aquathlon
De overallzege en ook die bij de beloftes ging naar de Poolse Alicja Ulatowska. Alicja wie? Nou, deze atlete kwam al aardig uit de verf met een vierde plaats in ETU-Cup Lievin en een zevende in Quarteira. Geheel onverwacht is deze wereldtitel dus niet. Nadat de twee genoemde juniores als eerste uit de rivier stapten, namen Alicja en de Hongaarse Zsanett Bragmayer het heft in handen. Met vijf seconden verschil kwamen de Oosteuropese vrouwen over de finish. Derde werd Mexico’s hardloopster Itzel Arroyo Aquino. Ze maakte veel van haar minuut zwemachterstand goed. Eva Cornelisse had door blessures te weinig loopkilometers in de benen. Ze werd desondanks 22e en negende bij de beloftes. Dat beloftepodium was Pools-Mexicaans en Frans gekleurd. De eeste twee noemden we al bij het overall-klassement, derde was de française Julie Iemmolo.
De mannen dan. Eerst maar overall. Titelverdediger Emmanuel Lejeune voelde de druk van het moeten presteren. Hij kon zijn Deense spectaculaire optreden van vorig jaar geen vervolg geven en finishte 22e, vier plaatsen beter dan onze beste Nederlander Vincent Böhm. Voor de Veenendaler was het al een meevaller dat hij via Amersfoort naar het WK mocht. Hij liet er bovendien de halve van Cannes niet voor schieten. Maar evengoed was in dit sterke gezelschap de 26e plaats lang niet slecht. Vooraan was Kevin Tarek Vinuela Gonzalez net als bij het WK crosstriathlon als eerste uit het water. Hij nam een Sloveen en landgenoot op sleeptouw, maar al snel lang de Spaanse topzwemmer met lange naam op kop. Hoewel zijn looptempo lager lag dan veel toppers, bleef Kevin Tarek lang vooruit. Pas in de laatste kilometer passeerde de Azerbedjaan Rotislav Pevtsov de strijdlustige Toreador. Zilver hield hij wel, de Russische favoriet Dimitry Polyanskiy behaalde brons.
Beloftes en junioren
Wel Spaans succes bij de beloftes. Ander Noain Lacamara won, drie tellen later volgde alweer een Pool, Kamil Damentka. Brons was voor nog een Spanjaard Andres Cendan Llorens. Twee minuten later volgde Roel Kwaaitaal op een goede negende plaats en 32e in totaal. Stijn Jansen beleeft nog weinig plezier aan zijn weekje Pontevedra. Ook in deze zwemloop kwam hij ten val en moest zich nog even onder behandeling stellen van het – vooral vrouwelijke – medische team van de organisatie. Ze schaarden zich met belangstelling rond zijn bed. Stijn finishte wel, maar had op meer gehoopt: 37e totaal en tiende belofte.
Koen Hijman werd 42e totaal en 13e bij de beloftes.
De Spanjaarden konden hun koppositie in de medaillespiegel nog verder opvijzelen met goud en zilver bij de junioren. Esteban Basanta Fouz behaalde goud, Jorge Gonzalez Marino zilver. Wat restte was brons voor de Oekrainer Vitalii Vorontsov, zaterdag ook al zilver op de duathlon. Een uitstekende wedstrijd deed Olaf Jan Bosscher: 34e totaal, maar zesde junior. Mitch Kolkman volgde op de 40e plaats en dat was goed voor de zevende positie bij de jonkies en tenslotte de tweede Fries Hugo Jan Bosscher: achtste junior en 43e totaal.
WK 70.3 Ironman 2021 naar St. George, back in the USA
Terwijl we de laatste hand leggen aan deze WTJ, komt uit Amerika het nieuws binnen dat het WK 70.3 Ironman in 2021 naar de organisatie in Saint George, Utah gaat. Dus we gaan dit jaar naar Nice, volgend jaar naar Taupo en dan keren we weer terug naar de USA, waar de WK-cyclus ooit in Las Vegas begon.
Hier laten we het weer even bij. Het is donderdag, normaal beschouwen we al voor. Maar dat gebeurt morgen.
