Uitzinnige menigte bejubelt Javier en Pablo op WK; pracht titel voor Alexandra – WTJ 1154
ZATERDAG – Wat een feest in Pontevedra vandaag, waar ‘hun zoon’ Javier Gomez voor de ogen van duizenden dolenthousiaste stadsgenoten de ITU-wereldtitel op de lange afstand grijpt. Goed, Javi is dan wel geboren in het Zwitserse Bazel, maar als baby verhuisde hij terug naar Spanje en later groeide hij op in de stad waar het afgelopen week allemaal te doen was. Zaterdag de schitterende apotheose met een wereldtitel voor de 36-jarige Spanjaard, nota bene in zijn eigen achtertuin.
Hij mocht niet ontbreken natuurlijk. Zelfs in het jaar waarin Javi de Ironmans weer even vaarwel zegt om zich te richten op kwalificatie voor de Spelen (Olympisch goud ontbreekt nog in zijn prijzenkast) liet hij dit uitstapje naar het lange werk niet schieten. Zijn grootste concurrent was landgenoot en titelverdediger Pablo Dapena Gonzalez. Het draaide uit op een Spaanse dubbelslag voor een werkelijke kolkende menigte.
Javier Gomez zet Pontevedra op z’n kop
Koud in Breukelen, fris in Madrid aan foto’s van World Cup-trainingen te zien en ook te koud voor de 3 kilometer zwemmen in Pontevedra. De afstand werd gehalveerd. Nadelig voor Javier Gomez en bij de vrouwen voor Camilla Pedersen. Lichtjes mopperend begon de zevenvoudig wereldkampioen aan de klus. En natuurlijk kwam Javi als eerste uit het 14 graden frisse water, maar de groep erachter sloot snel aan. Een groep van zo’n 15 man vooraan was al snel onvermijdelijk. Het geaccidenteerde parcours kon daar geen verandering in brengen. Ontsnappingspogingen van onder meer Terenzo Bozzone dunden de kopgroep uit tot de helft. Bozzo mocht als eerste aan de 30 kilometer lopen beginnen, maar het was al meteen duidelijk dat alleen Javier Gomez hier recht had op de wereldtitel. Zijn achtste (vijf ITU, twee 70.3 Ironman tot vandaag). Zes minuten na de uitzinnige vreugde bij Javi’s victorie kon het volk opnieuw juichen bij de binnenkomst van titelverediger Pablo Dapena Gonzalez. Brons ging naar de laatste Almere-winnaar Jaroslav Kovacic, die nu al besloot om volgend jaar in de Flevopolder voor te wereldtitel te willen gaan.
Diederik bibberend op de fiets
Voor de twee Nederlanders was geen hoofdrol weg gelegd. Diederik Scheltinga kwam vier minuten na Gomez uit het water, Tjardo Visser verloor zes minuten. Bij het fietsen kwamen daar voor de Arnhemmer 19 en voor de Almeerder 25 minuten bij. Tenslotte liepen beide heren respectievelijk 16 en 22 minuten minder snel dan de Spanjaard, die we toch wel tot de grootste triatleten aller tijden mogen rekenen. Aan de streep was eht Diederik Scheltinga op een 22e plaats op zo’n 40 minuten van Javier Gomez. De Team4Talent-man had er allicht iets meer van verwacht. ,,Het was heftig. Zwemmend ontzettend koud. Ik kon helemaal niks. Eerste uur op de fiets, helemaal blauwe handen en bibberen. Lopen oke, maar te veel achterstand.’’ Later kreeg Diederik kippenvel, maar niet van de kou. ,,Man wat een geweldige race. Super veel enthousiast publiek. Het stond rijen dik bij de start. Dat was wel een kippenvel momentje. En toen ik werd ingehaald bij het lopen door eerst Gomez en daarna Dapena dacht ik dat ik doof werd. Zo hard werd er geschreeuwd langs de zijlijn.’’ Tjardo kon na een intensieve week (hij deed al duathlon, crosstriathlon en aquathlon) wel tevreden zijn met zijn 26e plaats.
Schitterende zege voor Alexandra Tondeur
Alexandra Tondeur schreef geschiedenis door veertien jaar na Kathleen Smet de wereldtitel weer naar België te halen. De 32-jarige triatlete uit Court-Saint-Etienne was wellicht wel in het voordeel met het kortere zwemmen. Wat telt is de titel in een race, die voor iedereen gelijk is. Alexandra kwam twee minuten na Pedersen aan de kant. Aan Manon Genet had La Tondeur een goeie. In hetzelfde tempo reden ze naar de kop. Naar Camilla dus. Materiaalpech was er intussen voor de Zwitserse Emma Bilham. Genet en Pedersen wisselden met slechts een halve minuut voorsprong op de Waalse. Van het trio vooraan viel eerst de Deense weg, ze ondervond te veel last van een eerder opgelopen voetkwetsuur. Manon Genet stond nog een penalty te wachten omdat ze haar kledingtas niet op de juiste wijze had opgehangen in de wisselzone. Eenmaal de minuut straf uitzittend waren de rollen omgekeerd en kwamen ook de twee Spaanse ‘hardlopers’ Judith Corachan en Anna Noguera nog voorbij. Maar goud was dik verdiend voor een uitzinnig blije en emotionele Alexandra. In 5.48 uur was ze klaar met de van oudsher kortere ITU long distance afstanden.
Miriam zeventiende
Jammergenoeg ook bij de vrouwen geen ‘zichtbaar Oranje’. Miriam van Reijen finisht op een krap uur acherstand op haar zuiderbuur als zeventiende. Alleen een Griekse en Oekraïnse deelneemster liet ze nog achter zich. Ondanks de ingekorte zwemafstand kwam Miriam in het te koude water al snel op achterstand. Hoe langer in dat water, hoe moeizamer het verdere verloop. Zo leek het. De 1,5 kilometer legde ze zeven minuten langzamer af dan Camilla Pedersen. Daarmee moest ze al bij voorbaat in de achterhoede op zoek naar eventuele andere tempomakers. Tel daarbij op de materiaalpech, die Miriam kreeg tijdens het fietsen, dan komt al snel het besef van een verloren race. Met de zesde looptijd nam ze nog wel revanche op zichzelf en kwam ze nog wel iets dichterbij de als zestiende gefinishte Japanse Akiko Inaba, maar de verschillen waren te groot om nog meer loopsters ‘op te rapen’. Meer zat er jammer genoeg niet meer in.
Geen nieuwe medailles meer voor TeamNL. Dat konden we bij de agegroupers ook niet verwachten van Jefry Visser en Tim Moria, die desondanks netjes in de middenmoot finishten in de M30-categorie. Respectievelijk 26e en 33e. Van het WK aquabike kun je niet echt van een overall-kampioen spreken. Het zwemmen en fietsen over dezelfde afstanden als de long distance werd uitgevochten onder louter agegroupers.
Er waren al veel meer wedstrijden vandaag, maar daar komen we in volgende WTJ’s op terug.
